Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Το πρόγραμμα, κατά γενική παραδοχή όλων, απέτυχε! Τι κι αν μέχρι προχθές ήταν η μοναδική συνταγή που πρέπει να ακολουθήσουμε. Πλέον οι πιστωτές μας αναγνωρίζουν δημοσίως πως έπεσαν έξω στους στόχους, πως το χρέος δεν θα είναι βιώσιμο και θα χρειαστούν νέα μέτρα.
Ομως η... επικείμενη καταστροφή μας έχει κι άλλα ποδάρια.
Είναι ανώφελο να μπούμε στη συζήτηση περί εξαναγκασμού της χώρας για έξοδο απ' το ευρώ. Ουδείς μπορεί να μας εκδιώξει. Κι αν τελικά ενδεχόμενη έξοδος είναι εθνικά συμφέρουσα, ας το αξιολογήσουν διαπρεπείς Ελληνες επιστήμονες και η κυβέρνηση να την προετοιμάσει και να την αποφασίσει.
Είναι επίσης προσχηματικό το δίλημμα (νέες) θυσίες και περικοπές ή εθνική καταστροφή.
Πρώτον, διότι (νέες) θυσίες και περικοπές ήδη συνεπάγονται ανθρωπιστική καταστροφή που υφίσταται μεγάλο τμήμα του πληθυσμού και, δεύτερον, διότι το περιεχόμενο της «εθνικής καταστροφής» είναι απροσδιόριστο και άρα επιρρεπές στην κινδυνολογία...
Ας σταματήσει λοιπόν το πινγκ πονγκ των ευθυνών μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας και οι εύκολοι λεκτικοί εντυπωσιασμοί και ας αποφασίσει επιτέλους η ελληνική πλευρά, να επεξεργαστεί με σοβαρότητα μέτρα ανάκαμψης, αντί να δέχεται υποχωρητικά και αδιαμαρτύρητα τις προτάσεις των δανειστών.
Διότι, πράγματι, μπορεί η συνταγή να είναι λανθασμένη, πλην όμως ουδείς εμποδίζει την κυβέρνηση να λάβει μέτρα που θα ανακουφίσουν την αγορά.
Χαρακτηριστικό προχειρότητας και ανικανότητας αποτελεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών. Πρόσφατα μία από τις μελέτες του ΙΟΒΕ έδειξε πως οι συνεχόμενες αυξήσεις του (125% σε 18 μήνες!), αντί να αυξήσουν, μείωσαν δραματικά τα δημόσια έσοδα, οδηγώντας σε μαρασμό τον κλάδο και πολλούς εργαζομένους στην ανεργία.
Συγκεκριμένα, η αύξηση του φόρου και η συνεπαγόμενη αύξηση των τιμών μείωσε την κατανάλωση, καταγράφοντας για το 2010 απώλεια εσόδων 54 εκατ. ευρώ και για το 2011 η απώλεια να υπολογίζεται στα 86 εκατ. ευρώ. Την ίδια στιγμή το παρεμπόριο και το λαθρεμπόριο παρουσίασαν έξαρση. 10.000 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους το 2010 και, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική, άλλοι 2.470 θα τη χάσουν την επόμενη τριετία!
Είναι βολικό να ισχυρίζεται κανείς πως για όλα φταίει το μνημόνιο και η τρόικα, διότι υποκρύπτει τις σοβαρές ελλείψεις και ανεπάρκειες του ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Και είναι εξίσου βολικό για την τρόικα να ισχυρίζεται πως είναι η κακή εφαρμογή του προγράμματος που επιτείνει την ελληνική κρίση, διότι έτσι καθίσταται η Ελλάδα το άλλοθι μιας αδιέξοδης ευρωπαϊκής πολιτικής, που βυθίζει τον ευρωπαϊκό Νότο στην ύφεση και απειλεί να τινάξει στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Το θέμα όμως είναι τι κάνουμε εμείς...
