Αφού με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» υφάρπαξαν την εξουσία [04.10.2009], άρχισαν οι υπασπιστές να ερμηνεύουν τη ρήση του Αρχηγού τους ενημερώνοντάς μας ότι εννοούσε «πού πήγαν τα λεφτά». Ακολούθησε η γνωστή τρομοκρατική επίθεση κατά του..
ελληνικού λαού από τους ίδιους τους κυβερνήτες του με κορωνίδα της προδοτικής πολιτικής τους την απόβαση του ΔΝΤ και τη δήωση της χώρας. Προ εβδομάδων πληροφορηθήκαμε ότι ο Αρχηγός τους είχε παραπλανηθεί από την κ. Κατσέλη, όταν έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν». Δηλαδή η κ. Κατσέλη δεν εννοούσε «πού πήγαν τα λεφτά»;
Λεπτομέρειες, βέβαια, είναι αυτές μπροστά στο χάλι που βιώνουμε. Δεν έχει πλέον καμμία σημασία ποιός είπε τί. Το σημαντικό σήμερα είναι ότι όλοι αυτοί που επί 30 χρόνια μας έστυβαν και έπαιζαν παιχνίδια στις πλάτες μας είτε τρώγοντας μαζί μας είτε μόνοι τους, διαλύουν την κοινωνία και εξακολουθούν με περισσή θρασύτητα και αξιοθαύμαστη ευκολία να λένε άλλα χθες και άλλα σήμερα. Εξακολουθούν να κατασπαταλούν τον ιδρώτα του ελληνικού λαού για κομματικά ρουσφέτια εστιάζοντας το ενδιαφέρον τους στην είσπραξη ακόμη περισσότερων φόρων για να συνεχίσουν το φαγοπότι.
Έχουν, μήπως, αντιληφθεί ότι είμαστε τόσο ζώα; Αν όχι όλοι, τουλάχιστον η συντριπτική πλειονότητα; Έχουν ακλόνητη την πεποίθηση ότι στις επόμενες εκλογές, το 2013 και βάλε, θα συγκεντρώσουν οι υπεύθυνοι της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας το 60% της προτίμησης του πολύπαθου εκλογικού σώματος;
Εγώ θα επιμείνω: αφού εννοούσατε «πού πήγαν τα λεφτά;» τί κάνατε για να ανακαλύψετε πού πήγαν τα λεφτά και να μας ενημερώσετε πώς ο κακός Καραμανλής, ο υπεύθυνος για τα πάντα, κατασπατάλησε τα λεφτά;
«Έλεγχο του χρέους» ονόμασαν ορισμένοι «περιθωριακοί» την άσκηση που έπρεπε να γίνει, ώστε να γνωρίζουμε γιατί χρωστάμε τόσες εκατοντάδες δισ. ευρώ. Ή έστω να μάθουμε πώς τα φάγαμε όλοι μαζί. Με απλά λόγια, το ίδιο με τον Γιωργάκη έλεγαν και επιμένουν αυτοί οι «περιθωριακοί»: «πού πήγαν τα λεφτά;», αν δεχθούμε την όψιμη ερμηνεία ου συνθήματος «λεφτά υπάρχουν». Δικαιούται να πληροφορηθεί ο ιδιώτης αποταμιευτής που αγόρασε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου και καλείται τώρα να εισπράξει το 50% της επένδυσής του, πού πήγε το 100% της επένδυσής του. Πώς διαχειρίσθηκαν οι κυβερνήσεις του το ποσό του δανείου που αυτός παραχώρησε στο Ελληνικό Δημόσιο και γιατί θα πρέπει να δει αυτός τις αποταμιεύσεις του κουρεμένες κατά 50%.
Σε ποια χώρα, όμως, μπορεί να παραμένει αναπάντητο το ερώτημα «πού πήγαν τα λεφτά» και να συνεχίζεται ο υπέρογκος δανεισμός με εξοντωτικά επιτόκια για να πληρωθούν τα δανεικά που δαπανήθηκαν χωρίς να γνωρίζουμε πού αυτά δαπανήθηκαν; Μα στην Ελλάδα φυσικά.
Στη χώρα, όπου ο συνδικαλισμός αποτελεί βραχίονα των κομματικών σχηματισμών, ώστε να ξηλώνει τα πεζοδρόμια όταν κυβερνά ο αντίπαλος σχηματισμός, αλλά να κάθεται στα αυγά του όταν κυβερνά ο σχηματισμός, του οποίου αποτελεί υποχείριο, και διαλύει τα πάντα.
Στη χώρα, όπου η Δικαιοσύνη πρέπει να αποτελεί εξάρτημα της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας, όπως κατέδειξε με εκπληκτική ενάργεια η περίπτωση του Εισαγγελέα Πεπόνη, τον οποίο θέλησαν να αποκαθηλώσουν για να πάψει να ασχολείται με τις ποινικώς αξιόλογες πομπές τους.
Στη χώρα των Αρχών που είναι Ανεξάρτητες από την κυβέρνηση, αλλά εξαρτημένες από ξένα κέντρα. Στη χώρα, όπου ο Πρόεδρος της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής αντιμετωπίζει προσκόμματα στο έργο του από τα λοιπά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της εν λόγω Αρχής και καλεί σε βοήθεια το ΔΝΤ, ώστε να αναγκασθεί η κυβέρνηση, έστω αυτή που υπέκλεψε την ψήφο του ελληνικού λαού, να τροποποιήσει τον σχετικό νόμο, ώστε να εξαλειφθούν τα προσκόμματα και να μπορεί ο κ. Πρόεδρος να επιδίδεται απερίσπαστος στο θεάρεστο έργο του.
Στη χώρα, όπου με νόμο περιέρχονται όλες οι εξουσίες του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ στον Πρόεδρό της [άρθρο 10 ν. 3899/2010].
Στη χώρα, όπου με νόμο [άρθρο 51 ν. 4021/2011] τερματίζεται η θητεία όλων των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ πλην του Προέδρου, ώστε να μην τους έχει καν στα πόδια του.
Στη χώρα, όπου ερωτάται ο Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ από μέλος της σχετικής Εξεταστικής των Πραγμάτων Επιτροπής της Βουλής αν προέρχεται από αυτόν και γιατί η συγκεκριμένη επιστολή του με την οποία ζητούσε από το ΔΝΤ να παρέμβει στην ελληνική κυβέρνηση, ώστε με νομοθετική ρύθμιση να πάψουν να τον ζαλίζουν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ. Νομοθετική ρύθμιση, την οποίαν είχε έτοιμη μαζί με την αιτιολογική της έκθεση και ενημέρωνε το ΔΝΤ ότι θα πρέπει να παρέμβει, ώστε η ρύθμιση να ψηφισθεί ακριβώς όπως αυτός την προτείνει, επειδή είναι ενδεχόμενο να τροποποιηθεί κατόπιν συμβιβασμού μεταξύ των διαφόρων κομμάτων που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο.
Τι απήντησε ο εντιμότατος κ. Πρόεδρος στον ερωτώντα βουλευτή; «Δεν σχολιάζω αντικείμενα υποκλοπής». Τι μας είπε, λοιπόν, ο εντιμότατος κ. Γεωργίου με άλλα λόγια; Μας είπα το εξής: «κακοποιός τις αποσπά από περιπτερά χρήματα υπό την απειλή όπλου. Περαστικός τις μαγνητοσκοπεί τη σκηνή με τη συσκευή τού κινητού τηλεφώνου του. Μαζί με τον περιπτερά πηγαίνει ο «κινηματογραφιστής» στην Αστυνομία, η οποία την επομένη «τσιμπάει» τον δράστη που αρνείται τα πάντα και προτείνει και άλλοθι. Του δείχνουν οι αστυνομικοί το βίντεο και τότε αυτός απαντά: «Αυτό είναι παράνομο αποδεικτικό μέσο, διότι δεν με είχαν ενημερώσει ότι με μαγνητοσκοπούν».
Τι να περιμένω πια από τους συγ-κυβερνήτες αυτής της χώρας;
Σωτήριος Καλαμίτσης
