Ένας καλός πολιτικός μπορεί να σκέφτεται το σήμερα, αλλά το μυαλό του δεν πρέπει ποτέ να φεύγει από το αύριο. Τις τελευταίες εβδομάδες ο Πρόεδρος της Ν.Δ. φαίνεται να ξεδιπλώνει τη στρατηγική του η οποία έχει ορίζοντα πέρα από τις επόμενες εκλογές. Εκτός από το μέτωπο που άνοιξε με την Αριστερά – ορθότερα: με το διμέτωπο που εγκαινίασε απέναντι σε ΠΑΣΟΚ και Αριστερά – ο Αντώνης Σαμαράς είπε κι άλλα πολύ πιο...
σημαντικά ενδεχομένως στην τελευταία του ομιλία στην Βουλή που πρέπει να επισημανθούν είτε επειδή τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ δεν τα αναδεικνύουν, είτε επειδή η «αιώνια» επικοινωνιακή καχεξία της ΝΔ, δίνει το έδαφος να αναπτύσσεται και πάλι η συνήθης παραπληροφόρηση για το τι είπε και δεν είπε ο πρόεδρος της ΝΔ.
Επισημαίνουμε λοιπόν τα βασικά σημεία της χθεσινής ομιλίας:
Τι πραγματικά διακυβεύεται σήμερα:
Στην Ευρώπη υπάρχουν δυνάμεις που προωθούν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Το σοκ που θα υποστεί η χώρα από μια τέτοια εξέλιξη είναι δύσκολο να το αντέξει οποιαδήποτε κοινωνία, οποιαδήποτε δημοκρατία και οποιαδήποτε οικονομία, κυρίως όταν είναι αναγκασμένη να εισάγει σχεδόν τα πάντα. Το πολύ αρνητικό κλίμα όμως για την Ελλάδα άρχισε να αλλάζει τον τελευταίο καιρό για δύο λόγους:
Πρώτον, γιατί το Ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε τη νέα δανειακή σύμβαση, με την οποία κουρεύεται το ελληνικό χρέος.
Δεύτερον, γίνεται παντού αντιληπτό πως η συνταγή της μονομερούς λιτότητας, μας βυθίζει σε χειρότερα αδιέξοδα, γι αυτό και ζητάμε να δοθεί πια προτεραιότητα στην ανάκαμψη.
Με τη νέα δανειακή σύμβαση, δηλαδή με το δραστικό κούρεμα του χρέους, αποσοβήθηκε η σχεδόν άμεση εκδίωξη της χώρας από το ευρώ. Ανοίγοντας το δρόμο για εκλογές, διασώθηκε η κοινωνική συνοχή, τουλάχιστον για την ώρα. Τώρα, οι απόψεις Σαμαρά βρίσκουν πλέον συμμάχους οι οποίοι και αυτοί αναγνωρίζουν την ανάγκη να επανέλθει η Ελλάδα στο δρόμο της ανάκαμψης.
Διαφορές της δανειακής σύμβασης με το πρώτο Μνημόνιο
Δυστυχώς μερικοί επιμένουν να μην θέλουν να αντιληφθούν τις διαφορές με το πρώτο μνημόνιο.
Το 2010 κανένας δεν χαρακτήριζε το ελληνικό χρέος «μη βιώσιμο». Σήμερα ομολογούν ότι δεν είναι βιώσιμο
Το 2010 δεν κουρεύτηκε το χρέος, αντίθετα αφέθηκε να μεγαλώνει εκτός ελέγχου. Σήμερα μειώνεται δραστικά.
Το 2010 δεν μειώθηκε το επιτόκιο, αντίθετα, αυξήθηκε πάνω από 5%. Σήμερα μειώνεται γύρω στο 3,5%. Αυτό σημαίνει ότι θα πληρώνουμε λιγότερα 4 δισεκατομμύρια, περίπου, κάθε χρόνο για τόκους.
Το 2010 ο χρόνος αποπληρωμής του χρέους εξακολουθούσε να είναι σύντομος. Σήμερα, τα περισσότερα θα αποπληρωθούν 20 με 30 χρόνια αργότερα. Κι άρα δίνει στην Ελλάδα την ευκαιρία και την άνεση χρόνου να αναπτυχθεί αρκετά στο μεταξύ και να είναι σε θέση να βγαίνει στις αγορές.
Υπάρχει, όμως, ένα πράγμα που δεν άλλαξε: Επιμένουν στην ίδια συνταγή της λιτότητας, χωρίς μέτρα Ανάκαμψης.
Που πάμε από δω και μπρος
Η Ελλάδα χρειάζεται τρία πράγματα πλέον:
Πρώτον, να μειωθεί το χρέος της ώστε να ξαναγίνει βιώσιμο, κι αυτό γίνεται τώρα με το κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 107 δισεκατομμύρια, από τα 368 που είχαν φτάσει ως τώρα.
Δεύτερον, να ηττηθούν οι δυνάμεις που επιδιώκουν την εγκατάλειψη της Ελλάδας και τη διάλυση της ευρωζώνης. Και για να γίνει αυτό, έπρεπε να αλλάξει η εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Τρίτον, να αρχίσει η ανάκαμψη, το ταχύτερο δυνατό. Αν δεν υπάρξει Ανάκαμψη στο επόμενο διάστημα, η πτώση του βιοτικού επιπέδου θα πλησιάσει το 50% από το 2009! Είναι η πρώτη φορά που ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι μόνος στο αίτημα αυτό: Ο Γιούνκερ, πριν λίγες ημέρες το είπε σε κοινή συνέντευξη με την Μέρκελ. Ο Όλι Ρεν ζητά πια να επισπευσθεί η αποδέσμευση κονδυλίων για την Ελλάδα.
Με προτεραιότητα τα μεγάλα έργα, τους οδικούς άξονες, τα έργα υποδομής που έχουν μείνει στη μέση, την αποκατάσταση της ρευστότητας της αγοράς, ειδικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ειδικότερα ακόμα για τον ανήμπορο πολίτη τον εγκλωβισμένο σε δανειακές υποχρεώσεις.
Αλλαγή κλίματος
Ο Αντώνης Σαμαράς επί δύο χρόνια προσπαθούσε μεθοδικά να βάλλει στην ατζέντα , σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το δίπτυχο ανάκαμψη – ανάπτυξη. Έως και πρόσφατα οι πολιτικές της μοναδιάστατης λιτότητας βρισκόταν στο επίκεντρο όλων των συζητήσεων.
Από εδώ και στο εξής είναι φανερό ότι εγκαινιάζει μια νέα πορεία. Η αναστροφή του κλίματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήταν σημαντική.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει το μαύρο πρόβατο της ευρωζώνης και να αντιμετωπίζεται ως «ειδική περίπτωση».
Πρέπει να ενταχθεί σε ένα κοινό μέτωπο με τις άλλες χώρες του Νότου (Ισπανία-Πορτογαλία και Ιταλία) που θέτουν επιτακτικά το ζήτημα της ανάπτυξης.
Το θετικό είναι ότι ήδη στην Ευρώπη διαμορφώνεται μια «ατζέντα ανάκαμψης-ανάπτυξης» η οποία βρίσκει παντού και ισχυρούς υποστηρικτές.
Στο πλαίσιο αυτό σημασία μεγάλη είχε η χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία του Σαμαρά με τον Πρόεδρο της Κομισιόν Μπαρόζο, πριν από τη σημερινή συνάντηση του τελευταίου με τον Λουκά Παπαδήμο με αντικείμενο την διοχέτευση κονδυλίων για την ανάκαμψη της χώρας.
Ενδιαφέρον τεράστιο έχει και η πρώτη κατ’ ιδίαν συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με την γερμανίδα Καγκελάριο αύριο πριν από τη Σύνοδο του Λαϊκού Κόμματος. Χρήσιμο να υπενθυμίσουμε εδώ τι είχε πεί ο Σαμαράς στη Μέρκελ σε μια από τις δύσκολες συνεδριάσεις του ΕΛΚ « Όταν το πρόγραμμά σου θα αποτύχει, εγώ θα είμαι εδώ να σου πω…»
Όμως, όλα αυτά για να έχουν νόημα η Ελλάδα πρέπει να μπεί σε μια νέα αφετηρία: Να κλείσει το θλιβερό κεφάλαιο των τελευταίων δυόμισι χρόνων. Να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ετυμηγορία και τις εκλογές.
Πηγή: Antinews.gr
σημαντικά ενδεχομένως στην τελευταία του ομιλία στην Βουλή που πρέπει να επισημανθούν είτε επειδή τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ δεν τα αναδεικνύουν, είτε επειδή η «αιώνια» επικοινωνιακή καχεξία της ΝΔ, δίνει το έδαφος να αναπτύσσεται και πάλι η συνήθης παραπληροφόρηση για το τι είπε και δεν είπε ο πρόεδρος της ΝΔ.
Επισημαίνουμε λοιπόν τα βασικά σημεία της χθεσινής ομιλίας:
Τι πραγματικά διακυβεύεται σήμερα:
Στην Ευρώπη υπάρχουν δυνάμεις που προωθούν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Το σοκ που θα υποστεί η χώρα από μια τέτοια εξέλιξη είναι δύσκολο να το αντέξει οποιαδήποτε κοινωνία, οποιαδήποτε δημοκρατία και οποιαδήποτε οικονομία, κυρίως όταν είναι αναγκασμένη να εισάγει σχεδόν τα πάντα. Το πολύ αρνητικό κλίμα όμως για την Ελλάδα άρχισε να αλλάζει τον τελευταίο καιρό για δύο λόγους:
Πρώτον, γιατί το Ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε τη νέα δανειακή σύμβαση, με την οποία κουρεύεται το ελληνικό χρέος.
Δεύτερον, γίνεται παντού αντιληπτό πως η συνταγή της μονομερούς λιτότητας, μας βυθίζει σε χειρότερα αδιέξοδα, γι αυτό και ζητάμε να δοθεί πια προτεραιότητα στην ανάκαμψη.
Με τη νέα δανειακή σύμβαση, δηλαδή με το δραστικό κούρεμα του χρέους, αποσοβήθηκε η σχεδόν άμεση εκδίωξη της χώρας από το ευρώ. Ανοίγοντας το δρόμο για εκλογές, διασώθηκε η κοινωνική συνοχή, τουλάχιστον για την ώρα. Τώρα, οι απόψεις Σαμαρά βρίσκουν πλέον συμμάχους οι οποίοι και αυτοί αναγνωρίζουν την ανάγκη να επανέλθει η Ελλάδα στο δρόμο της ανάκαμψης.
Διαφορές της δανειακής σύμβασης με το πρώτο Μνημόνιο
Δυστυχώς μερικοί επιμένουν να μην θέλουν να αντιληφθούν τις διαφορές με το πρώτο μνημόνιο.
Το 2010 κανένας δεν χαρακτήριζε το ελληνικό χρέος «μη βιώσιμο». Σήμερα ομολογούν ότι δεν είναι βιώσιμο
Το 2010 δεν κουρεύτηκε το χρέος, αντίθετα αφέθηκε να μεγαλώνει εκτός ελέγχου. Σήμερα μειώνεται δραστικά.
Το 2010 δεν μειώθηκε το επιτόκιο, αντίθετα, αυξήθηκε πάνω από 5%. Σήμερα μειώνεται γύρω στο 3,5%. Αυτό σημαίνει ότι θα πληρώνουμε λιγότερα 4 δισεκατομμύρια, περίπου, κάθε χρόνο για τόκους.
Το 2010 ο χρόνος αποπληρωμής του χρέους εξακολουθούσε να είναι σύντομος. Σήμερα, τα περισσότερα θα αποπληρωθούν 20 με 30 χρόνια αργότερα. Κι άρα δίνει στην Ελλάδα την ευκαιρία και την άνεση χρόνου να αναπτυχθεί αρκετά στο μεταξύ και να είναι σε θέση να βγαίνει στις αγορές.
Υπάρχει, όμως, ένα πράγμα που δεν άλλαξε: Επιμένουν στην ίδια συνταγή της λιτότητας, χωρίς μέτρα Ανάκαμψης.
Που πάμε από δω και μπρος
Η Ελλάδα χρειάζεται τρία πράγματα πλέον:
Πρώτον, να μειωθεί το χρέος της ώστε να ξαναγίνει βιώσιμο, κι αυτό γίνεται τώρα με το κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 107 δισεκατομμύρια, από τα 368 που είχαν φτάσει ως τώρα.
Δεύτερον, να ηττηθούν οι δυνάμεις που επιδιώκουν την εγκατάλειψη της Ελλάδας και τη διάλυση της ευρωζώνης. Και για να γίνει αυτό, έπρεπε να αλλάξει η εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Τρίτον, να αρχίσει η ανάκαμψη, το ταχύτερο δυνατό. Αν δεν υπάρξει Ανάκαμψη στο επόμενο διάστημα, η πτώση του βιοτικού επιπέδου θα πλησιάσει το 50% από το 2009! Είναι η πρώτη φορά που ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι μόνος στο αίτημα αυτό: Ο Γιούνκερ, πριν λίγες ημέρες το είπε σε κοινή συνέντευξη με την Μέρκελ. Ο Όλι Ρεν ζητά πια να επισπευσθεί η αποδέσμευση κονδυλίων για την Ελλάδα.
Με προτεραιότητα τα μεγάλα έργα, τους οδικούς άξονες, τα έργα υποδομής που έχουν μείνει στη μέση, την αποκατάσταση της ρευστότητας της αγοράς, ειδικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ειδικότερα ακόμα για τον ανήμπορο πολίτη τον εγκλωβισμένο σε δανειακές υποχρεώσεις.
Αλλαγή κλίματος
Ο Αντώνης Σαμαράς επί δύο χρόνια προσπαθούσε μεθοδικά να βάλλει στην ατζέντα , σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το δίπτυχο ανάκαμψη – ανάπτυξη. Έως και πρόσφατα οι πολιτικές της μοναδιάστατης λιτότητας βρισκόταν στο επίκεντρο όλων των συζητήσεων.
Από εδώ και στο εξής είναι φανερό ότι εγκαινιάζει μια νέα πορεία. Η αναστροφή του κλίματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήταν σημαντική.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει το μαύρο πρόβατο της ευρωζώνης και να αντιμετωπίζεται ως «ειδική περίπτωση».
Πρέπει να ενταχθεί σε ένα κοινό μέτωπο με τις άλλες χώρες του Νότου (Ισπανία-Πορτογαλία και Ιταλία) που θέτουν επιτακτικά το ζήτημα της ανάπτυξης.
Το θετικό είναι ότι ήδη στην Ευρώπη διαμορφώνεται μια «ατζέντα ανάκαμψης-ανάπτυξης» η οποία βρίσκει παντού και ισχυρούς υποστηρικτές.
Στο πλαίσιο αυτό σημασία μεγάλη είχε η χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία του Σαμαρά με τον Πρόεδρο της Κομισιόν Μπαρόζο, πριν από τη σημερινή συνάντηση του τελευταίου με τον Λουκά Παπαδήμο με αντικείμενο την διοχέτευση κονδυλίων για την ανάκαμψη της χώρας.
Ενδιαφέρον τεράστιο έχει και η πρώτη κατ’ ιδίαν συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με την γερμανίδα Καγκελάριο αύριο πριν από τη Σύνοδο του Λαϊκού Κόμματος. Χρήσιμο να υπενθυμίσουμε εδώ τι είχε πεί ο Σαμαράς στη Μέρκελ σε μια από τις δύσκολες συνεδριάσεις του ΕΛΚ « Όταν το πρόγραμμά σου θα αποτύχει, εγώ θα είμαι εδώ να σου πω…»
Όμως, όλα αυτά για να έχουν νόημα η Ελλάδα πρέπει να μπεί σε μια νέα αφετηρία: Να κλείσει το θλιβερό κεφάλαιο των τελευταίων δυόμισι χρόνων. Να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ετυμηγορία και τις εκλογές.
Πηγή: Antinews.gr