ΕΚΛΟΓΕΣ 2012 Συνέντευξη με τη Μελίνα Καραπαναγιωτίδου

Δημοσιογράφος: Μετά από τόσα χρόνια στη δημοσιογραφία γιατί τώρα, στα δύσκολα, αποφασίσατε να πολιτευθείτε;

Μελίνα Καραπαναγιωτίδου : Θα σας απαντήσω με ένα ιστορικό παράδειγμα. Όταν έπεσε το Βερολίνο, λίγες ημέρες μετά οι Ρώσοι νικητές περιπολούσαν στους δρόμους με τα τανκ. Η πόλη ήταν ένα τεράστιο καμένο ερείπιο από τις χιλιάδες βόμβες. Με έκπληξη οι Ρώσοι στρατιώτες έβλεπαν τους ηττημένους Βερολινέζους να ...
φτυαρίζουν τα μπάζα και να καθαρίζουν τους δρόμους. Κανείς δεν τους ανάγκασε. Το έκαναν από αίσθημα ευθύνης. Λίγες ημέρες μετά την ήττα και την καταστροφή είχαν το κουράγιο να ξεκινήσουν την αποκατάσταση των χαλασμάτων. Πιστεύω ότι ακόμη κι αν έχουμε φθαρμένα εργαλεία, κάποιος πρέπει να ξεκινήσει να μαζεύει τα κομμάτια μας. Θέλω να συμμετέχω σε αυτό. Αν ήταν καλές οι εποχές μπορεί να αρνιόμουν. Τώρα δεν έχω το δικαίωμα. Κάποιοι πρέπει να μαζέψουν τα συντρίμμια. Δεν μπορώ να κάθομαι και να κοιτάω. Αν σηκώσουμε τα μανίκια, θα ξαναφτιάξουμε την πατρίδα μας κι αυτή τη φορά θα έχουμε το νου μας…

Δημοσιογράφος: Θα σας ζητήσω ένα σχόλιο για το πρώτο θέμα της επικαιρότητας εδώ και λίγες ημέρες, την σύλληψη του Άκη Τσοχατζόπουλου…

Μελίνα Καραπαναγιωτίδου : Παρακολούθησα τον -τηλεοπτικά- θεαματικό τρόπο παρουσίασης της περίπτωσης Άκη κι αρχίζω να πιστεύω ότι κυβερνούσε μόνος σε αυτή τη χώρα και η μνήμη μου με ξεγελά, πιστεύοντας ότι συγκυβερνούσε με νυν και πρώην κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ! Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει ο Άκης ήταν «προπύργιο του κόμματός» στην Θεσσαλονίκης και είναι απορίας άξιο που είναι τωρα αυτά τα στελέχη -από τους λεγόμενους προεδρικούς- που «έπιναν νερό» στο όνομα; Σιωπούν και αυτή η σιωπή είναι εκκωφαντική στα αυτιά των Θεσσαλονικέων. Από την άλλη , θεωρώ ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο, γιατί μπορεί το σκάνδαλο να αποκαλύφθηκε στη Γερμανία, όμως σύντομα θα είμαστε σε θέση μόνοι μας να έχουμε αποτελεσματικό έλεγχο της δημόσιας και πολιτικής ζωής.

Δημοσιογράφος: Ο πρόεδρος της ΝΔ επιτίθεται ανοικτά στα κόμματα της αριστεράς, εσείς πως κρίνεται τα κόμματα της;

Μελίνα Καραπαναγιωτίδου: Σε…τίτλο θα πω ότι η κριτική των αριστερών εκ του ασφαλούς είναι εύκολη, θεαματική και σε περιόδους πραγματικής κρίσης όπως αυτή που βιώνουμε, κατευθύνεται στο… υπογάστριο του κάθε πολίτη. Λέμε θεωρητικά σε όλα όχι, για να δικαιώσουμε το κοινό αίσθημα, επαναστατούμε και κάνουμε προτάσεις που όμως δεν αντέχουν να εφαρμοστούν σε πραγματικό πεδίο του 2012…

Δημοσιογράφος: Ποια είναι η άποψη σας για τον Πάνο Καμένο;

Μελίνα Καραπαναγιωτίδου: Διάβασα και τις 151 σελίδες διακήρυξης του κόμματός του! Θυμίζει εκείνο το «μαγικό μηχάνημα» που όταν ήμασταν παιδιά, βάζαμε το χέρι μας και μας έβγαζε ένα χαρτάκι που μας ανέλυε δήθεν την προσωπικότητά. Είχε τόσα πολλά και καλά στοιχεία που δεν γινόταν να μην αναγνωρίσεις κάποια ως δικά σου… Φθηνολαικισμοί, δηλαδη, περασμένων δεκαετίων…

Δημοσιογράφος: Πείτε μου για τον Καρατζαφέρη και για την Χρυσή Αυγή.

Μελίνα Καραπαναγιωτίδου: Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ τόσο «θεατρικός» που εμείς του οπτικοακουστικού χώρου τον «χαζεύουμε». Μπορεί να πουλήσει τα πάντα σε καλή τιμή και να τα έχει καλά με όλους, ακόμη κι αν το εμπόρευμα είναι σκάρτο! Είναι χάρισμα και κατάρα μαζί… Όσον αφορά την Χρυσή Αυγή θέλω να σας πω ότι με ανησυχία παρακολουθώ το φαινόμενο ενίσχυσης τέτοιων ακραίων απόψεων στην Ευρώπη και δε θα ήθελα να το ζήσω, ουτε εγω ουτε τα παιδιά μου, στη χώρα μας…

Δημοσιογράφος : Ποιές είναι οι θέσεις σας για την λαθρομετανάστευση και την αγανάκτηση που προκαλεί στους πολίτες, τόση ώστε η Χρυσή Αυγή να κερδίζει συνεχώς ψήφους;

Μελίνα Καραπαναγιωτίδου; Θα περιοριστώ μόνο στους οικονομικούς μετανάστες και στην αδυναμία μας μέχρι τώρα να ορίσουμε τη δυνατότητά μας ως χώρα όχι μόνο να υποδεχθούμε αλλά και να τους εντάξουμε στον παραγωγικό ιστό, ώστε να επωφεληθούμε όλοι. Δυστυχώς υπάρχει το πρόβλημα , υπάρχει και το φαινόμενο δημοκρατικοί πολίτες να σκέφτονται την Χρυσή Αυγή ως τη λύση του. Θεωρώ πώς πρέπει- και έχω αρθρογραφήσει σχετικά - να προσδιορίσουμε έναν αριθμό μεταναστών πού μπορεί και χρειάζεται η ελληνική οικονομία. Σε αυτόν τον λογικό αριθμό- διότι το πρόβλημα είναι ποσοτικό- οι μετανάστες προσφέρουν. Από κει και μετά έχουμε ανέργους που περιφέρονται χωρίς λόγο, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και ευτελίζονται ως προσωπικότητες. Κάποιο εξ αυτών προβαίνουν σε παράνομες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένου και του παράνομου εμπορίου κι αυτό προβάλλεται και δημιουργεί αντιδράσεις και κίνημα εναντίον τους,. Όλο αυτός ο κύκλος είναι φαύλος και «λιώνει» ανθρώπους ενθεν και ένθεν των συνόρων, γεμίζει το χρόνο δελτίων και φανατίζει ανθρώπους που λειτουργούν στιγμιαία με το θυμικό.

Δημοσιογράφος : Πώς οραματίζεται μία νέα πολιτικός όπως εσείς , την λειτουργία του κράτους στα επόμενα χρόνια;

Μελίνα Καραπαναγιωτίδου. Είμαι νέα στην πολιτική, όπως παλιά και… ρυτιδιασμένη με τα προβλήματα της ζωής. Θα σας απαντήσω με την ομιλία ενός Αμερικάνου Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου για το χρίσμα - δεν έχει σημασία ποιος - Μου έκανε εντύπωση ο λόγος του. «Η δουλειά του κράτους –είπε - είναι να εφαρμόζει τους νόμους και να επιτηρεί τους θεσμούς, ώστε όλοι οι πολίτες να έχουν ίσες ευκαιρίες και να ξεκινούν από την ίδια αφετηρία για να αναπτυχθούν και να ευημερήσουν. Δουλειά του κράτους δεν είναι να παίρνει τα λεφτά από αυτούς που πρόκοψαν και αναπτύχθηκαν για να τα δίνει σε αυτούς που έμειναν πίσω και δεν τα κατάφεραν. Αυτά συμβαίνουν στα κομμουνιστικά και τα σοσιαλιστικά καθεστώτα». Θα το μεταφέρω στην ελληνική πραγματικότητα. Από την εποχή του Καποδίστρια προσπαθούμε να αποκτήσουμε κράτος. Δηλαδή έναν μηχανισμό που να λειτουργεί και να εξυπηρετεί τον πολίτη χωρίς να επηρεάζεται από πολιτικές εξελίξεις και πολιτικούς που σήμερα είναι κι αύριο δεν είναι. Αυτή η έλλειψη συνέπειας και συνέχειας είναι για τον Έλληνα πολίτη βραχνάς και το δικό μου πραγματικό κίνητρο της καθόδου μου. Αν δεν μεταφέρω σωστά αυτήν την ανάγκη δε θα περιμένω να με αποδοκιμάσουν οι άνθρωποι που θα με εμπιστευθούν, θα γυρίσω σπίτι…

Δημοσιογράφος: Προέρχεσθε από τη λεγόμενη μεσαία τάξη…

Μελίνα Καραπαναγιωτίδου: Ωραίο θα ήταν για την εφηβεία μου αλλά… όχι. Προέρχομαι από μία οικογένεια προσφύγων του Πόντου και της Θράκης, που βρήκαν νέα πατρίδα στην Πολίχνη. Γεννήθηκα στο Άσυλο του παιδιού και μεγάλωσα στις δυτικές συνοικίες. Τότε που ήταν υποβαθμισμένες και εμείς ως «παιδιά» νιώθαμε μειονεκτικά έναντι των υπολοίπων του κέντρου! Είμαι κομμάτι της και έτσι θα μείνω. Μετακόμισα όταν με πολύ κόπο αγόρασα αγροτεμάχιο εκτός Θεσσαλονίκης και έφτιαξα τούβλο-τούβλο, μήνα μήνα το πρώτο μου σπίτι. Ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος και έτσι πετύχαμε καλή τιμή στα …τούβλα. Σήμερα είναι συνταξιούχος με 700ευρώ σύνταξη και η μάνα μου αγρότισσα με 350ευρώ σύνταξη!