Όλα τα κόμματα μνημονιακά και αντιμνημονιακά, αν μπορεί να βρει εφαρμογή αυτή η διάκριση, διατείνονται πως η συνταγή τους για να βγει η χώρα από την κρίση βασίζεται στην ανάπτυξη. Οι πρώτοι (μνημονιακοί) με τις κατάλληλες διαρθρωτικές αλλαγές και μέτρα που..
περιλαμβάνει το μνημόνιο και οι δεύτεροι με την εξοικονόμηση χρημάτων από την άρνηση αποπληρωμής του δημοσίου χρέους και την επένδυση των κεφαλαίων στην εσωτερική αγορά. Σε όλη την Ευρώπη και ίσως σε όλο τον κόσμο τα νούμερα δεν τους βοηθούν. Στους αντιμνημονιακούς θα πρέπει να θυμίσουμε πως ακόμη και τους ρυθμούς ανάπτυξης της Γερμανίας να επιτύγχανε η ελληνική οικονομία αυτόματα- σήμερα- χωρίς τον εξωτερικό δανεισμό θα ήταν αναπόφευκτη η χρεωκοπία, η στάση πληρωμών, η κατάρρευση των τραπεζών και όλα τα δυσμενή επακόλουθα της,. Από την άλλη πλευρά οι υποστηρικτές του μνημονίου θα πρέπει να εξηγήσουν πως θα καταφέρουν να δημιουργήσουν ανάπτυξη στην χώρα όταν όλη η Ευρώπη και όλος κόσμος επί της ουσίας, έχει ως στόχο την διατήρηση των κεκτημένων και την συγκράτηση της ύφεσης. Άλλο ένα θεμελιακό συστατικό του προγράμματος των ελληνικών κόμματων είναι η εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας. Τεραστία ποσά, δισεκατομμύρια που μας περιμένουν να τα εισπράξουμε. Δεν είναι όμως τόσο απλή υπόθεση. Για το μεν ορυκτό πλούτο ακόμα και αν επαληθευτούν οι μελέτες και όντως αποδειχτεί ότι η χώρα μας κατέχει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και ποσότητες πολύτιμες ορυκτών στο έδαφος της αυτό δεν μας καθιστά πλούσιους εν μια νυκτί. Οι έρευνες ,οι μελέτες οι εξορύξεις απαιτούν μεγάλο χρονικό διάστημα στο όποιο η χώρα θα συνεχίσει να έχει ανάγκες που δεν μπορούν να καλυφτούν από τα υπάρχοντα έσοδα. Για τις δε ανανεώσιμες πήγες ενέργειας όσο και να επιμένουμε παραμένουν μια ακριβή μορφή ενέργειας που απαιτεί μεγάλα ποσά σε επενδύσεις εγκαταστάσεων και τα κεφάλαια μόνο για να αποσβεθούν απαιτούνται χρόνια ή ακόμη και δεκαετίες. Ίσως να αποτελούσαν μια καλή επένδυση σε καιρό οικονομικής ευρωστίας αλλά σε περίοδο αυστηρής λιτότητας η αλήθεια είναι πως δεν προσφέρουν άμεσα αποτελέσματα.
περιλαμβάνει το μνημόνιο και οι δεύτεροι με την εξοικονόμηση χρημάτων από την άρνηση αποπληρωμής του δημοσίου χρέους και την επένδυση των κεφαλαίων στην εσωτερική αγορά. Σε όλη την Ευρώπη και ίσως σε όλο τον κόσμο τα νούμερα δεν τους βοηθούν. Στους αντιμνημονιακούς θα πρέπει να θυμίσουμε πως ακόμη και τους ρυθμούς ανάπτυξης της Γερμανίας να επιτύγχανε η ελληνική οικονομία αυτόματα- σήμερα- χωρίς τον εξωτερικό δανεισμό θα ήταν αναπόφευκτη η χρεωκοπία, η στάση πληρωμών, η κατάρρευση των τραπεζών και όλα τα δυσμενή επακόλουθα της,. Από την άλλη πλευρά οι υποστηρικτές του μνημονίου θα πρέπει να εξηγήσουν πως θα καταφέρουν να δημιουργήσουν ανάπτυξη στην χώρα όταν όλη η Ευρώπη και όλος κόσμος επί της ουσίας, έχει ως στόχο την διατήρηση των κεκτημένων και την συγκράτηση της ύφεσης. Άλλο ένα θεμελιακό συστατικό του προγράμματος των ελληνικών κόμματων είναι η εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας. Τεραστία ποσά, δισεκατομμύρια που μας περιμένουν να τα εισπράξουμε. Δεν είναι όμως τόσο απλή υπόθεση. Για το μεν ορυκτό πλούτο ακόμα και αν επαληθευτούν οι μελέτες και όντως αποδειχτεί ότι η χώρα μας κατέχει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και ποσότητες πολύτιμες ορυκτών στο έδαφος της αυτό δεν μας καθιστά πλούσιους εν μια νυκτί. Οι έρευνες ,οι μελέτες οι εξορύξεις απαιτούν μεγάλο χρονικό διάστημα στο όποιο η χώρα θα συνεχίσει να έχει ανάγκες που δεν μπορούν να καλυφτούν από τα υπάρχοντα έσοδα. Για τις δε ανανεώσιμες πήγες ενέργειας όσο και να επιμένουμε παραμένουν μια ακριβή μορφή ενέργειας που απαιτεί μεγάλα ποσά σε επενδύσεις εγκαταστάσεων και τα κεφάλαια μόνο για να αποσβεθούν απαιτούνται χρόνια ή ακόμη και δεκαετίες. Ίσως να αποτελούσαν μια καλή επένδυση σε καιρό οικονομικής ευρωστίας αλλά σε περίοδο αυστηρής λιτότητας η αλήθεια είναι πως δεν προσφέρουν άμεσα αποτελέσματα.
Όλα τα παραπάνω και σαφώς με μεγαλύτερη ακρίβεια τα γνωρίζουν τα οικονομικά επιτελεία των κομμάτων, τα όποια αποκρύπτουν την αλήθεια. Η διεθνής κρίση χτύπησε με μανία όλα τα κράτη, τα πιο ισχυρά αντιστάθηκαν και απέκρουσαν την επίθεση, οι αμέσως επόμενη κατηγορία κρατών είναι αυτή που ήδη έχει καταμετρήσει τις πληγές της και οργανώνει την επαναφορά της στην νέα οικονομική εποχή και η τρίτη είναι τα κράτη που κατέρρευσαν μπροστά στην σφοδρότητα ,υφίστανται ακόμα απώλειες και το διάστημα που θα ορθοποδήσουν παραμένει άγνωστο. Νομίζω όλοι μπορούν να καταλάβουν που κατατάσσεται η χώρα μας. Η τρόικα αυτή την στιγμή αποτελεί ένα καπετάνιο χωρίς πυξίδα, χωρίς χάρτες, χωρίς βοηθήματα, που κατευθύνει το καράβι σε άγνωστα νερά με μεγάλο κίνδυνο να το ρίξει στα βράχια. Η στήριξη στις δίκες μας δυνάμεις μπορεί να ηχεί ρομαντικά και ευχάριστα στα αυτιά μας αλλά η "πικρή" αλήθεια είναι πως δεν επαρκούν. Πρόγραμμα εξόδου από την κρίση που να διατυπώνει λύσεις -αν υπάρχει- δεν έχει παρουσιαστεί ακόμη. Πάντως ένα είναι το μόνο σίγουρο πως οι απαντήσεις δεν βρίσκονται στις θέσεις των κομμάτων που ακόμη και την τελευταία στιγμή μάχονται για την νομή μιας "κουτσουρεμένης" εξουσίας, αφενός χωρίς να αισθάνονται την επικινδυνότητα των ακραίων χειρισμών και αφετέρου χωρίς να βλέπουν ότι η τυφλή υποταγή δεν αποτελεί λύση.
