«Παραμύθι χωρίς όνομα»

του Δημήτρη Κούβελα

Δικηγόρου

Σε κάποια εποχή σαν τη σημερινή αναφέρεται το βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα «Παραμύθι χωρίς όνομα»· το ανάγνωσμα των παιδικών μας χρόνων:

Μία χώρα είχε φθάσει στην έσχατη κατάπτωση. Η διαφθορά ..
βασίλευε παντού. Εξωτερικοί εχθροί είχαν εκστρατεύσει να την κατακτήσουν. Τότε δύο νέα παιδιά πήραν την τύχη της πατρίδας στα χέρια τους. Έδωσαν το παράδειγμα της αρετής και της εργατικότητας, κινητοποίησαν μικρούς και μεγάλους. Προστάτεψαν τη χώρα από τους επιδρομείς. Ξανάφεραν την αισιοδοξία, το χαμόγελο και την ευημερία στον τόπο τους.

Το παραμύθι αναφερόταν στην Ελλάδα. Εκδόθηκε τη χρονιά της επανάστασης του 1909 και αποδείχτηκε προφητικό. Από παραμύθι έγινε μια από τις πιο τιμημένες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Η απελευθέρωση της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης, των νησιών, η ενσωμάτωση της Κρήτης, έκαναν το όνειρο πραγματικότητα.

Κι αν κάποιος ισχυριστεί ότι αυτά γίνονται μόνο κάθε 100 χρόνια, θα θυμίσουμε ότι φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τότε που η Θεσσαλονίκη έζησε το όνειρό της. Προς το παρόν, ζούμε τον εφιάλτη μας και καταγράφουμε τις πληγές μας, όπως ακριβώς το 1909.

Πιάσαμε τον πάτο και τώρα μένει να τον ξύσουμε. Πρώτοι στα χρέη, πρώτοι στις σπατάλες, πρώτοι στη διαφθορά. Τελευταίοι στην καινοτομία, τελευταίοι στη δημιουργία, στην παραγωγικότητα, στον ορθολογισμό. Καταφέραμε το ακατόρθωτο: Και του ύψους στο κακό και του βάθους στο καλό. Συνηθίσαμε να αναγνωρίζουμε αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις για όσο χρόνο μπορούμε να αποδώσουμε την κακοδαιμονία στους αντιπάλους, μόλις το κόμμα μας κατακτά την εξουσία. Ύστερα από λίγο καιρό τις ξεχνάμε ή τις αρνούμαστε, αφού δεν τις διορθώσαμε, όπως είχαμε υποσχεθεί, αλλά τις χειροτερεύσαμε. Εθελοτυφλούμε εναλλάξ και συμψηφίζουμε τη μιζέρια μας. Εμείς δεν φταίμε για τίποτε. Φταίνε πάντα οι προηγούμενοι.

Μόνο που είναι πια αδύνατον να αμφισβητήσουμε τον λογαριασμό και καλούμαστε να τον πληρώσουμε κανονικά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Να εξοφλήσουμε κανονικά τα χρέη των ΔΕΚΟ. Να καλύψουμε τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων. Να πληρώσουμε τα τοκοχρεολύσια για το δημόσιο χρέος. Να καταβάλουμε και τα tips της διαφθοράς!

Δεν μπορεί κανείς να προεξοφλήσει την επιτυχία των «Μνημονίων». Όμως, δεν έχουμε  πολύ χρόνο να σκεφτούμε, αλλά και δεν έχουμε την πολυτέλεια του λάθους. Άλλωστε, στο βάθος ξέρουμε ποιο είναι το σωστό. Από καιρό φαινόταν η εσφαλμένη πορεία, αλλά κάτι το πολιτικό κόστος, κάτι τα συμφέροντα, κάτι που μας βόλευε η κατάσταση, λίγο-πολύ όλους, πιστεύαμε ότι θα ξεγελάμε για πάντα τους κουτόφραγκους και τον εαυτό μας.

Τα κόμματα, ιδίως τα μεγάλα, δεν έχουν περιθώρια για πολλές κόντρες. Είναι υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεων να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων για να μη φτάσουμε σε κοινωνική έκρηξη. Η νέα πορεία απαιτεί σοβαρότητα, συνεννόηση, δουλειά, σεβασμό στη λογική, τη δικαιοσύνη· και ως προϋπόθεση, πολιτική εντιμότητα.