Η ανευθυνότητα της Παλαβής Αριστεράς

Το παραπανω βιντεακι ειναι μερος της εξαιρετικα ανευθυνης διαφημιστικης εκστρατειας των..
Πορτογαλικων συντεχνιων που καλουν σε μια ακομα απεργια στις 22 Μαρτιου. Η αφηγηση βριθει με ολα τα αυτοκαταστροφικα στοιχεια που τοποθετουν την Παλαβη Αριστερα στις δυναμεις του λαικισμου και της οπισθοδρομησης. 

Στο ονομα της κακως εννοουμενης “αλληλεγγυης”, τα μυρμηγκια στραγγαλιζουν τον μυρμηγκοφαγο-εργοδοτη τους και τελικα να μεινουν στους πεντε δρομους χωρις μυρμηγκοφαγο-εργοδοτη. Ας αντιπαρελθουμε το κηρυγμα μισους που κανει η Παλαβη Αριστερα, πανηγυριζοντας το θανατο του σκληρα εργαζομενου εργοδοτη. 

Αυτα ανηκουν σε αλλες, σκοτεινες εποχες και ολοι ξερουμε πού κατεληξαν. Ας ειναι. Ας τους παραχωρησουμε το benefit of the doubt και ας θεωρησουμε καλη τη πιστει οτι προκειται απλα για αστοχια του μαρκετινγκ εκ μερους των συντεχνιων. 

Ακομα λοιπον και αν παραβλεψουμε αυτο το κηρυγμα μισους, η παλαβωμαρα της Παλαβης Αριστερας ειναι συναρπαστικη! Να παθει λοιπον ασφυξια η επιχειρηματικοτητα στη χωρα, αυτο θελει η Παλαβη Αριστερα? Ειδικα σε αυτην την περιοδο κρισης που διανυουμε, η συγχρονη, ευρωπαικη προταση διεξοδου απο την κριση που να σεβεται τις αναγκες των οικονομικα ασθενεστερων δεν μπορει να ειναι η “εξοντωση” του μυρμηγκοφαγου-εργοδοτη. 

Μα τι θελει η Παλαβη Αριστερα? Να μεινουν τα μυρμηγκια χωρις μυρμηγκοφαγο? Η συγχρονη, διεθνοποιημενη οικονομια απαιτει τις εξαιρετικες οργανωτικες δυνατοτητες και το οραμα του μυρμηγκοφαγου, χωρις τις οποιες τα μυρμηγκια απλα θα τεμπελιαζαν. 

Οι Πορτογαλοι συνδικαλιστες χρειαζονται μαθηματα απο τους βορειοευρωπαιους συναδελφους τους: μπροστα στις δυσκολες στιγμες που περναμε ολοι μας, μυρμηγκια και μυρμηγκοφαγοι, πρεπει να βαλουμε ολοι πλατη, να μοιραστουμε το βαρος της εξοδου απο την κριση. 

Η σταση ευθυνης, η συγχρονη, ευρωπαικη διεξοδος δεν ειναι αλλη παρα μια νεα εγκαρδια συνεννοηση μεταξυ μυρμηγκιων και μυρμηγκοφαγων. Οι τωρινες συμφωνιες προβλεπουν οτι καθε εφτα χρονια, τα μυρμηγκια πρεπει να στελνουν εφτα νεους και εφτα νεες στον μυρμηγκοφαγο. Ομως η παγκοσμια οικονομια εχει προσθεσει εξαιρετικα βαρη στον μυρμηγκοφαγο ο οποιος δεν ειναι σε θεση να ανταπεξελθει και τα μυρμηγκια κινδυνευουν στην πραγματικοτητα (οχι απλα σε ενα χαζοχαρουμενο καρτουν) να μεινουν χωρις μυρμηγκοφαγο. 

Με αισθημα ευθυνης, τα μυρμηγκια πρεπει οικειοθελως να συμφωνησουν στις προτασεις του μυρμηγκοφαγου για αποστολη δεκατεσσαρων αγοριων και δεκατεσσαρων κοριτσιων καθε τρισημισι χρονια, για οσο διαρκει η κριση. 

Μονο ετσι θα ειναι δυνατον και ο μυρμηγκοφαγος να επιζησει της κρισης παραμενοντας στη χωρα μας και τα μυρμηγκια να μη στερηθουν τον μυρμηγκοφαγο τους. 

Διαφορετικα, η ανταγωνιστικοτητα της οικονομιας μας σε σχεση με τις αναπτυσσομενες χωρες (εως και εβδομηντα αγορια και εβδομηντα κοριτσια καθε εφτα μηνες στην Ινδια) και τις ανεπτυγμενες χωρες του ευρωπαικου βορα (εφτα νεοι και εφτα νεες καθε εφτα χρονια, αλλα μιλαμε για μυρμηγκια παχια σαν αγελαδες), θα αναγκασει τον μυρμηγκοφαγο να εγκαταλειψει τη χωρα. 

 Εναλλακτικα, ας αφησουμε το κηρυγμα μισους να θριαμβευσει. Να μας ειδοποιησει ομως η Παλαβη Αριστερα να δραπετευσουμε απο την Βορεια Κορεα εγκαιρως.

http://plagal.wordpress.com/2012/03/17/bend-it-like-pasxos/