του Σωτήριου Καλαμίτση
Ο ελληνικός λαός περίμενε από σας κάποια κίνηση, κάποιο λόγο για να μπορεί να ελπίζει. Την περίμενε από καιρό. Δεν είχε πού αλλού να ακουμπήσει και σίγουρα αναπολούσε τον Χριστόδουλο. Στα χείλη πάρα πολλών, πιστών και μη, ήταν τα λόγια: «Αν ζούσε ο Χριστόδουλος…». Μέχρι τώρα δείχνατε πως συμμερίζεσθε τις..
απόψεις του ανεκδιήγητου πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος ζη σε άλλο κόσμο, ειδικά φτιαγμένο γι’ αυτόν. Η επιστολή σας, όμως, προς τον πρωθυπουργό ήλθε, ευτυχώς, να δείξει ότι υπάρχει δρόμος για την αντίσταση και την εξέγερση.
Τύχη αγαθή συνέπεσε η επιστολή σας με άλλη μία ομιλία του πρώην πρωθυπουργού προς τους υπαλλήλους τού πολιτικού μικρομάγαζού του, στη διάρκεια της οποίας όλοι οι βδελυροί χαμαιλέοντες είχαν και πάλι την ευκαιρία να τον χειροκροτήσουν. Όχι τόσον ενθουσιωδώς όσο άλλες φορές πρέπει να πω. Όμως, τον χειροκροτούσαν. Δεν έχουν αισθανθεί το κακό που έχουν κάνει σε όσους τους έστειλαν στα έδρανα της βουλής. Ακόμη δε χειρότερο είναι ότι όσο συνεχίζουν το χειροκρότημα τον ενθαρρύνουν για νέες ηλιθιότητες. ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ, εξ ου και απορώ που πολλοί συμπολίτες μας δείχνουν έτοιμοι να τους δώσουν συγχωροχάρτι βλέποντάς τους να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, όπως κάνουν τα νήπια που δεν έχουν μάθει να αναλαμβάνουν ευθύνες και να υφίστανται τις συνέπειες των πράξεών τους. Η κίνησή σας, λοιπόν, ήλθε να δείξει την αντίθεση δύο κόσμων, δύο φιλοσοφιών.
Για την επιστολή σας διάβασα στο διαδίκτυο ουκ ολίγα σχόλια. Από άκρως επαινετικά μέχρι περιπαικτικά και δηλητηριώδη του τύπου «δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε», επειδή για αρκετούς το μόνο που κάνετε είναι να διαχειρίζεσθε μία τεράστια αφορολόγητη περιουσία. Μια περιουσία, την οποία θα έπρεπε, κατ’ αυτούς, να δώσετε βορά στο αδηφάγο εργολαβοπολιτικό κατεστημένο, ενώ εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να τη διαθέσετε για την εξόφληση των διεθνών τοκογλύφων υπό όρους δικούς σας και χωρίς την ανάμιξη των πολιτικών, οι οποίοι είναι σε θέση να κατασπαράξουν και αυτήν. Τόσο βουλιμικοί και όχι απλώς ορεξάτοι είναι. Οι επικριτές σας, λοιπόν, σας βλέπουν ως manager όχι διότι είναι άθεοι ή έστω άθρησκοι [είμαι βέβαιος ότι σταυροκοπιούνται στο πρώτο στραβοπάτημα], αλλά επειδή γι’ αυτούς δεν πρέπει να υπάρχει πατρίδα, δεν πρέπει να υπάρχει οικογένεια, δεν πρέπει να υπάρχει θρησκεία, γλώσσα, ιστορία, ΕΘΝΟΣ. Βλέπουν τον άνθρωπο ως μόριο μίας εύπλαστης μάζας, η οποία μοναδικό σκοπό στη ζωή έχει την ικανοποίηση φυσικών πρωτίστως λειτουργιών, δευτερευόντως δε την καλλιέργεια για πνευματική και ηθική ανύψωση. Μπορείτε να τους μετρήσετε, εάν παρακολουθείτε τις δημοσκοπήσεις. Η ΔΗΑΡροια π.χ. συγκεντρώνει 8% με Κουβέλη αρχηγό και Ρεπούση ουραγό. Για θυμηθείτε ποιος είναι ο κ. Κουβέλης. Είναι ο Υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Τζανετάκη, άρα αποδεκτός, αν όχι εκλεκτός, του Κ. Μητσοτάκη. Φαντασθείτε να σχηματίσει αύριο κυβέρνηση μαζί με ό,τι θα έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ και να τοποθετήσει την κ. Ρεπούση Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, ώστε οι εκκλησιαστικές υποθέσεις να εμπίπτουν στις αρμοδιότητές της. Ο ΓΑΠ και η Αμνούλα θα φαντάζουν τότε άκακα αρνάκια.
Η επιστολή σας ουδόλως θα συγκινήσει τον κ. πρωθυπουργό. Γι’ αυτό να είσθε βέβαιος. Όμως σεις κάνατε το καθήκον σας και δείξατε τον δρόμο. Τους πολιτικούς τούς έχουν οι πάντες στο τσεπάκι τους. Τους «κρατάνε», είναι ανδρείκελα. Τον Αρχιεπίσκοπο όμως! Γι’ αυτό και έχει τεράστια σημασία η επιστολή σας. Είχατε χρέος, βεβαίως, να την έχετε αποστείλει στον προηγούμενο ένοικο του Μαξίμου πριν δύο χρόνια περίπου. Αν το είχατε κάνει τότε, ίσως να ήταν διαφορετική η μοίρα αυτού του τόπου. Αντιθέτως, σας βλέπαμε να παρίστασθε σε ανοικτά Υπουργικά Συμβούλια δίκην μαϊντανού και να καταδέχεσθε να σας χρησιμοποιεί ο αυτός ο πανούργος άνθρωπος για να περάσει τα σχέδια για μία εξαθλιωμένη πολυπολιτισμική κοινωνία. Αντί με τον λαό, όπως στην Επανάσταση, μαζί με τον αχρείο Δυνάστη.
Έστω και την τελευταία στιγμή, όμως, επιτελέσατε το καθήκον σας. Και εις άλλα τέτοια, πολλά και γρήγορα!! Οι καιροί ου μενετοί!
