Επί 2,5 χρόνια τη ζωή μας έχουν σφραγίσει οι λέξεις «ανάπτυξη», «επενδύσεις», «διαρθρωτικές αλλαγές», «fast track», “one stop shop”. Όλα τα κόμματα στο ίδιο μοτίβο. Όλοι οι τενεκέδες του Κυνοβουλίου αυτές τις λέξεις πιπιλάνε καθώς μπουρδολογούν ακατάσχετα από το πρωΐ μέχρι το βράδυ για να μας πείσουν ότι είναι οι ικανότεροι ανίκανοι. Πού και πού πετάνε και καμμιά κορώνα τύπου «Ήμουν αντίθετος με το Μνημόνιο» για να προκαλέσουν θυμηδία και..
οργή ταυτόχρονα.
οργή ταυτόχρονα.
Άξονας της ανάκαμψης το γνωστό και μη εξαιρετέο Ελληνικό. Ακούγαμε για Αστακό και για Ελληνικό. Δεν υπάρχει άλλος χώρος σε όλη την επικράτεια για να γίνουν επενδύσεις; Όλων το μυαλό στο τσιμέντο ρε π…. μου; Ακόμη και τώρα, προεκλογικά, όλοι μιλούν για το Ελληνικό. Τίποτε άλλο δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον τόπο; Μόνον για εμπορικά κέντρα προς μεταπώληση αγαθών προσφέρεται αυτή η χώρα;
Ο κ. Δακρυοχοΐδης κατάφερε επί τέλους, ως Υπουργός Ανάπτυξης, να θεσπίσει το one stop shop. Ιδρύεις πλέον εταιρεία σε μια μέρα. Τι φοβερή εξέλιξη! Και το αποτέλεσμα; Ξεφύτρωσαν τα ενεχυροδανειστήρια σαν μανιτάρια παντού. Βλέπεις σε χώρους όπου λειτουργούσαν εμπορικά καταστήματα και έχουν μείνει κενοί από μήνες, να λειτουργούν ενεχυροδανειστήρια. Φοβερή πρόοδος. Τεράστια επιτυχία. Όποιος είχε σουβλατζίδικο και το έκλεισε λόγω αναδουλειάς, ανοίγει ενεχυροδανειστήριο. Ίσως η μόνη ασφαλής επένδυση; Το είδος αυτό επιχείρησης, όμως, απαιτεί κεφάλαια. Πού τα βρήκαν οι ενεχυροδανειστές; Η Εφορία δεν τα ελέγχει αυτά πλέον; Ο μόνος, πιστεύω, που θα μπορούσε με άνεση να το παίξει ενεχυροδανειστής είναι ο τοκογλύφος. Έχει καθαρό ποινικό μητρώο, κι’ αν δεν έχει βάζει κάποια βιτρίνα, παίρνει μια άδεια από την Αστυνομία και στήνει την επιχείρηση που θα φέρει ανάπτυξη. Δύο σε ένα. Και fast track και one stop shop.
Ώρες-ώρες σκέφτομαι μήπως εμείς όλοι, ο λαός δηλαδή, που τα βλέπουμε τα πράγματα απ’ έξω, είμαστε πολύ αυστηροί με τους κυβερνήτες μας. Μήπως αυτοί ξέρουν καλλίτερα; Μήπως υπάρχουν κάποια προβληματάκια που εμποδίζουν την ανάπτυξη, τα οποία εμείς αγνοούμε; Μήπως το παίζουμε ξερόλες αγνοώντας όλες τις παραμέτρους του προβλήματος; Αμέσως, όμως, συνέρχομαι και λέω πολύ απλά στον εαυτό μου: αν δεν γνωρίζουμε κάτι που εμποδίζει τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, γιατί δεν μας το λένε και μας αφήνουν να λέμε και να γράφουμε κουταμάρες; Για να μη μας το λένε, δεν υπάρχει. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ακούνε τα σχολιανά τους για την ανικανότητά τους και δεν μας λένε το μυστικό για να δικαιολογηθούν. Δικαιολογούνται σαν μαθητούδια για το παραμικρό και δεν θα δικαιολογούνταν για το τεράστιο αυτό ζήτημα;
Πλουτίζουν, λοιπόν, το λεξιλόγιό τους τα ελληνόπουλα. Μετά την αλλαγή, τον εκσυγχρονισμό, την επανίδρυση, την ανάκαμψη, την ανάπτυξη, τα spreads, τα CDS, το PSI, το fast track και το one stop shopμαθαίνουν τί θα πει ενεχυροδανειστήριο.
Τώρα, όμως, ξέρουμε όλοι. Είναι ανίκανοι και είναι λίγοι, ποσοτικώς τε και ποιοτικώς. Εμείς είμαστε ικανοί και πολλοί, ποσοτικώς τε και ποιοτικώς. Πάρα πολλοί. Θα γίνουμε την 06.05.2012 και ανεξάρτητοι ή θα συνεχίσουμε να το παίζουμε υποζύγια των ξένων και των εγχώριων υπηρετών τους τύπου Πρωτόπαππα, Κουτρουμάνη, Βενιζέλου, Λυκουρέντζου, Αντώναρου και Σαμαρά;
Αρνούμαι να πιστέψω ότι υποφέρουμε τόσα δεινά απλώς και μόνον για να απαλλαγούμε από τον Τσοχατζόπουλο και τον Κουλούρη φέρνοντας πίσω τον Συμπιλίδη.
Σωτήριος Καλαμίτσης
