Διεφθαρμένη δημοκρατία

Ο αριθμός 240.000 ανέβασε το Χρηματιστήριο και έδωσε τη χαριστική βολή στη διεφθαρμένη Δημοκρατία
του Σωτήριου Καλαμίτση

Ο μεγαλόψυχος κ. Σόιμπλε δήλωσε ότι αν θέλουν οι Έλληνες να διεξαγάγουν εκλογές, εκείνος δεν έχει να πει τίποτε. Κάποιος Επίτροπος κ. Χαν είπε από την άλλη μεριά ότι ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να εστιάζει στις εκλογές, αλλά στο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής των μέτρων που θα επιτρέψουν..
την αποπληρωμή των τοκογλύφων. Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. 

Οι πρωτοκλασάτοι της πράσινης λαίλαπας δεν θέλουν εκλογές, διότι αυτές κάνουν κακό στον λαό. Εννοούν, βέβαια, ότι κάνουν κακό στους ίδιους που φοβούνται ότι θα αποχαιρετήσουν το Κοινοβούλιο, το οποίο τόσο ελάμπρυναν δια των μικροτήτων τους. 

Οι πρωτοκλασάτοι του ελλοχεύοντος γαλάζιου χαμαιλέοντα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, επειδή καθυστερούν οι κάλπες να στηθούν. Και μέσα στον κακό χαμό που επικαλύπτει τη βύθιση του λαού στην ανέχεια και στην εξαθλίωση ασχολούμεθα με το αν θα πρέπει να ενταχθούν στα ψηφοδέλτια των δύο «μεγάλων» κομμάτων εκείνοι που κατεψήφισαν το Μνημόνιο ΙΙ και διεγράφησαν, αλλά υπερψήφισαν τη δανειακή σύμβαση που αποτελεί εφαρμογή του Μνημονίου ΙΙ, το οποίο κατεψήφισαν. Είναι θέμα …. ηθικής τάξεως. Δεν μπορεί, λέγεται, αυτοί που δεν είχαν το θάρρος να κατακρεουργήσουν για πολλοστή φορά τον λαό, να θέσουν υποψηφιότητα μαζί με εκείνους που είχαν τέτοιο θάρρος. Άνιση μάχη. Γιατί; ερωτώ εγώ. 

Οι επανακάμπτοντες ως μετανοούσες παιδούλες βρίσκονται σε πολύ μειονεκτική θέση έναντι εκείνων που ψήφιζαν αβλεπί «Ναι σε όλα». Και τούτο, διότι με την επάνοδό τους στο μαντρί αναγνωρίζουν ότι δεν είχαν σωστή κρίση και άργησαν οι μικρόνοες να καταλάβουν ποιο είναι το καλό του ελληνικού λαού. Με αυτές τις πολύ λεπτές αποχρώσεις ασχολούνται οι πολιτικοί ταγοί μας. Αυτά, όμως, είναι παρονυχίδες. Το σημαντικότερο ζήτημα των ημερών μας είναι, κατ’ εμέ, η διαδικασία ανάδειξης νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. 

 Ομιλώ για ανάδειξη και όχι εκλογή, διότι η ύπαρξη ενός και μόνον υποψηφίου δεν επιτρέπει εξ ορισμού την εκλογή = επιλογή, η οποία, για να υφίσταται, προϋποθέτει την ύπαρξη τουλάχιστον δύο εναλλακτικών λύσεων. Στήθηκαν, λοιπόν, κάλπες σε εκατοντάδες εκλογικά τμήματα, τα πλείστα εξ αυτών σε δημόσια και δημοτικά κτήρια, τα οποία χρησιμοποιεί κατά το δοκούν ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος υπουργός σιωπώντος του πρωθυπουργού και όλων των ανά τη χώρα παλαμοκρουστών. 

Και προσήλθαν σ’ αυτά 240.000 πρόσωπα για να ψηφίσουν τον νέο Πρόεδρο. Ας πούμε ότι δεν ήταν τόσοι, αλλά 180.000, αν λάβουμε υπόψη ότι πολλοί ψήφισαν για 5 και για 10 άτομα, όπως έχει καταγγελθεί, τουλάχιστον δε ένας ψήφισε σε τρία διαφορετικά τμήματα, όπως έχει αποδειχθεί. Δεν έχει, όμως, σημασία ο αριθμός. 

Σημασία έχει ότι χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν για μία ακόμη φορά μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές την πίστη τους στη «δημοκρατική» και «προοδευτική» παράταξη εγκρίνοντας τα χαράτσια, το πετσόκομα των συντάξεων και μισθών, τις 2000 αυτοκτονίες συμπατριωτών μας που βρέθηκαν σε απόγνωση λόγω της πράσινης οικονομικής πολιτικής, το 1.000.000 των ανέργων, το λουκέτο σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεων, την αύξηση της σπατάλης του Δημοσίου και τον διορισμό 25.000 υπαλλήλων εν μέσω εξοντωτικής λιτότητας . 

 Σημασία έχει ότι χιλιάδες άνθρωποι ενέκριναν όλες αυτές τις ασχήμιες με έναν αηδέστατο τρόπο. Εν πρώτοις καταδέχθηκαν να μετάσχουν σε ένα τσίρκο για έναν ακροβάτη. Στη συνέχεια δεν παρέλαβαν το ψηφοδέλτιο με το όνομα του νέου Ηγέτη και το λευκό ψηφοδέλτιο, δεν αποσύρθηκαν στο ανύπαρκτο παραβάν, δεν έβαλαν το ένα εκ των δύο ψηφοδελτίων στον φάκελο, δεν έκλεισαν τον φάκελο και δεν έριξαν τον φάκελο στην κάλπη σε ένδειξη σεβασμού προς τη διαδικασία. Αντί όλων αυτών παρέλαβαν το ψηφοδέλτιο με το όνομα του νέου ηγέτη, το δίπλωσαν και κατ’ ευθείαν το έριξαν στην κάλπη επιδεικτικά. Με αυτόν τον τρόπο απέτισαν φόρο τιμής στη Δημοκρατία και στον νέο Ηγέτη ενώπιον όλων των παρισταμένων και της Εφορευτικής Επιτροπής. 

Αλήθεια, υπήρχε Εφορευτική Επιτροπή; Αν ναι, ποία ήταν τα καθήκοντά της; Πώς εξετελέσθηκαν αυτά; Και έτσι, κατέδειξαν για πολλοστή φορά όσοι μετέσχον σ’ αυτό το τσίρκο ότι ουδόλως ενδιαφέρονται για κανόνες και για την τήρησή τους. 

Το σύνθημα είναι ένα: «Κάνουμε ό,τι μας γουστάρει, όπως μας γουστάρει, όποτε μας γουστάρει και όπου μας γουστάρει, διότι είμαστε «δημοκράτες» και έτσι ξεσκίζουμε τους «φασίστες». Με αυτόν τον «λεβέντικο» τρόπο έγινε η ανάδειξη του νέου ηγέτη της «δημοκρατικής» και «προοδευτικής» παράταξης. 

Αν αυτή είναι η Δημοκρατία, για την οποία πάλεψαν και έχυσαν το αίμα τους τόσοι αγνοί αγωνιστές και για την οποία μάχεται αυτή η παράταξη, τότε εγώ θέλω να είμαι «φασίστας» και «οπισθοδρομικός». Την επόμενη αυτής της θεατρικής παράστασης οι επενδυτές ανέκτησαν την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα, με αποτέλεσμα να ανέβει ο δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών. 

Κατάλαβαν ότι με τέτοιους «δημοκράτες» ψηφοφόρους το πρώτο διδάξαν Μνημόνια κόμμα εξακολουθεί να είναι εδώ, ενωμένο και δυνατό, οπότε τα κεφάλαιά τους ουδένα διατρέχουν κίνδυνο. Και καπάκι απεκαλύφθησαν τα επιδόματα–μαϊμού, τα οποία εχορηγούντο αφειδώς επί δεκαετίες από διεφθαρμένους σε διεφθαρμένους. Μία σου και μία μου. Μία μεγάλη διαφθορά και μία μικρή, θ’ ακολουθήσει άλλη μία μεγάλη και μετά μία μικρή κ.ο.κ. 

Πολύ φοβούμαι ότι η δικαίωση του Γιωργάκη δεν θ’ αργήσει. Σκάνε το ένα μετά το άλλο τα αποδεικτικά στοιχεία του γεγονότος ότι κυβερνούσε έναν διεφθαρμένο λαό. Αυτόν τον οποίο διέφθειρε ο ίδιος και η διεφθαρμένη «προοδευτική» παρέα του.