Tου Πασχου Μανδραβελη στην kathimerini.gr
Nέο μοντέλο ανάπτυξης για να σωθεί το περιβάλλον» βροντοφώναζε προχθές με εξάστηλο τίτλο η εφημερίδα της Αριστεράς και της Οικολογίας «Αυγή». Το κύριο άρθρο της εφημερίδας επισήμανε την ανάγκη να υπάρξει «ριζική στροφή σε..
όλους τους τομείς των παραγωγικών δραστηριοτήτων, καταναλωτικών συνηθειών, επιχειρηματικών επιλογών… και όχι μεγάλα λόγια». Την ημέρα εκείνη (5.6.2008) η «Αυγή» κυκλοφόρησε γιγαντωμένη. Είχε 96 σελίδες, αντί των 24 που συνήθως τυπώνει. Κι αυτό επειδή είχε πληθώρα ισολογισμών να δημοσιεύσει.
όλους τους τομείς των παραγωγικών δραστηριοτήτων, καταναλωτικών συνηθειών, επιχειρηματικών επιλογών… και όχι μεγάλα λόγια». Την ημέρα εκείνη (5.6.2008) η «Αυγή» κυκλοφόρησε γιγαντωμένη. Είχε 96 σελίδες, αντί των 24 που συνήθως τυπώνει. Κι αυτό επειδή είχε πληθώρα ισολογισμών να δημοσιεύσει.
Καλά έκανε διότι έτσι προβλέπει ο νόμος.
Προκύπτει όμως ένα παράδοξο. Οι ισολογισμοί είναι αδίκως τυπωμένη πληροφορία. Κανείς δεν τους κοιτάζει και κανείς δεν θα ψάξει μια εφημερίδα για να διαβάσει τους ισολογισμούς της. Αποτελούν μια υποχρεωτική χρηματοδότηση των επιχειρήσεων προς τα έντυπα, μια οικονομική παροχή που την επέβαλε το κράτος.
Σήμερα όμως, οι ισολογισμοί θα μπορούσαν να είναι ηλεκτρονικοί. Αντί να δημοσιεύονται σε εφημερίδες, όπου κανείς δεν μπορεί να τους βρει, θα μπορούσαν να μπαίνουν σε κάποιο δικτυακό τόπο. Ετσι αφενός δεν θα υπήρχε η επιβάρυνση των επιχειρήσεων με τα έξοδα δημοσίευσης (αλλά αυτό για την Αριστερά είναι το μικρότερο κακό, ή μπορεί να το το θεωρεί και καλό) και αφετέρου δεν θα υπήρχαν χιλιάδες αδίκως σκοτωμένα δενδράκια.
Διότι, αυτές τις μέρες εκατοντάδες τόνοι χαρτιού σπαταλιούνται επειδή οι επιχειρήσεις υποχρεούνται εκ του νόμου να τυπώνουν τους ισολογισμούς τους σε δύο τουλάχιστον εφημερίδες.
Ετσι λοιπόν με έναν κρατικό σμπάρο έχουμε τέσσερα αρνητικά αποτελέσματα:
1) Ακόμη και να θέλει κάποιος ένα συγκεκριμένο ισολογισμό είναι αδύνατον να τον βρει. Ποιος μπορεί να ψάξει, σελίδα σελίδα, όλες τις εφημερίδες, όλες αυτές τις μέρες που δημοσιεύονται ισολογισμοί;
2) Οι επιχειρήσεις επιβαρύνουν το κόστος λειτουργίας των, κόστος που φυσικά μετακυλίουν στην κατανάλωση.
3) Δημιουργείται και οικολογική επιβάρυνση χωρίς κανένα πρακτικό όφελος.
4) Εκτίθεται ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Οικολογίας, ο οποίος ενώ σπαταλά άδικα πολύτιμους πόρους (χαρτί) ταυτόχρονα διακηρύσσει ότι πρέπει να υπάρξει «ριζική στροφή σε όλους τους τομείς των παραγωγικών δραστηριοτήτων, καταναλωτικών συνηθειών, επιχειρηματικών επιλογών…».
Δεν υπάρχει κανένας ψόγος προς την «Αυγή» – όλες οι εφημερίδες το ίδιο κάνουν. Απλώς επισημαίνουμε πόσο δύσκολη υπόθεση είναι «η ριζική στροφή» που απαιτεί η εφημερίδα και πόσα οικολογικά προβλήματα χωρίς παραγωγικό όφελος δημιουργούν οι κρατικές παρεμβάσεις.
