Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα ποτέ δεν ήταν τόσο ρευστό ταυτόχρονα με την επιτακτική ανάγκη για την διατύπωση ξεκάθαρων προτάσεων και τον προσδιορισμό σαφούς ιδεολογικού στίγματος.
Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των παραδοσιακών σχηματισμών φαίνεται να αντισταθμίζεται καθώς νέα κόμματα-κινήσεις-συμμαχίες 'φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια' με τους..
πρωταγωνιστές τους να διεκδικούν την ψήφο και την πρωτοκαθεδρία στην εθνική ευσυνειδησία.
Η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική. Σε όλο το πολιτικό φάσμα τα νέα σχήματα που δημιουργούνται προκύπτουν από κινήσεις λιγότερο η περισσότερο προβεβλημένων στελεχών αυτού του ίδιου πολιτικού συστήματος, χωρίς κατ'ανάγκην αυτό να σημαίνει ότι είναι όλοι ίδιοι καθώς, σε όλα τα κόμματα υπάρχουν υγιείς και λιγότερο υγιείς δυνάμεις.
Στην πραγματικότητα λοιπόν καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ παραδοσιακών κομμάτων και νεότευκτων τα οποία όμως στην πραγματικότητα προέρχονται -ακόμη και σε επίπεδο οργανωμένης βάσης-από τα σπάργανα των πρώτων, κι όχι μεταξύ 'παλιών' και 'νέων', φθαρμένων και 'άφθαρτων'.
Και αυτό γιατί η παρούσα κρίση δεν έχει προλάβει να αναδείξει νέο πολιτικό δυναμικό, τους πρωταγωνιστές της επόμενης μέρας, τους αυριανούς διαχειριστές και ηγέτες οι οποίοι, ιδανικά, θα έχουν μετουσιώσει την κρίση σε εμπειρία και ανανεωμένο πολιτικό λόγο και πολιτική πρακτική. Και πιθανόν, αν όχι σίγουρα, το πολιτικό σκηνικό θα είναι τελείως διαφορετικό και οι συσχετισμοί δυνάμεων θα επαναπροσδιοριστούν όταν οι δυναμικές που κυοφορούνται αυτή τη στιγμή στην κοινωνία ωριμάσουν και εκφραστούν.
Μέχρι τότε και πολύ σύντομα θα κληθούμε να επιλέξουμε εκ των ενόντων καθώς τίποτε δεν προκύπτει από παρθενογένεση και οι σημερινοί πρωταγωνιστές μας είναι από καιρό γνωστοί. Η επιλογή λοιπόν δεν μπορεί να βασιστεί στο 'ψευδεπίγραφο' δίλημμα παλιοί νέοι, αλλά στην υπευθυνότητα και την συνέπεια των πολιτικών ηγετών και των κομμάτων. Την διαχειριστική τους εμπειρία και την ικανότητά τους να μαθαίνουν από τα λάθη τους, την δυνατότητα να απαντούν στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της κοινωνίας αλλά και να 'βλέπουν' πέρα από αυτές.
Πολύ περισσότερο σε αυτές τις εκλογές έχουμε υποχρέωση να μην υποκύψουμε στις φωνές του λαϊκισμού, της ανέξοδης κριτικής, της ανεύθυνης παροχολογίας και του όψιμου πατριωτισμού χωρίς διαμορφωμένη -όσο και ρεαλιστική- στρατηγική για την επόμενη μέρα. Αυτές τις τακτικές πληρώνουμε σήμερα, αυτές δυστυχώς τις τακτικές μετέρχονται και σήμερα ορισμένοι με το ένα μάτι στραμμένο στη διάχυτη δυσαρέσκεια και δυσπιστία και το άλλο στην κάλπη.
Εάν αυτή τη φορά δεν τους αφήσουμε να υφαρπάξουν την ψήφο μας και επικρατήσουν οι δυνάμεις της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας που έχουν εφικτή στρατηγική για τον τόπο θα έχουμε κάνει ως κοινωνία ένα ακόμη βήμα προς την πολιτική ωριμότητα και θα μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα ακόμη καλύτερο αυριανό πολιτικό προσωπικό.
Αλέξανδρος Γεωργιάδης
