Εντάξει, το υπέγραψε ο ...διευθυντής!

της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου*

Αυτό που μου έμεινε από την εξάρθρωση του κυκλώματος του ΙΚΑ Καλλιθέας, είναι η κυνική ομολογία της βασικής κατηγορουμένης. Είπε ότι την πρώτη φορά που το έκανε έτρεμε από τον φόβο της ότι “θα την ανακάλυπταν”, τις επόμενες φορές όμως ξεθάρρεψε, γιατί ως γρανάζι του συστήματος συνειδητοποίησε ότι οι μηχανισμοί του είναι σκόρπιοι και με τα χρόνια αποθρασύνθηκε τόσο, που ενέκρινε για δικό της όφελος αποζημιώσεις εγκυμοσύνης σε…
άνδρες! Αν δεν ήταν τόσο απερίσκεπτη και τολμηρή, το ράθυμο τέρας του δημοσίου ακόμη θα κοιμόταν. 

Η βασική φιλοσοφία της ελεγκτικής μεθόδου του δημοσίου, είναι πώς αφού έβαλε την υπογραφή του ο προϊστάμενος και μετά ο υποδιευθυντής και ο διευθυντής, τότε έγινε επαρκής έλεγχος! Και τί γίνεται στην περίπτωση που οι “αγαπητοί συνάδελφοι”… συστήνουν κύκλωμα , όπως στην περίπτωση της προαναφερθείσας με τους τέσσερις συγκατηγορούμενούς της;

Δεν είμαι σχετική με τους προγραμματισμούς ηλεκτρονικών υπολογιστών και μέσω αυτού του άρθρου απευθύνω ερώτημα στους επιστήμονες της πληροφορικής, και ταυτόχρονα εγκαινιάζω έναν δημόσιο διάλογο. Ας μου απαντήσουν:

Δεν θα μπορούσε να υπάρχει ένας αστερίσκος, ένα ερωτηματικό, ένας χρωματισμός με κόκκινο τέλος πάντων στην σελίδα των κομπιούτερ, όταν ένας ασφαλισμένος παίρνει σε πυκνά διαστήματα αποζημιώσεις ή υπέρογκα ποσά, ή έστω διάφορα φίλτρα να επισημαίνουν ότι υπάρχει άρρεν που εγκυμονεί; Είναι ακατόρθωτο στην σημερινή σύγχρονη εποχή, όταν καταχωρείται στο κομπιούτερ, άγαμος να λαμβάνει επίδομα γάμου, να «τον πετάει έξω από το σύστημα» και να καλεί «συναγερμό»;

Ασχολήθηκα ιδιαίτερα και με τις μαϊμού συντάξεις και η μεγάλη μου απορία ήταν αν οι νεκροί συνταξιούχοι ήταν δηλωμένοι στα ληξιαρχεία. Ανακάλυψα ότι όντως ήταν όλοι καταγεγραμμένοι στα βιβλία των ληξιαρχείων, άλλωστε χωρίς αυτή την εγγραφή δεν εκδίδεται η άδεια κηδείας. Το ΙΚΑ όμως και τα ασφαλιστικά ταμεία πώς μάθαιναν ότι κάποιος ασφαλισμένος συνταξιούχος τους απεβίωσε;

Κάποιος φωστήρας ηλεκτρονικός προγραμματιστής, πριν 20 χρόνια και με δεδομένο ότι τότε τα ληξιαρχεία δεν είχαν μηχανοργάνωση, σκέφτηκε ότι μετά την κηδεία οι συγγενείς θα καταθέσουν αίτηση στο ΙΚΑ για να εισπράξουν την επιχορήγηση για τα έξοδα της κηδείας, οπότε με την κατάθεση της αίτησης, τότε και μόνο το ταμείο πληροφορείται για το θάνατο, προκειμένου να διακόψει την συνταξιοδότηση. Και συνέβαινε ( ανθρώπινο) αρκετοί συγγενείς εξαιτίας της θλίψης της απώλειας να αμελούν να ζητήσουν από το ΙΚΑ τα έξοδα της κηδείας, και με έκπληξη διαπίστωναν ότι η σύνταξη του εξακολουθούσε να κατατίθεται στον κοινό λογαριασμό τους. 

Όλοι δεν είναι φυσικά απατεώνες και προέβησαν στις απαιτούμενες ενέργειες, επιστρέφοντας και τα χρήματα που δεν τα δικαιούνταν. Αυτό έχει συμβεί χιλιάδες φορές. Κάποιους όμως τους καλάρεσε και έγιναν εκ της συγκυρίας απατεώνες ή μπορείτε να πείτε εξαιτίας της απέραντης ηλιθιότητας του προ εικοσαετίας ηλεκτρονικού προγραμματιστή. Ως εδώ καλά. Ανακαλύψαμε την απάτη, κλάψαμε τα 250 εκ. που κάθε χρόνο έφευγαν από τις τσέπες των φορολογούμενων και αποφασίσαμε να διορθώσουμε τα πράγματα. 

Και καταφύγαμε στη μέθοδο της απογραφής. Στρατιές ολόκληρες συνταξιούχων, κοντά στο εκατομμύριο, πέρασαν από τα γκισέ των τραπεζών, καταχωρήθηκαν τα στοιχεία τους, υπογράφηκαν αιτήσεις, δηλώσεις, εξουσιοδοτήσεις, πληρεξούσια. Πόσος κόπος, πόση ταλαιπωρία, πόσες εργατοώρες χαμένες, πόσες ποδοκίνητες και χειροκίνητες διαδικασίες και μετακινήσεις. Και διά της άτοπου απαγωγής, αυτοί που δεν προσήλθαν ήταν οι νεκροί και άρα οι συγγενείς τους οι απατεώνες. 

Πόσο δύσκολο θα ήταν ή και πόσο φθηνότερο ένα λογισμικό που θα επεξεργαζόταν τα στοιχεία του ληξιαρχείου σε αντιπαραβολή με τα στοιχεία των ταμείων και θα «πετούσε» έναν κόκκινο αστερίσκο ή ένα alarm κάθε φορά που θα εντόπισε νεκρό συνταξιούχο;

Ας διδαχθούμε από τα λάθη της δημόσιας διοίκησης, όπως τα δύο παραπάνω πού περιέγραψα και ας συνειδητοποιήσουμε πώς εφόσον αποφασίσαμε ότι δεν ανήκουμε στην τριτοκοσμική Αφρική, τότε το μέλλον μας βρίσκεται στον δυτικό πολιτισμό και την Ευρώπη και δεν μπορούμε να βαδίσουμε στον 21ο αιώνα, με λειψά, πενιχρά και υποτυπώδη συστήματα ηλεκτρονικών ελέγχων. Εάν η μεταρρύθμιση των θεσμών είναι το ιδεολογικό και νομικό υπόβαθρο για να έχουμε στην δημόσια ζωή εντιμότητα και διαφάνεια, τα σωστά ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχων και επεξεργασίας δεδομένων είναι οι αποτρεπτικοί μηχανισμοί, τα αντισώματα και οι φρουροί του δημοσίου συμφέροντος.

Η Μελίνα εναι δημοσιογράφος και Υποψήφια Βουλευτής της ΝΔ στην Α΄ Θεσσαλονίκης