Μία υπόθεση καθαρά Ελληνική...
Δεκαετία του 1920…
Ελλάδα π’ αναπνέει καπνούς του πόλεμου που τέλειωσε, κι ανάβει φυτίλια στον πόλεμο που έρχεται…
Η Ελλάδα έχει πλέον αποκτήσει Εθνικό Ύμνο…
Επίσης, έχει «φέρει» κοντά της, τους πρώτους που «επιστρέφουν», από τη Μικρά Ασία, Έλληνες…
Το τοπίο της εποχής…
Στα μάτια τα δικά μας, παράξενο θα φαινότανε το τοπίο του τότε…
Η φωτογραφία είναι ακόμη ασπρόμαυρη…
Το σινεμά λανσάρει ασπρόμαυρα πρόσωπα έντονα μακιγιαρισμένα…
Οι αδελφοί Γιαννάκης και Μίλτος Μανάκια φέρνουν την έναρξη του Ελληνικού και Βαλκανικού κινηματογράφου, με ντοκιμαντέρ της Μακεδονίας, μιας περιοχής που η μουσουλμανική ακόμα κυριαρχία υπάρχει, παρ’ όλη την ασταθή πλέον εξουσία της…
Ο απόηχος φτάνει ακόμα στην Αθήνα ή έρχεται κιόλας, με τις μνήμες που φέρνουν οι Έλληνες του εκεί…
Η Coco Chanel αναλαμβάνει τη «χειραφέτηση» της γυναίκας…
Το φουστάνι και η μόδα επιτρέπει στα πόδια να φαίνονται…
Το πλεκτό μαγιό και η Αυστραλέζα κολυμβήτρια Anette Kollerman, σοκάρουν αλλά σιγά – σιγά, πλέον, γίνονται εικόνες καθημερινές, τα έθιμα και τα ήθη της εποχής καμπτόμενα τα κάνουν αποδεκτά στις παραλίες…
Τα καπέλα κατεβαίνουν μέχρι τα φρύδια των γυναικών…
Τα μάτια έντονα από το μακιγιάζ τους, μουτζούρες γκρι και μαύρες, πάνω κάτω…
Τα χείλη των γυναικών είναι έντονα σκούρα βαμμένα…
Τα κουρέματα «a la garconne»…
Τα πολυτελή καλσόν από μετάξι, δείχνουν στο χρώμα του δέρματος ότι ακάλυπτο η μόδα επιτρέπει…
Στη Ρωσία έχει ήδη επικρατήσει ο Κόκκινος Οχτώβρης…
Οι γυναίκες έχουν χειραφετηθεί, καπνίζουν, ψηφίζουν, διαβάζουν… Queen, Vogue, Gazette…
Οι ίδιοι άντρες του πριν, είναι εκεί για να παρακολουθούν την εξέλιξη… τις εξελίξεις…
Και τις πολιτικές και τις κοινωνικές και τις… άλλες…
Τα έντονα γυναικεία μάτια που αποτυπώνονται στις ασπρόμαυρες φωτογραφικές πλάκες, είναι τα ίδια που αφήνουν το βλέμμα τους κάτω απ’ τα βαθιά καπέλα που φορούν τα γυναικεία κεφάλια…
Όμως…
Δίπλα στις γυναίκες αυτές, κινούνται και οι γυναίκες του «Άλλου» κόσμου…
Οι μουσουλμάνες…
Που είτε προέρχονται από την απερχόμενη Τουρκία ή απ’ την ευρύτερη οθωμανική αυτοκρατορία, κυκλοφορούν με τα πολυτελή μακριά φορέματά τους, τα πολύχρωμα ριχτάρια τους, τα βραχιόλια τους, τα πασούμια τους, τους φερετζέδες τους…
Φερετζέδες που αφήνουν τα μάτια όμως να φαίνονται καθαρά κι όχι μουτζουρωμένα…
Χείλη που έχουν τη σταξιά του μελιού και της αγνότητας…
Ικανότητες ομορφιάς δηλαδή, που βρίσκονται σε αντίθεση με κείνα του υπερβολικού κι ασύμμετρου μακιγιάζ, που φέρνουν πραγματικά τον καλλιτέχνη, μπροστά στις προσταγές της καρδιάς και των συναισθημάτων…
σε τέτοιο βαθμό που:
Η μουσουλμάνα γίνεται και πυρετός και στόχος…
Ο Έλληνας του εδώ κι ο Έλληνας του πέρα ωκεανού, ίδια καρδιά κι αισθήματα…
...αλλά...
Μιας και η ιστορία δε διέψευσε αλλά κι ούτε επαλήθευσε, αυτός, ο χτυπημένος από έρωτα καλλιτέχνης, αφήνει ήχο που ταξιδεύει κ’ ύστερα βάζει στίχο…
Όπως και να χει η σειρά, η ελληνική κατοχύρωση παίζει ρόλο μόνο και μόνο, όχι για την αξία, αλλά ακριβώς για την απαξία…
Τα χρόνια που ακολουθούν θα δώσουν άλλη πνοή στον έρωτα της Αιγύπτιας και του συνθέτη της, Μιχάλη Πατρινού, κι ο Νίκος Ρουμπάνης ως μόνος εγγράμματος κουμπάρος θα υπογράψει τα χαρτιά στα 1941, κι ας έχει ο γάμος τελεστεί, στα 1920… στα 1927… [χρονιά που οι Nicola Sacco – Bartolomeo Vanzetti (δολοφονούνταν) εκτελούντο στην Αμερική ως αναρχικοί]… στα 1930… (μόλις μετά τη χρεοκοπία της Ελλάδας) ποιος αλήθεια ήταν εκεί για να ξέρει;
Άσε που στις κουμπαριές, πλακώσανε κ’ οι παρακούμπαροι, με ηχογραφήσεις τους, αργότερα πολύ, διεκδίκησαν κι αυτοί μερτικό, του γάμου που έλιωνε και λιώσιμο δεν είχε…
Όμως ένα το αληθινό…
Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2004, έκλεισαν με τη Μισιρλού – τη Μουσουρλού την ξακουσμένη Misirlou, τη χιλιοτραγουδισμένη, την πολυταξιδεμένη, τη γυναίκα με τα υπέροχα μάτια, τη μουσουλμάνα π’ άναψε, ανάβει και θ’ ανάβει, Αιγύπτιες ερωτικές φωτιές, απ’ των χειλιών το χρώμα κι απ’ το χαμόγελό της…
Ενδεικτικά ακολουθούν ακούσματα διάφορα, από τα πρωτότυπα μέχρι τις όποιες έκρινα εκτελέσεις ικανές να συμπληρώσουν τον κατάλογο, τον μακρύ κατάλογο, της περίφημης αυτής μελωδίας με το γλυκύτατο στίχο…
Καλή Διασκέδαση…
1.-The original Misirlou - Μισιρλού (Τέτος Δημητριάδης -1927) – ΝΙΚΟΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ
