Άρθρο του Χρήστου Νικολαίδη
Δέχθηκα πολλές παρατηρήσεις για το χθεσινό μου άρθρο, για τις ευθύνες της Αριστεράς στο σημερινό μας χάλι (δείτε το εδώ), ως εκ τούτου θα επιμείνω δίνοντας κάποια παραδείγματα. Ας μη πάμε μακριά... Παρατηρώντας τρία παραδείγματα από τη δράση της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη θα ισχυριστώ ότι η επίδραση της στα τοπικά δρώμενα είναι πολύ πιο δραστική από ότι θα ήταν εάν κυβερνούσε... Άρα και οι ευθύνες της είναι σημαντικές... Πιο συγκεκριμένα,
πιστές στην επαναστατική γυμναστική και την καθολική άρνηση, οι οργανώσεις της Αριστεράς ματαίωσαν χθες για πολλοστή φορά την εκλογική διαδικασία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Οι άνθρωποι αυτοί αγωνίζονται για να μην εφαρμοστεί ένας νόμος, ο μόνος για την Παιδεία, που ψηφίστηκε στην Ελλάδα από δεύτερο, εκτός του κυβερνώντος, κόμμα. Οι Αριστεροί λοιπόν, γράφοντας τα παλαιοτέρα των υποδημάτων τους τον τρόπο λειτουργίας του κοινοβουλευτικού μας πολιτεύματος απαγορεύουν ετσιθελικά την εφαρμογή ενός νόμου.
Αναρωτιέμαι λοιπόν... Ποιος αποδεικνύεται περισσότερο υπεύθυνος για την σημερινή κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια; Όσοι κυβέρνησαν ή κυβερνούν ή όσοι πεισματικά δεν αφήνουν να αλλάξει τίποτε;
Δεύτερο παράδειγμα, το "Αλλατίνι": Πίσω από οποιαδήποτε απόπειρα αξιοποίησης, αναβάθμισης και επανάχρησης του τέως βιομηχανικού συγκροτήματος βρίσκονται, εδώ και δεκαετίες, άτομα και φορείς της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη. Αυτοί είναι που έκαναν τις διαδηλώσεις, αυτοί που μπλόκαραν αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, αυτοί που προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αυτοί που γενικά έκαναν τη μεγαλύτερη φασαρία για το ζήτημα.
Προσοχή: κανείς δεν ζητά να παραδοθεί το Αλλατίνι στο μπετόν, ούτε να αφεθούν οι ιδιοκτήτες ανεξέλεγκτοι να ξεδιπλώσουν το κερδοσκοπικό τους ταλέντο και μανία. Ο κοινός νους ορίζει ότι το σημερινό χάλι, με ένα οικόπεδο να ρημάζει, τα κουφάρια του εργοστασίου να βιάζουν την αισθητική μας και τη δημόσια υγεία να απειλείται, πρέπει επιτέλους να λήξει, μετά από 40 χρόνια! Αλλά η λογική του κοινού συμφέροντος ανάμεσα σε έναν επιχειρηματία και την κοινωνία δεν υπάρχει στο πολιτικό DNA της Αριστεράς. Αυτοί όπου βλέπουν επιχειρημαία, εργολάβο, κέρδος ή ανοικοδόμηση εξεγείρονται γιατί τα έχουν ταυτισμένα στο μαρξιστικό τους υποσυνείδητο με την αυθαιρεσία, τον βιασμό της κοινωνίας, την καταπίεση και την κατοχή! Ξυπνήστε κύριοι... Το κέρδος σε όλο τον πλανήτη οδηγεί τις κοινωνίες... Αντί να το ξορκίζετε, παλέψτε ώστε να το εκμεταλευτείτε για την προώθηση και των δικών σας ιδεών...
Αναρωτιέμαι λοιπόν... Ποιος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για το χάλι του Αλλατίνι. Όσοι κυβερνούσαν ή όσοι ματαίωσαν τα όποια σχέδια;
Και το τρίτο: οι φορείς της Αριστεράς βρίσκονται πίσω και από τη "λαϊκή εξέγερση" στην Ευκαρπία, εναντίον της κατασκευής του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων. Κάποιοι εκεί βγήκαν στο βουνό, οραματιζόμενοι μία νέα Κερατέα!
Εκεί η Αριστερά εκμεταλλεύεται την πάγια αντίδραση των πολιτών στην εγκατάσταση στην περιοχή τους ενός εργοστασίου, η λειτουργία του οποίου σχετίζεται με τα απορρίμματα. Το φαινόμενο είναι γνωστό σε όλη την Ευρώπη με την ονομασία "Not in my backyard", δηλαδή "κάντε το εργοστάσιο όπου θέλετε εκτός από την δική μου αυλή".
Φυσικά, οι κάτοικοι δεν έχουν κανένα δίκιο να αντιδρούν γιατί το έργο σε καμία περίπτωση δεν απειλεί τη δημόσια υγεία, ίσα-ίσα που την θωρακίζει κιόλας. Αλλά στο πολιτικό DNA της Αριστεράς δεν υπάρχει σφοδρότερη αποδοχή από το ότι ο λαός έχει δίκιο, ό,τι κι αν αυτός λέει... Ακόμη κι αν οι αντιδράσεις αυτές υποκινούνται από ιδιοτέλειες, λαμογιές ή παρερμηνείες και λανθασμένες παραδοχές.
Εκτιμώ ότι τα τρία, πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα, περιγράφουν καταστάσεις στις οποίες οι ευθύνες της Αριστεράς στη στασιμότητα και το τέλμα είναι τεράστιες. Και μάλλον είναι μεγαλύτερες από αυτές των κυβερνώντων... Έτσι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ναι η Αριστερά έχει τεράστια συμβολή στο σημερινό μας χάλι, γιατί έδρασε, ακόνη κι αν δεν κυβέρνησε ποτέ...
