Κυβέρνηση λαοφίλων

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Ήταν ανατριχιαστική η χθεσινή είδηση: δικαστής των διοικητικών δικαστηρίων καταδικάσθηκε σε κάθειρξη έξη ετών για ασέλγεια σε βάρος του ίδιου τού άρρενος τέκνου του ηλικίας 4 ετών και οδηγήθηκε στη φυλακή. Πρωτοδίκως είχε καταδικασθεί σε κάθειρξη 13 ετών, αλλά το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων είχε χορηγήσει ανασταλτική δύναμη στην έφεσή του..
και, έτσι, ο κατάδικος συνέχισε να δικάζει επί ένα έτος περίπου μέχρι να κριθεί από το 5μελές Εφετείο. Η δίκη διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών και το όνομα του καταδικασθέντος δεν έχει δημοσιοποιηθεί για λόγους προστασίας του παιδιού του, υπολαμβάνω, και όχι για την προστασία των προσωπικών δεδομένων του καταδίκου.

Ανατρίχιασα όχι μόνον ως πατέρας, αλλά και ως  απλός άνθρωπος. Τί ψυχικό κόσμο μπορεί να διαθέτει αυτό το κτήνος; Με τί σθένος ανέβαινε στην έδρα και έταμε διαφορές, έστω φορολογικές, τελωνειακές, εν γένει δε διοικητικές; Και τι αναστολές θα μπορούσε αυτό το κτήνος να έχει, ώστε να αποκρούσει τις πιέσεις, όταν θα εκβιαζόταν από κάποιον, ώστε να εκδώσει την απόφασή του προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση;

Αλλά το συγκλονιστικότερο όλων δεν είναι αυτή καθ’ εαυτήν ή ειδεχθής πράξη του εν λόγω κτήνους. Είναι η σιωπή όλων γύρω του. Με το στόμα ραμμένο τα ΜουγκαΜΕσα, οι συνάδελφοί του, οι προϊστάμενοί του και πάνω απ’ όλα ο επί της Δικαιοσύνης Υπουργός. Μη μου πείτε κ. Ντίλντο μου ότι αγνοούσατε την περίπτωση. Αν την αγνοούσατε αφ’ ενός είσθε ανίκανος για να κατέχετε οποιονδήποτε υπουργικό θώκο, προ πάντων δε να μιλάτε για αποσυμφορήσεις φυλακών, παραγραφές αδικημάτων κ.λπ., αφ’ ετέρου έπρεπε από χθες να έχετε λάβει μέτρα κατά εκείνου που όφειλε να σας το πει και δεν  σας το είπε. Αλήθεια, αν είχε ψηφισθεί ως είχε η περίφημη τροπολογία σας σε πόσο χρόνο θα ήταν εκτός φυλακής ο συγκεκριμένος κατάδικος; Επίσης, τόσον εσείς όσο και ο προκάτοχός σας κ. Χάρης αλλά και ο προκάτοχός του κ. Σωτήρης, δεν κινήσατε ούτε την πειθαρχική διαδικασία; Ήταν τόσο αθώο το «παράπτωμα» αυτό; Μόνον ο Πεπόνης και ο Μουζακίτης πλήττουν το κύρος της Δικαιοσύνης και τους διώκετε κ. Ντίλντο μου; Αυτούς που αντιθέτως διασώζουν το κύρος  της Δικαιοσύνης με την ακριβοδίκαιη επιτέλεση του καθήκοντός τους προς πάσα κατεύθυνση; Με ποιο ανάστημα θέσατε στο στόχαστρό σας τον Πεπόνη και αφήνατε στο απυρόβλητο αυτό το κτήνος;

Μοιραίως προχώρησα σε παραλληλισμούς ευθύς ως συνήλθα μετά το άκουσμα της είδησης για το φριχτό έγκλημα. Πήγε ο νους μου στις κυβερνήσεις μας και προ πάντων σ’ εκείνες που μας καταδυναστεύουν αναίσχυντα και απροκάλυπτα από την 04.10.2009 και δώθε. Με κάθε μέτρο που ανακοίνωναν αναρωτιόμουν αν αυτοί οι άνθρωποι που αποφασίζουν για μας και αρνούνται πεισματικά να αναβαπτισθούν στα νάματα της λαϊκής ετυμηγορίας μέχρι να ολοκληρώσουν το δικό τους ειδεχθές έγκλημα, έχουν κάτι μέσα τους από συμπόνοια, ευσπλαχνία, οικτιρμό. Πώς αντέχουν να παίρνουν μέτρα που οδηγούν το 90% του λαού με βεβαιότητα στην εξόντωση; Πώς ανέχονται να τους κοσμεί ο λαός με όλα εκείνα τα αρνητικής σημασίας ουσιαστικά και επίθετα που έχουν μπροστά τους το στερητικό άλφα, όπως αναλγησία, αβελτηρία, αναισθησία; Πώς μπορούν και ασελγούν πάνω σε ένα λαό, ο οποίος τους όρισε να τον διαφεντεύουν, αλλά πρωτίστως να φυλάττουν Θερμοπύλες; 
Σε τί διαφέρουν, λοιπόν, από τους παιδόφιλους, όταν ασελγούν πάνω στο χαρακωμένο σώμα του λαού που όφειλαν να υπεραγαπούν και να υπερασπίζονται με σθένος και στοργή, όπως κάνει ένας σωστός γονιός για τα παιδιά του; Σε τίποτε δεν διαφέρουν. Γι’ αυτό και εγώ τους λέω ότι είναι κυβέρνηση λαοφίλων, ήτοι κτηνών όπως αυτά που ασελγούν στα παιδιά τους, των κυριολεκτικά παιδόφιλων. Που αγαπούν την ασέλγεια εις βάρος του λαού χωρίς αιδώ χωρίς συγγνώμη. Και συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο ευφραινόμενοι οι έκφυλοι.