Τα στοιχεία που κατέθεσε πρόσφατα ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής επιβεβαίωσαν αυτό που ήταν ήδη γνωστό τοις πάσι και για το οποίο η χώρα μας έχει επισωρεύσει πλειάδα καταδικαστικών αποφάσεων από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Ότι δηλαδή οι υπερβολικές καθυστερήσεις στην εκδίκαση χιλιάδων υποθέσεων καταδεικνύουν μια δικαιοσύνη που υπό το άχθος ενός εκθετικά διογκωμένου αριθμού ποινικών, πολιτικών και διοικητικών υποθέσεων υπολειτουργεί. Αυτή είναι όμως η μία μόνο όψη του νομίσματος. Η άλλη, για την οποία δεν γίνεται λόγος, είναι ότι όσο η συντεταγμένη δικαιοσύνη υπολειτουργεί ή δυσλειτουργεί, το έργο εκδίκασης μεγάλων και σοβαρών ποινικών υποθέσεων έχουν ανεπίσημα αναλάβει να τελέσουν τα ΜΜΕ.
Τροφή για την επικαιρότητα πάντοτε έδιναν και συνεχίζουν να δίνουν υποθέσεις ολκής, γύρω από τις οποίες τα ΜΜΕ αρέσκονται να φωνασκούν και να αναπτύσσουν μια ατέλειωτη σκανδαλολογική φιλολογία. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στην Ελλάδα τον ρυθμό της δικαιοσύνης σε πολύκροτες υποθέσεις με τον τρόπο τους τον υπαγορεύουν τα ΜΜΕ.
Τα τηλεοπτικά και άλλου είδους μιντιακά «δικαστήρια» ήταν άλλωστε πάντα προσφιλές άθλημα των εγχώριων ΜΜΕ, που βασιλικότερα του βασιλέως αναλαμβάνουν χρέος ταυτόχρονα εισαγγελέα και δικαστή σε υποθέσεις που τυγχάνει ή και σκοπίμως φαίνεται να απασχολούν την επικαιρότητα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι αξιοθαύμαστο που σε αυτή τη χώρα υπάρχει τόσο πάθος για τη διερεύνηση υποθέσεων, τη διαλεύκανση ευθυνών και εντέλει την απονομή δικαιοσύνης.
Όμως η επιλεγμένη προσέγγισή είναι αυτή της σκανδαλοθηρίας σε υποθέσεις με προεκτάσεις πολύ πιο περίπλοκες από την απλουστευμένη και εύπεπτη μορφή στην οποία μας την παρουσιάζουν. Και θύμα αυτής της ακρατούς σκανδαλολογίας την οποία αρέσκονται να καλλιεργούν τα ΜΜΕ είτε για πολιτικές σκοπιμότητες είτε απλά για το κυνήγι της δικής τους δημοτικότητας είναι η ίδια η δικαιοσύνη.
Με την παρελκυστική ρητορική τους τα ΜΜΕ συσκοτίζουν την κοινή γνώμη, διαμορφώνουν κραταιές αντιλήψεις και εντέλει παρεμποδίζουν το έργο της δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη όμως δεν μπορεί να άγεται και να φέρεται κατά τις βουλές των ΜΜΕ και τις επιταγές της επικαιρότητας. Πρέπει να μπορεί να εξετάζει υποθέσεις και όχι σκάνδαλα, στοιχεία και όχι άναρθρες κραυγές εντυπωσιασμού. Μια ευνομούμενη κοινωνία χρειάζεται μια ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Η σκανδαλοκινούμενη δικαιοσύνη της Ελλάδας αποκαλύπτει σε ποιο βαθμό η χώρα μας είναι ένα σύγχρονο κράτος δικαίου.
