Είμαστε μαθημένοι πλέον κάθε προεκλογική περίοδο να συναντούμε «βουνά από λάσπη» τα οποία χρησιμοποιούνται αντί οικοδομικού υλικού, για προσπάθεια σπίλωσης πολιτικών προσώπων. Ανάλογα μάλιστα με την δημοτικότητα του πολιτευτή ανάλογος είναι και ...
ο όγκος της λάσπης.
Εν προκειμένω, τις τελευταίες ημέρες διαφορά blogs αναμασάνε σθεναρά δίχως καν να εξετάσουν, την είδηση ότι στο κόμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» του Πάνου Καμμένου έχουν παρεισφρήσει ανθελληνικά στοιχεία καταδεικνύοντας το πρόσωπό μου. Οι αναφορές κάνουν λόγο ότι είμαι δήθεν αυτονομιστής και υποστηρίζω την όποια τάση περί αυτονόμησης της Κρήτης. Αυτό είναι πέρα για πέρα αναληθές!
Το ιστορικό
Η αλήθεια είναι ότι η συντακτική ομάδα της εφημερίδας μου, ασχοληθήκε εκτενώς με την προαναφερθείσα τάση, απόρροια μιας επιστολής οκτώ Κρητικών Βουλευτών πριν από τρία χρόνια περίπου που ζήταγαν να επέμβουν οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας «για την πάταξη του φαινομένου στην Κρήτη».
Τότε λοιπόν (2010) διερωτώμενοι γιατί οι εν λόγω βουλευτές ανησύχησαν και επειδή προσεγγίζουμε τα θέματα στην Κρήτη με ιδιαίτερη ευαισθησία, καταγράψαμε το ρεπορτάζ συλλέγοντας στοιχεία για το νησί και τα οποία καταθέσαμε σε πεντασέλιδο άρθρο. Έκτοτε κάποιοι αναλφάβητοι στεκάμενοι μόνο στους τίτλους θεώρησαν κακώς ότι πρεσβεύουμε την εν λόγω τάση.
Ακολούθως δημοσιεύσαμε ένα ακόμα άρθρο που ξεκαθάριζε με πηχυαίους τίτλους ότι ΔΕΝ ανήκουμε σε αυτή την τάση, καταγγέλλοντας τα τουρκάστερα και την δήθεν εκατονταετή ένωση της Κρήτης με την μητέρα Ελλάδα.
Στο ίδιο δημοσίευμα γίνεται λόγος περί μιας πρότασης για τυχόν αλλαγή του πολιτεύματος στην Ελλάδα προς μια Ομοσπονδιακού τύπου διακυβέρνηση με ενίσχυση των «Καλλικρατικών» περιφερειών και αυξημένη οικονομική ανεξαρτησία δίνοντας κίνητρα για την ανάπτυξη και την ενδυνάμωση κυρίως του πρωτογενούς τομέα.
Τώρα αν κάποιος είναι ευερέθιστος με την λέξη ανεξαρτησία καλό θα είναι να επισκεφθεί τον πλησιέστερο φιλόλογο για να τους επιδοθεί και η ερμηνεία της λέξης.
Ανεξαρτησία δύναται να είναι οικονομική, διοικητική, κλπ. Ουδεμία όμως σχέση έχει με την λέξη Αυτονομία! Έτσι λοιπόν ότι το θέμα έληξε τότε εκεί.
Στο δια ταύτα
Σήμερα όμως με αφορμή την εκδήλωση ενδιαφέροντος για τη υποψηφιότητά μου στο Ρέθυμνο και με αφορμή τις παλιές ατυχείς αναφορές στα blogs, βρήκαν την ευκαιρία οι πολιτικοί μας αντίπαλοι και συνάμα αντίπαλοι της Εθνικής ομοψυχίας και επιδίδονται σε λασπομαχία εις βάρος του ονόματός μου.
Επομένως και για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά δηλώνω ότι ΔΕΝ είμαι αυτονομιστής!
Η Κρήτη είναι Ελλάδα και τούτο είναι αδιαπραγμάτευτο. Και η Ελλάδα είναι μια και αδιαίρετη.
- Το ότι ως Κρητικός δημοσιογράφος, κραυγάζω χρόνια τώρα για τις τραγικές ελλείψεις της Κρήτης και την απαξίωση του Αθηνοκεντρικού, δικομματικού κράτους (Βλέπε θέσεις μου για τον ΒΟΑΚ, την υγεία, τον σιδηρόδρομο, κλπ), είναι γεγονός.
- Το ότι έχω παραθέσει σειρά προβλημάτων με συγκεκριμένες προτάσεις επίλυσης,είναι γεγονός.
- Το ότι χρόνια τώρα επιδεικνύω δημοσιογραφικά τις ταπεινωτικές πρακτικές εις βάρος της Κρήτης από τους κυβερνώντες των 2 κομμάτων της εξουσίας, των τελευταίων 38 ετών, είναι γεγονός.
Αυτά τα γεγονότα ενοχλούν τους πρεσβευτές & υπηρέτες του παλαιοκομματικού συστήματος γιατί η αλήθεια τους πονά. Αυτές τις θέσεις μου χρεώνουν σήμερα λασπολογώντας. Φθηνή πολιτική που ο λαός ευτυχώς σήμερα έμαθε να ξεχωρίζει.
Να ξεκαθαρίσω λοιπόν μια και καλή ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξα οπαδός της όποιας τάσης για την αυτονόμηση του νησιού, πόσο μάλλον όταν ο ίδιος έχω προβεί με δημόσιες τοποθετήσεις μου κατά των ανιστόρητων αναφορών που βασίζουν το αίτημα για το περιβόητο δημοψήφισμα του 2012 (τα δήθεν 100 έτη της Ένωσης).
Αυτό μάλιστα επιβεβαιώνεται με συγκεκριμένο άρθρο μου που κατατέθηκε στον Τύπο στις 21 Ιουνίου 2010. http://www.agorapress.gr/el/news.php?n=3465
απόσπασμα από το άρθρο
Επομένως η λύση που προτείνουμε δεν είναι και δεν ήταν ποτέ η πλήρη αυτονομία της Κρήτης, αλλά η μερική αλλαγή του συντάγματος της χώρας με σκοπό να οδηγηθούμε σε ένα Ομόσπονδο κράτος, όπου η κάθε μεγάλη περιφέρεια ξεχωριστά θα μπορεί να ορίζει οικονομικώς ανεξάρτητα τη τύχη της, να ορίζει αλλά και να ελέγχει καλύτερα το πλούτο της και να σμιλεύει ορθότερα και αποδοτικότερα τη κληρονομιά της.
