Νέο σοκ στο πανελλήνιο...
Σοκ έχει προκαλέσει στην τοπική κοινωνία της Σταυρούπολης, στην Ξάνθη, η αυτοκτονία του 45χρονου δασκάλου Σάββα Μετοικίδη, το απόγευμα του Σαββάτου, σε ένδειξη πολιτικής διαμαρτυρίας. Πρόκειται για έναν δάσκαλο, ο οποίος υπηρετούσε στην Αθήνα και βρέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του για τις ημέρες του Πασχα. Ο αυτόχειρας, παντρεμένος με παιδιά, απαγχονίστηκε λίγο μετά τις 5 το απόγευμα σε αποθήκη της πατρικής κατοικίας του, στην Σταυρούπολη....
Άφησε μάλιστα πίσω του πολυσέλιδο σημείωμα, στο οποίο εξηγεί ότι οι λόγοι της αυτοκτονίας του είναι ξεκάθαρα πολιτικοί και ότι θέλησε με αυτό τον τρόπο να διαμαρτυρηθεί για το μνημόνιο και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Είναι η δεύτερη αυτοκτονία Έλληνα που έχει χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας για την κατάσταση στη χώρα και την οικονομική κρίση και σημειώνεται δύο εβδομάδες πριν τις κρίσιμες εθνικές εκλογές.
Το «τελευταίο αντίο» είπε πλήθος κόσμου στον αυτόχειρα Σάββα Μετοικίδη, εκπαιδευτικό από τη Σταυρούπολη Ξάνθης, που έβαλε τέλος στη ζωή το Σάββατο, για πολιτικούς λόγους, όπως ανέφερε ο ίδιος σε επιστολή του.
Φίλοι, συγγενείς του 45χρόνου, αλλά και πολίτες που δεν τον γνώριζαν, έδωσαν το παρών στο κοιμητήριο της Σταυρούπολης, όπου πραγματοποιήθηκε η κηδεία, ξεσπώντας σε κλάματα και σχολιάζοντας τις δυσμενείς επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στο σύνολο του κοινωνικού ιστού.
Πολιτικοποιημένος και εξαιρετικός χαρακτήρας
Όπως αναφέρει το xanthipress.gr, επρόκειτο για εξαιρετικό χαρακτήρα ανθρώπου, απόλυτα πολιτικοποιημένο και συνδικαλιστή, η πράξη του οποίου αντανακλά την πρόθεσή του να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον και να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα στη χώρα και την Ευρώπη με το θάνατό του.
O Σάββας Μετοικίδης, με το προσωνύμιο "καπετάν-Νέστος", άφησε το στίγμα του στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη του 2008, στις οποίες γίνεται εκτενής αναφορά σε περιστατικό που σημειώθηκε, όταν κυκλώθηκε από ΜΑΤ σε πολυκατοικία της οδού Ασκληπιού και, όπως μαρτυρά το σχετικό video, φωνάζει προς την Αστυνομία: "Πόσους σας είπαν να πιάσετε σήμερα; Εγώ είμαι δάσκαλος... Θα 'ρθω εγώ... Σας φτάνουν δέκα;". Και πήγε...
Όπως ανέφερε το alfavita: "Ο Σάββας ήταν πάντα μπροστά στους αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες μέσα και έξω από το σχολείο, για το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών μας, για τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για το δάσκαλο, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, το μετανάστη, για ένα άλλο αύριο. Ευαίσθητος, κοινωνικά ανήσυχος, ανοιχτός στους ανθρώπους, δίπλα σε όποιον/α είχε ανάγκη, δεν λογάριασε ποτέ προσωπικό κόστος, κούραση, κίνδυνο. Με το δίκιο και την αλήθεια, ταξιδιώτης του ανοιχτού ορίζοντα, πάντα με το γέλιο στα χείλη, άνθρωπος των πράξεων κυρίως, και όχι των λόγων. Αλλά ο λόγος του ήταν πάντοτε «σπαθί»".
Η επιστολή του δάσκαλου:
Βία είναι…
«ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη...
ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη.
ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό.
ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει.
ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 700 ευρώ με ή χωρίς ένσημα.
ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων.
ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια.
ΒΙΑ είναι να είσαι μετανάστρια, να ζεις με το φόβο ότι θα σε πετάξουν ανά πάσα στιγμή έξω από τη χώρα και να βιώνεις μια διαρκή ανασφάλεια.
ΒΙΑ είναι να είσαι ταυτόχρονα μισθωτή, νοικοκυρά και μάνα.
ΒΙΑ είναι να σου πιάνουν το κώλο στη δουλειά και να σου λένε «Χαμογέλα ρε τι σου ζητάμε;»
Αυτό που ζήσαμε εγώ το ονομάζω εξέγερση. Κι όπως κάθε εξέγερση μοιάζει με πρόβα εμφυλίου, μυρίζει καπνιά, δακρυγόνα και αίμα. Δεν τιθασεύεται εύκολα και δεν καπελώνεται. Πυρπολεί συνειδήσεις, αναδεικνύει και πολώνει αντιθέσεις, υπόσχεται στιγμές, έστω, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Ιχνηλατεί ατραπούς για την κοινωνική απελευθέρωση.
Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στις μητροπόλεις του χάους! Βάλτε πόρτες ασφαλείας και συστήματα συναγερμού στα σπίτια σας, ανοίξτε την tv και απολαύστε το θέαμα. Η επόμενη εξέγερση θα είναι σίγουρα σφοδρότερη, όσο θα προχωράει η σαπίλα αυτής της κοινωνίας… Ή βγείτε στους δρόμους δίπλα στα παιδιά σας, απεργήστε, τολμήστε να διεκδικήσετε τη ζωή που σας κλέβουν, να θυμηθείτε ότι κάποτε υπήρξατε νέοι που θελήσατε ν’ αλλάξετε τον κόσμο».
Σάββας Μετοικίδης
http://citypress-gr.blogspot.com/
