Δεν πρόκειται να πουλήσω την ψήφο μου. Και τούτο, όχι διότι δεν μου ανήκει, όπως υπονοεί τσιρίζοντας ο φασιστοτραμπούκος [μήπως είναι πιο εύηχο το τραμπουκοφασίστας;] ο Μπουμπούκος που έχει την εντύπωση ότι πρέπει με τις ψήφους μας να επιβραβεύουμε τις ανοησίες, την αμετροέπεια και την παπαρολογία του, αλλά επειδή γουστάρω να τη χαρίσω...
όπου θα κατεβάσει η γκλάβα μου. Ούτε πτοούμαι από τις μαγειρεμένες δημοσκοπήσεις που προβάλλουν τα βοθροκάναλα, αφού ξέρω ότι στην ουσία όλος ο τζερτζελές γίνεται για το κοκό, για το δωράκι των 50 εδρών. Και όλα τούτα στο βωμό της πολιτικής σταθερότητας που μας εγγυάται …. οικονομική ευημερία. Για να έχουμε σταθερή κυβέρνηση.Μόνο με σταθερή κυβέρνηση μειοδοσίας μπορούμε να χάνουμε τη μισή Κύπρο, να γκριζάρουμε τα Ίμια, να καλωσορίζουμε 300 λαθρομετανάστες κατά μέσο όρο την ημέρα, να αυξάνουμε κατακόρυφα την εγκληματικότητα, να μην μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στην Ομόνοια και στον Άγιο Παντελεήμονα, να έχουμε τρεις αυτοκτονίες και μία δολοφονία κατά μέσο όρο την ημέρα, να αυξάνουμε τον Δημόσιο τομέα, ενώ έπρεπε να τον έχουμε συρρικνώσει δραματικά, να ξεπουλάμε τον Οτσαλάν, να αναγνωρίζουμε δικαιώματα της Τουρκίας στο Καστελλόριζο, να μην τολμούμε να επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια, να τρέμουμε να ορίσουμε την ΑΟΖ μας, να επιτρέπουμε στο τουρκικό προξενείο ν’ αλωνίζει στη Θράκη, να διαλύουμε την Υγεία, την Παιδεία, τις Ένοπλες Δυνάμεις, την κοινωνική Πρόνοια, να ανεχόμαστε να μας λοιδορούν οι προκλητικοί Σκοπιανοί…., να …., να …..
Πρέπει να έχουμε ισχυρή κυβέρνηση για να καταφέρνουμε όλα αυτά τα επιτεύγματα και άλλα πολλά που χρειάζονται σελίδες επί σελίδων για να τα υμνήσω. Μάλλον αυτό θα εννοούν οι δύο μονομάχοι που βροντοφωνάζουν ότι μπορούμε και θα τα καταφέρουμε, αλλά δεν μας λένε τι είναι αυτό που μπορούμε να καταφέρουμε. Τα έχουν καταφέρει καλά τα παλληκάρια και οι γκόμενες [«Κορίτσια και μάγκες»]. Δεν νομίζω, λοιπόν, πως έχουμε ανάγκη περισσότερης ισχυρής και αυτοδύναμης κυβέρνησης. Όμως, έχουν φροντίσει γι’ αυτό οι δύο μονομάχοι. Έτσι, δεν έχει πλέον σημασία ποιος από τους δύο θα σχηματίσει κυβέρνηση ή αν θα τη σχηματίσουν και οι δύο μαζί, αφού έχουν τις ίδιες α-δεξιότητες και την ίδια έλλειψη φιλοπατρίας και φιλότιμου. Το ζήτημα είναι απλώς να υπάρχει ισχυρή κυβέρνηση, έστω και αν δεν είναι αυτοδύναμη. Όποιος συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους, έστω και μία παραπάνω από τον δεύτερο, έχει το προβάδισμα και μαζί με τον δεύτερο συνεχίζουν να γ… και να δέρνουν.
Είναι πασίδηλον ότι με το ισχύον εκλογικό σύστημα το πρώτο κόμμα κερδίζει ως έπαθλο 50 έδρες. Επίσης, είναι εξ ίσου γνωστό τοις πάσι ότι οι καλλίτεροι εκλογολόγοι είναι και στο μπιλιάρδο άσσοι. Μπορούν σε ελάχιστο χρόνο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της εκλογικής αναμέτρησης να υπολογίσουν με απόλυτη ακρίβεια, αν ένας υποψήφιος που έχει λάβει 100 ψήφους στον Πειραιά εκλέγεται βουλευτής, ενώ δεν εκλέγεται ένας υποψήφιος που έχει λάβει 5.000 σταυρούς στη Φθιώτιδα. Έτσι, λοιπόν, ενώ τόσον οι άγραφοι όσοι και οι γραπτοί νόμοι ορίζουν ότι κάθε πολίτης που έχει το δικαίωμα του εκλέγειν διαθέτει μία ψήφο και ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, βλέπουμε ότι ο εκλογικός νόμος διαφοροποιεί ανεπιτρέπτως και αντισυνταγματικώς τη βαρύτητα κάθε ψήφου. Τη διαφοροποιεί δε ευθύς ως ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων, οπότε και πληροφορούμεθα ποιό κόμμα έκοψε πρώτο το νήμα στην κούρσα προς την εξουσία και τη νομή της [Φώφη έφα]. Ενώ, λοιπόν, όλες οι ψήφοι έχουν την ίδια βαρύτητα για όσο διάστημα αναπαύονται εντός της κάλπης, ευθύς ως εξαχθούν και καταμετρηθούν, όσες εξ αυτών ανήκουν στο πρώτο σε αριθμό ψήφων κόμμα αποκτούν μεγσλύτερη βαρύτητα, αφού η ισχύς τους πολλαπλασιάζεται με αποτέλεσμα να εκλέγουν άλλους 50 βουλευτές.
΄Ολα τούτα, λοιπόν, χάριν της πολιτικής σταθερότητος. Δεν γνωρίζω, όμως, διάταξη του Συντάγματος που ανάγει την πολιτική σταθερότητα σε μείζον ζήτημα δημοσίου συμφέροντος. Από την άλλη μεριά, βεβαίως, δεν ορίζει ποια είναι η βαρύτητα εκάστης ψήφου με εξαίρεση την περίπτωση των βουλευτών επικρατείας, οι οποίοι κατανέμονται στα κόμματα με βάση το σύνολο των ψήφων που έχει λάβει έκαστο σε ολόκληρη την επικράτεια. Προκειμένου, λοιπόν, για βουλευτές Επικρατείας έχουμε γνήσιο σύστημα απλής αναλογικής. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ευρωβουλευτές. Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, τα δύο μικρομέγαλα κόμματα έχουν αποφασίσει και ορίζουν άλλως προκειμένου για τους υπόλοιπους βουλευτές του Κοινοβουλίου αποδίδοντας εκ των υστέρων και εν αγνοία όλων των άλλων ψηφοφόρων μεγαλύτερη ισχύ στην ψήφο όσων προτίμησαν το πρώτο κόμμα;
Γιατί, άραγε, δεν έχουν προσβάλει αυτές τις ρυθμίσεις το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ; Ας βρέξουν λίγο το ποδαράκι τους στο νερό να το δοκιμάσουν. Δεν κάνει κακό. Αξίζει τον κόπο.
Σωτήριος Καλαμίτσης
