Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του «Π», οι οποίες δεν επιδέχονται καμία
αμφισβήτηση, το «κόψιμο» του Λουκά Παπαδήμου και των σεναρίων που τον θέλουν πρωθυπουργό στην περίπτωση που δεν συγκεντρώσει αυτοδυναμία η Ν.Δ. - που είναι και το πιθανότερο ενδεχόμενο - φέρει την υπογραφή του ίδιου του Σαμαρά, για λόγους που έχουν να κάνουν όχι μόνο με την προεκλογική στρατηγική του κόμματος, αλλά και με τις μετεκλογικές εξελίξεις.
Έτσι, λοιπόν, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Σαμαράς:
♦ Είναι βέβαιος ότι οι εκλογές θα γίνουν το αργότερο στις 6 Μαΐου.
♦ Μετά τις 18 Μαρτίου, οπότε ο υπουργός Οικονομικών θα υπογράψει το PSI, θα προσδιοριστεί η ημερομηνία των εκλογών.
♦ Αν κάποιοι, εντός ή εκτός χώρας, θελήσουν να μπλοκάρουν τις εκλογές, θα αποσύρει την υποστήριξή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
♦ Αν δεν κερδίσει αυτοδυναμία η Ν.Δ. και υπάρξει κυβερνητικό αδιέξοδο, σε καμιά περίπτωση δεν θα προτείνει ξανά Παπαδήμο για πρωθυπουργό.
Σε ό,τι αφορά τα σενάρια για μετεκλογική συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, είναι δεδομένο ότι τα προωθούν μεγάλοι παράγοντες της ευρωζώνης, όπως έδειξαν οι πρόσφατες εκβιαστικές δηλώσεις τόσο των Γερμανών (Σόιμπλε) όσο και του Γιούνκερ.
Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό μέτωπο, όμως, στη Νουδούλα τα χρεώνουν σε διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, αλλά κυρίως σε μεγαλοπαράγοντα των ΜΜΕ, με εφημερίδες και μετοχές σε κανάλι, ο οποίος είναι σε ανοιχτή γραμμή με μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία με δηλώσεις τους έχουν υποστηρίξει την παράταση της διακυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά δεν λένε όχι και σε ένα προσύμφωνο κυβερνητικής συνεργασίας Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ είτε με πρωθυπουργό Σαμαρά είτε ξανά με Παπαδήμο (στο ίδιο ταμπλό παίζει και έτερο «μνημονιακό» ΜΜΕ).
Σε μια τέτοια εξέλιξη φυσικά τα στελέχη αυτά θα αποτελούν τον βασικό κορμό μιας «κυβέρνησης μνημονίου» μαζί με διάφορους τεχνοκράτες «κουκουλοφόρους» της τρόικας, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να κάνουν άνευ όρων τη βρόμικη δουλειά.
Δυσφορία στο ΠΑΣΟΚ
Παράλληλα στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα παραμένουν σκοτεινά ως προς το μέλλον και την ταυτότητα του κόμματος, το αποτέλεσμα της εκλογής νέου προέδρου, τον συσχετισμού δυνάμεων που θα καταγραφεί, αλλά ακόμη και σε ό,τι αφορά την ενότητά του και το εκλογικό αποτέλεσμα.
Είναι όμως βέβαιο ότι αυτή τη στιγμή τα περισσότερα στελέχη, με όλα αυτά τα θέματα ανοιχτά, αλλά και με θολή την προοπτική του ΠΑΣΟΚ, ως πρώτο στόχο έχουν τη βιωσιμότητά του. Ένα διαλυμένο κόμμα δεν διασφαλίζει ούτε την πολιτική επιβίωση των περισσότερων στελεχών του. Επιπλέον ο παραδοσιακός χώρος της Κεντροαριστεράς βλέπει να απειλείται από δύο νέους πολιτικούς παράγοντες:
♦ Το ακαθόριστου μέλλοντος, ταυτότητας και προοπτικής σχήμα της ΔΗΜΑΡ, το οποίο πολλοί «εκσυγχρονιστές» του ΠΑΣΟΚ βλέπουν ως πεδίο ανασύνθεσης της δικής τους εκδοχής για την Κεντροαριστερά.
♦ Την πιθανότητα εμφάνισης ενός «κόμματος Παπαδήμου», το οποίο, ανεξάρτητα από τη δυνατότητα δημιουργίας του, πριμοδοτούν ήδη από τώρα συγκροτήματα ΜΜΕ, επιχειρηματικά συμφέροντα και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. χωρίς δυνατότητα αυτόνομης πολιτικής προοπτικής.
Κάποιες από αυτές τις αντιθέσεις εκδηλώνονται ήδη ακόμη και στο πλαίσιο της σημερινής συγκυβέρνησης, συχνά με άκομψο τρόπο, αλλά κατά το δυνατόν συγκαλυμμένα κάτω από αμήχανα χαμόγελα δυσφορίας. Πάντως, ο κύριος όγκος των στελεχών του ΠΑΣΟΚ δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση την παραμονή Παπαδήμου σε πρώτο πλάνο και ιδιαίτερα σε θέση πρωθυπουργού μετά τις επόμενες εκλογές.
Συνεπώς η συνεννόηση των δύο παραδοσιακών κομμάτων μετά τις εκλογές, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, δεδομένου ότι δεν θα έχουν πραγματικό περιθώριο να μην πάνε σε συγκυβέρνηση, θα είναι πιο εύκολη απ’ όσο θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί.
Αρκεί να συμφωνήσουν εγκαίρως στο πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού, κάτι που θα καθοριστεί κυρίως από το εκλογικό αποτέλεσμα...
Το ταχύτερο δυνατόν
Επιστρέφοντας στη Ν.Δ., οι αποφάσεις Σαμαρά είναι ειλημμένες. Ωστόσο στο επιτελείο της Συγγρού οι εσωτερικές τάσεις δίνουν τη δική τους μάχη σε σχέση με τις επιλογές του κόμματος, δεδομένου ότι οι επιμέρους στρατηγικές, κυρίως προσωπικές, αποκλίνουν.
Με λίγα λόγια κάποιοι βιάζονται να καθίσουν στην υπουργική καρέκλα και άλλοι φοβούνται ότι δεν θα βρουν ούτε την ψήφο τους στην κάλπη. Φυσικά υπάρχουν και οι οπαδοί των συμμαχικών κυβερνήσεων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα πράγματα με μεγαλύτερη χαλαρότητα και χωρίς άγχος, αφού έχουν πειστεί ότι μόνο μια κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ θα μπορεί να εφαρμόσει τα μέτρα που έχουν ψηφιστεί. Έχει επομένως σημασία η καταγραφή αυτών των τάσεων. Ο Σαμαράς λοιπόν καθημερινά δέχεται διαφορετικές εισηγήσεις για το τι πρέπει να κάνει.
Κάποιοι από τους στενούς συνεργάτες του – ανάμεσά τους και ο Μεϊμαράκης - επιμένουν ότι ο καλύτερος χρόνος για τη διεξαγωγή των εκλογών είναι η 29η Απριλίου ή οι αρχές Μαΐου, στις 6 ή στις 13 του μηνός. Το επιχείρημα είναι ότι, εφόσον υπήρξε η συμφωνία και οι δανειστές πάρουν τις εγγυήσεις που θέλουν, δεν υπάρχει λόγος καθυστέρησης των εκλογών.
Θεωρούν ότι, εάν γίνουν γρήγορα οι εκλογές, οι πολίτες δεν θα έχουν προλάβει να υποστούν τις συνέπειες της δανειακής σύμβασης και του PSI, ενώ επισημαίνουν ότι μετά τον Ιούνιο και τα νέα μέτρα όλα θα έχουν χαθεί για τη Ν.Δ., αφού πλέον η αξιωματική αντιπολίτευση θα έχει ταυτιστεί πλήρως με τα μνημόνια, την ανεργία, την ύφεση και την εκτεταμένη φτώχεια.
Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης, ιδιαίτερα τα στελέχη του κομματικού μηχανισμού, έρχονται σε επαφή με ψηφοφόρους και αντιλαμβάνονται ότι καθημερινά μεγαλώνει η φθορά για τη Ν.Δ. μετά την υπερψήφιση της δανειακής σύμβασης.
Ο φόβος της Αριστεράς!
Όμως ο μεγαλύτερος φόβος γι’ αυτούς που επιμένουν στο «εκλογές εδώ και τώρα» είναι η... Αριστερά! Με τρόμο τα κορυφαία κομματικά στελέχη καταγράφουν σχεδόν καθημερινά απώλειες παραδοσιακά δεξιών ψηφοφόρων προς τα αριστερά του πολιτικού φάσματος.
Καθώς οι κομματικές γραμμές έχουν αμβλυνθεί και τα κόμματα της Αριστεράς είναι τα μόνα που έχουν κρατήσει με συνέπεια την αντιμνημονιακή γραμμή τους, ενώ έχουν αφήσει αγκυλώσεις χρόνων και έχουν προσεγγίσει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, τα καθιστά μια καλή εναλλακτική λύση στην κάλπη για πολλούς δυσαρεστημένους ψηφοφόρους. Άλλωστε πολλοί οργισμένοι νεοδημοκράτες βρέθηκαν το προηγούμενο διάστημα στις συγκεντρώσεις που είχαν οργανώσει το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Όμως και το ποσοστό της ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη έχει ανησυχήσει τα στελέχη της Συγγρού, αφού θεωρούν ότι ένα ποσοστό κεντροδεξιών ψηφοφόρων που προέρχεται από τη Ν.Δ. προσανατολίζεται προς τα εκεί, ενώ και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που εν δυνάμει θα μπορούσαν να ψηφίσουν τη Ν.Δ. ίσως πάρουν τον δρόμο προς τη ΔΗΜΑΡ.
Φυσικά το σενάριο αυτό αφορά σε μεγάλο βαθμό και τους βουλευτές και τα κομματικά στελέχη της Συγγρού, αφού θα λειτουργούσε και σαν... φόβητρο σε όσους τυχόν θα ήθελαν να διαφοροποιηθούν από την επίσημη κομματική γραμμή. Γνωρίζοντας άλλωστε οι στενοί συνεργάτες του Σαμαρά τη δυσφορία που υπάρχει στο κόμμα για την αλλαγή στάσης της ηγεσίας της Ν.Δ. υπέρ της δανειακής σύμβασης προσπαθούν να καλλιεργήσουν το σενάριο των άμεσων εκλογών με την ελπίδα ότι θα μετριαστούν οι αντιδράσεις.
Οι αναβλητικοί
Από την άλλη πλευρά βρίσκεται μία ομάδα βουλευτών και στελεχών της Ν.Δ. που αντιλαμβάνεται ότι η διακυβέρνηση της χώρας από ένα και μόνο κόμμα δεν θα ήταν δυνατή και τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ των συμμαχικών κυβερνήσεων. Λένε δηλαδή πως, παρότι θεωρούν ότι η Ν.Δ. βρίσκεται πολύ κοντά στην αυτοδυναμία, θα τη συνέφερε μια κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, αφού τα επόμενα χρόνια θα είναι ιδιαίτερα δύσκολα, με κοινωνικές εντάσεις, ενώ τα προβλήματα που θα προκύψουν δεν αντιμετωπίζονται από ένα κόμμα.
Επισήμως πάντως τα στελέχη της Συγγρού λένε ότι το σημαντικό είναι να προχωρήσει το PSI, να αποφευχθεί η χρεοκοπία και να ληφθούν μέτρα για την ανάπτυξη της χώρας - και ο χρόνος των εκλογών... θα βρεθεί. Λένε μάλιστα ότι, από τη στιγμή που αποφάσισαν να υπερψηφίσουν τη δανειακή σύμβαση και το PSI, τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για τη Ν.Δ. όποτε και εάν γίνουν οι εκλογές.