Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα, όλοι οι μικροί άνθρωποι, αλλά και ανθρωπόμορφες φιγούρες, όπως είναι οι πολιτικοί μας, διορισμένοι ή μη, καταφεύγουν σε συγκινησιακές κορώνες. Ακριβώς όπως ο κατηγορούμενος που αντιμετωπίζει επί τέλους τον δικαστή και βρίσκεται μια ανάσα από ..
την κύρωση της αξιόμεμπτης συμπεριφοράς του ή το μαθητούδι που απολογείται στον δάσκαλό του για κάποια αταξία.
Όταν ο Τσίπρας προέτρεψε τον Κουτρουμάνη να ακολουθήσει το παράδειγμα του υφυπουργού του και να παραιτηθεί, αφού το Υπουργείο, του οποίου προΐσταται, είναι ψευδεπίγραφο και άνευ αντικειμένου, ο κ. Υπουργός απήντησε λέγοντας ότι από μικρός έμαθε να αγωνίζεται και να μην εγκαταλείπει. Μου θύμισε τον Ρουσόπουλο που απολογούμενος στη Βουλή ανέσυρε την ταπεινή καταγωγή του για να την συγκρίνει με εκείνη των πριγκηπόπουλων της πολιτικής. Σε ποδοσφαιρική ορολογία: «η μπάλα στην κερκίδα».
Κι’ ο Λουκάς τι είπε στο Υπουργικό Συμβούλιο; Ότι δεν μπορούν όλοι να σηκώσουν το βάρος της ιστορικής ευθύνης υπονοώντας, προφανώς, ότι αποτελεί πράξη ιστορικής ευθύνης ο εξανδραποδισμός των Ελλήνων, τον οποίο δεν μπορούν να αντέξουν ορισμένοι από τους πολιτικούς που αφού μας βύθισαν μέχρι τη μύτη στον βόθρο, δήλωσαν πως δεν αντέχει η συνείδησή τους να μας βουλώσουν και τα ρουθούνια. Δεν μπορούν, λοιπόν, να σηκώσουν το βάρος αυτό όσοι παραιτήθηκαν από τη βουλευτική τους έδρα ή από το υπουργικό τους αξίωμα αρνούμενοι να διαλύσουν αυτό το κράτος. Εγώ δεν δίνω συγχωροχάρτι σ’ αυτούς που ψήφισαν αβλεπί 700 Μνημόνια και αρνούνται να ψηφίσουν το 701ο , δηλαδή την ταφόπλακα του Έθνους. Τους αναγνωρίζω, όμως, ένα απειροελάχιστο ελαφρυντικό. Κι’ αν τους συναντήσω στον δρόμο, δεν θα τους φτύσω τόσο πολύ όσο αυτούς που δεν έσκαψαν τον τάφο μου, αλλά μου βάζουν την ταφόπλακα αντί να μου κάνουν μαλάξεις μήπως και αναστηθώ.
Οι χθεσινοί διάλογοι μεταξύ υπουργών άλλων κρατών-μελών και του δικού μας με έκαναν να νοιώσω ντροπή για πολλοστή φορά. Ντροπή που επί δύο χρόνια αυτοί οι μπαγλαμάδες που με κυβερνούν ανελάμβαναν οποιεσδήποτε υποχρεώσεις απέναντι στους ξένους, αλλά δεν τις τηρούσαν στον βωμό τής διάσωσης του κόμματός τους και της εκλογικής πελατείας τους. Κι’ ήλθε σήμερα ο Λουκάς να μιλήσει για ιστορική ευθύνη. Σε ποιους; Στους ομόδοξούς του, μαζί με τους οποίους έκανε λόγο για μια προσπάθεια που άρχισε πριν δύο χρόνια; Δηλαδή αυτό που θα γίνει μεθαύριο είναι το επιστέγασμα της ευγενούς προσπάθειας που άρχισε την 04.10.2009; Μέσα και ο Σαμαράς; Και η ΝΔ; Αυτός δεν ξεκίνησε μαζί τους, αλλά τους πρόλαβε στον δρόμο και πήδηξε στο τραίνο της επιτυχίας για να κλέψει μέρος της δόξας;
Κύριε Λουκά, αυτοί που δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της ιστορικής ευθύνης είναι όσοι θα υπερψηφίσουν αυτά που σου υπαγόρευσαν τα αφεντικά σου. Εσύ ουδεμία ιστορική ευθύνη αναλαμβάνεις. Ούτε καν ψήφο διαθέτεις. Βάζεις τους άλλους, τα χαμένα κορμιά, να κάνουν τη βρωμοδουλειά και το παίζεις μάνατζερ και τεχνοκράτης που τους οδηγεί στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της προδοσίας που άρχισε την 04.10.2009.
