Στην Ελλάδα ένα μεγάλο ελάττωμα που έχουμε είναι ότι όλοι είμαστε ειδικοί σε όλα. Άνετα ένας καφετζής μπορεί να σου δώσει ιατρικές συμβουλές, να σου προτείνει φάρμακα και όχι μόνο αυτό αλλά να σου αποδείξει και την αγνωμοσύνη των γιατρών. Ομοίως ένας γιατρός γνωρίζει πολύ καλυτέρα τις τεχνικές απαιτήσεις κατασκευής ενός σπιτιού και επίσης μπορεί εύκολα να αποδείξει ..
πως όλοι οι οικοδόμοι είναι απλά ανίδεοι και δεν έχουν γνωρίζουν το επάγγελμα τους.
Γενικότερα υπάρχει η φιλοσοφία πως όχι επειδή είμαστε πιο έξυπνοι- μη φανεί και υπεροπτικό- αλλά τι να κάνουμε ο Θεός το έδωσε σε μας αυτός το χάρισμα να τα καταλαβαίνουμε όλα, να γνωρίζουμε τις λύσεις αλλά για ένα αδιευκρίνιστο λόγο να μην μπορούμε να τις εφαρμόσουμε.
Αφορμή για τα παραπάνω αποτελεί η σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και ο διάλογος- σχολιασμός της στο διαδίκτυο.
Σε αρκετά άρθρα ή σε κοινωνικά δίκτυα θα βρει κάνεις τις εξής εκφράσεις: Είστε πρόβατα (άβουλα όντα), καληνύχτα (υπονοώντας ότι κοιμάστε και δεν αντιδράτε), επαναστάτες του καναπέ και του πληκτρολογίου (δεν συμμετέχετε σε πεζές διαμαρτυρίες) και πολλά άλλα του ιδίου επιπέδου.
Σημαντικό είναι πως η κατηγορία που εκφράζεται έτσι στο διαδίκτυο τείνει να εξελίχθη σε πλειοψηφία. Αν λάβει κάποιος σοβαρά υπόψη του τα σχόλια στο διαδίκτυο, θα καταλήξει να πιστέψει ότι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αθροιστικά δεν ξεπερνούν τα 1000 άτομα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε ηλεκτρονικούς διαλόγους κατέχουν το "κλειδί της γνώσης" και δεν θέλουν να το μοιραστούν με τους υπόλοιπους για έναν λόγο τον οποίο οι ίδιοι μόνο γνωρίζουν.
Έτσι ενώ όλοι αναλύουν το πρόβλημα της Ελλάδας και την κατάλληλη συνταγή για την επίλυση του, κάνεις δε βρίσκεται να την κάνει πράξη. Με άλλα λόγια όλοι οι πολιτικοί είναι "κλέφτες", "λαμόγια", άσχετοι, ανίκανοι, πειθήνια όργανα των ξένων, δεν γνωρίζουν τον δρόμο της εξόδου από την ύφεση, αλλά ως εκ θαύματος δεν υπάρχει και καμία καινούργια πρόταση από όλους τους επαΐοντες.
Ζητούν να αγωνιστούμε με ποιο αίτημα έχει ξεκαθαριστεί; Είναι ο δρόμος το πεδίο που κρίνεται το "παιχνίδι" ή είναι ένα μέρος για την αποσυμπιέση της κοινωνικής οργής ;
Ωραία και καλά λοιπόν όσα γράφονται και ακούγονται για καλέσματα σε ξεσπάσματα, επαναστάσεις, αλλά χωρίς σαφείς στόχους και σχέδιο για το μέλλον είναι ταυτόχρονα και ανούσια.
Στο δίλλημα Τσίπρας, Παπαρήγα από τη μια και Καμμένος, Ψωμιάδης από την άλλη, συγγνώμη αλλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε. Οι εκλογές που έρχονται (;) σίγουρα είναι από τις πιο "μπερδεμένες". Δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα κόμματα. Ακόμη και η εύκολη διάκριση μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί μέσα στα τελευταία δυο χρόνια καθίσταται δυσδιάκριτη. Τα μεγάλα κόμματα έχουν κλείσει τον κύκλο τους και τα μικρότερα όμως δεν έχουν δώσει δείγματα κυβερνητικής προοπτικής.
Όσο δεν αναδεικνύονται νέες κοινωνικές ομάδες και οι ελπίδες μας στρέφονται σε πρόσωπα του παρελθόντος, η πορεία προς την οικονομική- πέρα από την κοινωνική που ήδη μας έχει πλήξει - χρεοκοπία είναι προδιαγεγραμμένη. Ας ελπίσουμε πως κάποιος από τους επαναστάτες του διαδικτύου θα μας διαφωτίσει, θα μας απαλλάξει από την πλύση εγκέφαλου την οποία υφιστάμεθα και από την οποία μόνο ο ίδιος έχει ξεφύγει και θα μοιραστεί μαζί μας την γνώση του που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την ύφεση.
ΥΓ. Σε όλα τα βιβλία των καθηγητών πανεπιστημίων, αναλυτών κτλ. που έχουν γραφτεί με αφορμή την κρίση και το μνημόνιο υπάρχουν κατά μέσο όρο 400 σελίδες περίπου που καταλογίζουν ευθύνες , κατακρίνουν τους ενόχους και μετά βίας γύρω στις 50 στις οποίες παρουσιάζεται η πρόταση τους για έξοδο από την κρίση. Τι λοιπόν ισχύει, το αρχαιοελληνικό "το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" ή το νεοελληνικό "έξω από το χορό πολλά τραγούδια λες";
