Η αριστεροπράσινη μετάλλαξη του Καμένου

Υποψήφιος στην Α’ Αθήνας με τον Πάνο Καμμένο θα είναι ο ΠΑΣΟΚoς πρώην Πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Νίκος Μαρκάτος!!

 Γνωστός ο κ. Μαρκάτος ως ο πρύτανης με την Πόρσε, θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις στον…

αρχηγό του, κ. Καμμένο, για τις θέσεις του και την εν γένει στάση του σχετικά με τη δράση των αναρχικών μέσα στο Πολυτεχνείο. Επί των ημερών του ως πρύτανης, αλλά και αργότερα, οι αναρχικές οργανώσεις δρούσαν ανεξέλεγκτες στήνοντας το indymedia και άλλα σάιτ που μόνο… τη δημοκρατία δεν προάγουν. Αυτός ο υπέρμαχος του ασύλου χάϊδεψε επί πολλά χρόνια τους αναρχικούς στο όνομα της δήθεν προοδευτικότητάς του λέγοντας μάλιστα πριν μερικά χρόνια: «Η δημοκρατια οφείλει να δίνει λόγο σε όλες τις απόψεις και αν ένα Ίδρυμα όπως το Πολυτεχνείο δεν δώσει σε όλους το λόγο τότε ποιος θα το κάνει;»
Μια εποχή μάλιστα φλερτάρισε και με τους σταλινικούς, όπως φαίνεται από σχετικό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» (Σάββατο 14 Σεπτέμβρη 1996, σελ. 3), για την μετατροπή των πανεπιστημίων σε «Κέντρα πάλης και αμφισβήτησης»:
«Πιστεύουμε ότι τα πανεπιστήμια, και τα σχολεία γενικότερα, τα επόμενα χρόνια θα μετατραπούν σε κέντρα κοινωνικής πάλης, δράσης και αμφισβήτησης. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος έξω από αυτόν”. Αυτό τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα προς τους δημοσιογράφους, μετά το τέλος της συνάντησης που είχε χτες με τους πρυτάνεις των πανεπιστημίων της χώρας στην έδρα της ΚΕ του Κόμματος στον Περισσό.
Ο Νίκος Μαρκάτος, πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, υπογράμμισε ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που έχει συνειδητοποιήσει τους κινδύνους της παιδείας. Ο Ν. Μαρκάτος αναφέρθηκε εκτενώς και στη “Λευκή Βίβλο” για την παιδεία, λέγοντας χαρακτηριστικά: “Η Λευκή Βίβλος αποτελεί την υλοποίηση της μεταμοντέρνας τέχνης του ελέγχου εξ αποστάσεως, όπου ο ελεγχόμενος δε συνειδητοποιεί καν ότι ελέγχεται, νομίζοντας ότι έχει απόλυτη ελευθερία. Το δεύτερο που προέκυψε, είπε, είναι ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι το μόνο κόμμα που έχει διατυπώσει την άποψη, η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, ότι, δηλαδή, τα προβλήματα της παιδείας πια δεν μπορούν να λυθούν με διακομματικές επιτροπές, με συνόδους Πρυτάνεων, “Εθνικά Συμβούλια Παιδείας” κ. ά., αλλά από ένα γενικότερο μέτωπο διδασκόντων, διδασκομένων και γονέων».

Και μη χειρότερα…