Η Αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου

Η Αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ των ΟΤΑ στα πλαίσια του εφαρμοστικού νόμου 3986-2011 του μεσοπρόθεσμου προγράμματος
του Χάρη Γαβριηλίδη, Οικονομολόγου



Στον εφαρμοστικό νόμο 3986-2011, στο άρθρο 10, περιλαμβάνεται διάταξη με την οποία ρυθμίζεται η διαδικασία πολεοδομικής ωρίμανσης των δημοσίων ακινήτων και η απόδοση σε αυτά βιώσιμης επενδυτικής ταυτότητας, με σκοπό την αξιοποίησή τους που συνιστά λόγο εντόνου δημοσίου συμφέροντος. Ως δημόσια ακίνητα, για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Κεφαλαίου, νοούνται τα ακίνητα που ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ή Ν.Π.Δ.Δ. ή Ο.Τ.Α. ή σε εταιρεία της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Δημόσιο ή σε Ν.Π.Δ.Δ. ή σε Ο.Τ.Α.
Μέχρι σήμερα υπήρξαν διατάξεις στην ελληνική νομοθεσία, για την αξιοποίηση, εκμετάλλευση και ενδεχόμενα και εκποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας των φορέων του Δημοσίου.
Ελάχιστες φορές όμως, λόγω των γραφειοκρατικών διαδικασιών, της αδράνειας των διοικήσεων, της έλλειψης συγκεκριμένου θεσμικού πλαισίου δόθηκε η δυνατότητα αξιοποίησης της περιουσίας των δημόσιων φορέων.
Η διαδικασία της εκμετάλλευσης της ακίνητης περιουσίας δεν είναι εύκολη στο δημόσιο. Υπάρχουν δεσμεύσεις, περιορισμοί και πολλές γραφειοκρατικές αδυναμίες.
Για παράδειγμα, στην νομοθεσία που διέπει τους ΟΤΑ & τα ΝΠΔΔ των ΟΤΑ, επιτρέπεται η εκποίηση ακίνητης περιουσίας μόνο για συγκεκριμένους σκοπούς.
Δεν επιτρέπεται η ολική ή μερική ανταλλαγή ακινήτων με ιδιώτες.
Δεν δύναται στα πλαίσια των ΣΔΙΤ, όπως και στα σύγχρονα χρηματοοικονομικά και χρηματοπιστωτικά προϊόντα, η άμεση συμμετοχή δημόσιων φορέων με ακίνητα στοιχεία
Ακούσαμε πριν από λίγο καιρό, τους πρυτάνεις των ΑΕΙ να καταγγέλλουν τους γραφειοκρατικούς περιορισμούς ως προς τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των περιουσιακών στοιχείων του Πανεπιστημίων και την αύξηση των εσόδων του προϋπολογισμού.
Βέβαια, στο θέμα αυτό υπάρχουν και αλήθειες που ενοχλούν.
Είναι σε θέση οι φορείς του δημοσίου, να γνωρίζουν την ακίνητή τους περιουσία ;
Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία 10 χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην καταγραφή και αποτίμηση της ακίνητης περιουσίας των δημόσιων φορέων, οι ελλείψεις, τα προβλήματα και οι αμφισβητήσεις είναι πολλές.

Πιο αναλυτικά, στην Ελλάδα, παρά το γεγονός :
α) ότι το Κτηματολόγιο ήταν έργο χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει καθυστερήσει σημαντικά να υλοποιηθεί και μάλιστα χρηματοδοτήθηκε με τη συμμετοχή των φορολογουμένων πολιτών-ιδιοκτητών.
β) Δεν υπάρχουν πλήρεις δασικοί χάρτες.
γ) Υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις και αμφισβητούμενα ακίνητα με βάση, ή μη τους τίτλους ιδιοκτησίας
δ) Τα υποθηκοφυλακεία, τώρα μηχανογραφήθηκαν, ή μηχανογραφούνται
ε) Υπάρχουν πολλά δημόσια κτίρια που δεν έχουν τίτλους ιδιοκτησίας, και τίτλους έκδοσης οικοδομικής άδειας
στ) Δεν υπάρχει ή δεν έχει ολοκληρωθεί η καταγραφεί της δημόσιας περιουσίας
Ο νόμος προβλέπει τη δυνατότητα δημόσια ακίνητα να μεταβιβάζονται και να περιέρχονται στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κεφαλαίου Α΄ του παρόντος νόμου.
Με την εφαρμογή της συγκεκριμένης διάταξης μπορούν να λυθούν μερικά από τα προαναφερόμενα σημαντικά προβλήματα.
Όλοι οι δημόσιοι φορείς πρέπει να ενεργοποιήσουν κάθε στοιχείο της περιουσίας τους προκειμένου να εξασφαλίσουν ίδια έσοδα, ρευστότητα, και κεφάλαιο κίνησης, προκειμένου να επιτύχουν καλύτερα και πιο αποδοτικά αποτελέσματα, για το δημόσιο καλό.
Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, δεν συνεπάγεται αυτόματα, εκποίηση ή πώληση περιουσίας.
Υπάρχουν πολλοί αποδοτικότεροι δρόμοι, για την επίτευξη θετικών οικονομικών αποτελεσμάτων από τους δημόσιους φορείς, ιεραρχώντας ως βασική προτεραιότητα το κοινό δημόσιο συμφέρον.
Σε τελική ανάλυση, αν δεν αλλάξουμε εμείς, αν δεν ενεργοποιήσουμε τις υγιείς μας δυνάμεις, αν δεν παράγουμε προστιθέμενη αξία, πάντα θα χρωστάμε.


Χάρης Γαβριηλίδης
Οικονομολόγος