Επιτέλους, «κουρευτήκαμε».

Γράφει ο Παναγιώτης Κοκκόρης

Επιτέλους, «κουρευτήκαμε». Και όπως κι αν το δει κανείς, το κούρεμα πήγε καλά. Για την ακρίβεια, στέφθηκε με επιτυχία πέρα από κάθε προσδοκία.

Η σαφής εκτίμηση της οδυνηρής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα, την οικονομία και την κοινωνία μας, δεν ακυρώνει την αντικειμενική μας κρίση ότι μια ανάσα, την πήραμε. Μέσα στην αποπνικτική..
ατμόσφαιρα της φτώχειας, της μιζέριας, της αγωνίας για το αύριο και της ανασφάλειας, ένα μικρό παράθυρο με ανοιξιάτικο αέρα άνοιξε για την Ελλάδα μας δίνοντάς μας την αίσθηση μιας κάποιας νίκης. Άλλο όμως αυτό κι άλλο να θεωρήσουμε το PSI, την αρχή του τέλους του Γολγοθά που διανύουμε. Θα πρέπει κάποιος να είναι το λιγότερο αφελής για να θεωρήσει το PSI πανάκεια όλων, σαν το μαγικό πίνακα που διαγράφοντας μέρος των χρεών μας θα διαγράψει παράλληλα, λιτότητα, μνημόνια, ύφεση, ανεργία.

Γράφει ο οικονομολόγος Παναγιώτης Κοκκόρης

Αντιθέτως, τώρα που έγινε αυτό που προσδοκούσαμε κι ευχόμασταν, τώρα πρέπει να ανταποκριθούμε στις νέες απαιτήσεις κι ακόμη παραπάνω. Γιατί η επιτυχία, είναι μια πολύ ευαίσθητη κατάσταση καθώς χρειάζεται πολύ κόπο για να την προσεγγίσεις αλλά πολύ περισσότερη προσπάθεια και ικανότητα για να τη διαχειριστείς. Όπως ορθά επισημαίνεται από τη ΝΔ, τώρα περισσότερο από ποτέ απαιτείται η άμεση λήψη μέτρων για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Μιας οικονομίας που ψυχορραγεί, μιας οικονομικής κατάστασης παραπαίουσας ενός ασταθούς οικονομικού περιβάλλοντος.

H ελληνική στατιστική αρχή δημοσιοποίησε τα νέα στοιχεία σχετικά με την ανεργία, η οποία το Δεκέμβριο του 2011 ανήλθε στο 21%, έναντι 14,8% το Δεκέμβριο του 2010 και 20,9% το Νοέμβριο του 2011. Πρόκειται βέβαια για νέο ρεκόρ ανεργίας με τους απασχολούμενους να έχουν μειωθεί κατά 334.445 άτομα μέσα σε ένα χρόνο, ενώ σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία μειώθηκαν κατά 1.950 άτομα μέσα σε ένα μήνα (από το Νοέμβριο του 2011 έως το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου).

Εάν αυτά τα νούμερα δεν είναι οδυνηρά, εάν δεν περιγράφουν με τον πλέον αμείλικτο τρόπο την ασφυκτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία και εάν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι το PSI δεν αποτελεί τη λύση στο μέγα αυτό πρόβλημα τότε προφανώς αυταπατάται ή εξαπατά τους υπολοίπους σκοπίμως. Ο χρόνος για θεωρίες, έχει τελειώσει. Είναι ώρα καθοριστικών αποφάσεων, δυναμικής δράσης και υπεύθυνης πολιτικής. Τη στιγμή αυτή απαιτείται μια ολοκληρωμένη οικονομική στρατηγική η οποία θα μπορέσει με εφαλτήριο τις περιορισμένες δανειακές υποχρεώσεις του δημοσίου λόγω «κουρέματος», να βάλει τη χώρα σε ρυθμούς ανάπτυξης. Απαιτούνται συγκεκριμένες προτάσεις και η άμεση υλοποίησή τους.

Ανάμεσα σε αυτά που έχω καταθέσει πολλάκις στο παρελθόν και εκ των υστέρων παρακολουθώ να αναπαράγονται είναι:

Η μείωση των εισφορών στο ΙΚΑ και η επιδότηση του ημερομισθίου για νέες προσλήψεις.
Η μείωση του φόρου στις επιχειρήσεις στα επίπεδα της Βουλγαρίας (περίπου 15%) ώστε να δημιουργήσουμε τα κίνητρα για επιστροφή των επιχειρήσεων στον τόπο τους.
Η απλοποίηση των διαδικασιών έναρξης των επιχειρήσεων.
Η πώληση ή ενοικίαση σε συμφέρουσες τιμές των εργοστασίων και βιοτεχνικών χώρων τα οποία έχουν περιέλθει στο ΙΚΑ από κατασχέσεις και παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
Η αύξηση της παραγωγικότητας, η ενίσχυση της ρευστότητας των Τραπεζών μέσω κινήτρων για τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων που έχουν φύγει σε Ελβετικές και άλλες Τράπεζες.
Η δημιουργία ανταγωνιστικού περιβάλλοντος για το ελληνικό τουριστικό προϊόν με τη μείωση του ΦΠΑ στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών στους ξενοδοχοϋπαλλήλους, των τελών λιμενισμού στις μαρίνες και τα τουριστικά λιμάνια κ.α.

Ειδικά δε για την ανεργία, προτείνω την αναβάθμιση του ΟΑΕΔ με αξιόπιστες υπηρεσίες και καλοσχεδιασμένα προγράμματα που θα αξιοποιούν τους ανέργους και θα αξιοποιούνται από τις επιχειρήσεις, καθώς και στενή, άμεση σύνδεση της αγοράς εργασίας με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε οι άνεργοι πτυχιούχοι κλάδων που έχουν περάσει στα «αζήτητα» να μετατραπούν σε δυναμικά στελέχη επιχειρήσεων που θα καλύπτουν πραγματικές ανάγκες.

Όλα αυτά και πολλά ακόμη, αποτελούν μέτρα που μπορούν να δώσουν χρώμα στη μουντή, σκοτεινή εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας και να την αλλάξουν.

Η εικόνα δεν είναι μαγική και δεν αλλάζει από μόνη της. Χρειάζονται πολιτικές, χρειάζονται μέτρα, χρειάζονται οι άνθρωποι που θα τα υλοποιήσουν. Και βέβαια, χρειάζεται μια κυβέρνηση συμπαγής, αποφασισμένη, άφθαρτη και ικανή να αξιοποιήσει την ευκαιρία του PSI που ίσως είναι και η τελευταία μας.