του Φώτη Μακρίδη
Μας τα ΄χουν πρήξει οι τηλεορασάδες με το debate. Δεκάρα τσακιστή δεν δίνει ο κόσμος, για μια γελοία τηλεοπτική διαδικασία, από την οποία δεν ωφελείται σε τίποτε.
Γιατί, ή θα γίνει debate μεταξύ των δύο επικρατέστερων, που όμως αδικεί τους άλλους, οπότε θα έχουμε παράλληλους μονολόγους ή θα γίνει μεταξύ των..
10 πολιτικών αρχηγών, οπότε θα έχουν χαβούζα.Ακόμη και μεταξύ 2 να γίνει, σε τι θα μας φανεί χρήσιμο; Οι "μονομάχοι" θέλουν να είναι καλά στημένοι προεκλογικά, να κερδίσουν τις εντυπώσεις και είναι έτοιμοι να πούν ό,τι χρειαστεί για να γίνουν αρεστοί και όχι χρήσιμοι.
Έτσι κι αλλιώς, την άποψή μου την ξέρετε, θεωρώ απόλυτη αηδία, τα δήθεν "προγράμματα" των κομμάτων.
Τα προγράμματα είναι όπως οι πινακίδες απαγόρευσης στάθμευσης στις πόλεις: υπάρχουν για να παραβιάζονται σωρηδόν.
Στα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης, ποτέ δεν τηρήθηκαν οι δήθεν δεσμεύσεις και δεν θα τηρηθούν από κανέναν, ποτέ, γιατί απλά στην πολιτική δεν μπορείς να προγραμματίζεις.
Καλείται καθημερινά ο ηγέτης να διαχειρίζεται ένα ρευστό σκηνικό.
Καμία αξία δεν έχουν λοιπόν τα προγράμματα, αλλά η προσωπική ακεραιότητα, εντιμότητα, ήθος και ικανότητα των υποψηφίων, να κυβερνούν το καράβι και να μην το ρίχνουν στην ξέρα, με το πρώτο κύμα.
Άλλωστε, η εμπειρία μας από τις τηλεοπτικές συζητήσεις, δείχνει ότι όλοι αναλώνονται σε ανούσιους σκυλοκαβγάδες και δεν γινόμαστε σοφότεροι. Το κύριο μέλημα των συμμετεχόντων σε ανοιχτή συζήτηση, με απευθείας διαλόγους, είναι να επικαλύψουν τον συνομιλητή και να ...τελειώσουν τελευταίοι. Να πουν την τελευταία λέξη. Γελοιότητες....
Ούτε μπορούν να δοθούν ουσιαστικές απαντήσεις στα δύσκολα ερωτήματα, λόγω έλλειψης χρόνου. Για να αναλύσει ένας αρχηγός κόμματος τη στρατηγική του, για τη μείωση της ανεργίας π.χ., θέλει ώρες. Δεν γίνεται και δεν προσφέρει τίποτε ένα κενό σύνθημα στον τηλεοπτικό αέρα.
Οι μόνοι που έχουν συμφέρον από ένα debate είναι οι τηλεορασάδες, οι οποίοι θέλουν να ανεβάσουν τα νουμεράκια, χρησιμοποιώντας τα ...νούμερα....προσφέροντας δυό ώρες βαρετών παράλληλων μονόλογων ή δυό ώρες εκνευριστικής οχλαγωγίας, από αγχωμένους αρχηγούς.
Δεν βάζετε καλύτερα τον "Γκόρτζο", να γελάσουμε κιόλας και να πάμε ήρεμοι στις εκλογές να κάνουμε την ...ψιλοχαζομάρα μας;
Αφού ό,τι και να ψηφίσουμε, θα το μετανοιώσουμε αν μας κυβερνήσει.
Δεν μετανοιώνουν, μόνο όσοι δεν έχουν την ευτυχία, να δουν το κόμμα τους, να κάνει στην πράξη, τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έλεγε προεκλογικά, οπότε ζουν με την ψευδαίσθηση του "διαφορετικού".
Η ουσία είναι ότι το ..σεξάκι δεν το γλιτώνουμε, Και άνευ βαζελίνης. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές. Αν δεν θέλουμε, μπορούμε να κατασκευάζουμε συνέχεια ήρωες και σωτήρες.
