Η οικονομική κρίση έχει εδώ και καιρό χτυπήσει τη πόρτα του αθλητισμού.
Το αντίκτυπο είναι εμφανές τόσο στα επαγγελματικά όσο και ...
στα ερασιτεχνικά σωματεία της Αθήνας, στα ίδια τα φυτώρια δηλαδή, των μελλοντικών πρωταθλητών.
Με μια πρώτη ματιά η στήριξη στον αθλητισμό, μοιάζει πολυτέλεια όταν δεν υπάρχουν χρήματα για την υγεία, για την παιδεία, για τις συντάξεις.
Επιτρέψτε να τονίσω πως η στήριξη στον αθλητισμό, αποτελεί επιλογή.
Ο Αθλητισμός δεν είναι πολυτέλεια. Ο Αθλητισμός είναι κοινωνικό αγαθό, που πρέπει να δίνεται απλόχερα και ελεύθερα στην κοινωνία. Για αυτό η Πολιτεία οφείλει να το ενισχύσει.
Και αν στο επαγγελματικό επίπεδο η μείωση των εισιτηρίων, των εσόδων των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, των κερδών των εμπορικών συμφωνιών, έχουν πλήξει τις ομάδες, τα ζητήματα είναι σαφώς χειρότερα στα ερασιτεχνικά σωματεία.
Οι περισσότερες από αυτές τις ομάδες έχουν σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας, και αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις πρώτες και βασικές τους ανάγκες.
Οι διάφορες χορηγίες έχουν κοπεί και τώρα το ζήτημα συνοψίζεται στο εξής:
Με δεδομένη την περιστολή των κρατικών δαπανών και με αυξανόμενη την αδυναμία του ιδιωτικού τομέα να μετακινήσει κεφάλαια σε μη παραγωγικές επενδύσεις, οι αθλητικές εταιρείες τα επόμενα χρόνια θα μετρήσουν τις αντοχές τους. Οσες προσαρμοστούν στα νέα οικονομικά δεδομένα, μπορεί να αντέξουν. Οι υπόλοιπες... θα περάσουν στην Ιστορία.
Άρρηκτα συνδεδεμένα με την απαξίωση του αθλήματος είναι τα φαινόμενα βίας που αποτελούν τη νέα καθημερινότητα των κερκίδων.
Ο χουλιγκανισμός έχει σαφή κοινωνικά αίτια. Και εν πολλοίς είναι και ένα πεδίο "εκτόνωσης", χωρίς βέβαια πρόταγμα, χωρίς περιεχόμενο.
Άκουσα αυτές τις μέρες να λέγονται πολλά. Κάποιοι είπαν ότι για όλα φταίνε οι σύνδεσμοι οπαδών, κάποιοι άλλοι ότι φταίει η ευρύτερη κοινωνική κατάσταση που ωθεί τον κόσμο στα επεισόδια, άλλοι μίλησαν για αδυναμία της πολιτείας και της αστυνομίας.Επιτρέψτε μου να πω πως με γενικεύσεις, ευχολόγια και αφορισμούς θα συνεχίσουμε να βλέπουμε μια από τα ίδια!
Η αντιμετώπισή του είναι καθαρά θέμα πολιτικός βούλησης.
Και ας δούμε το παράδειγμα της Αγγλίας, πατρίδας κάποτε του χουλιγκανισμού, που αντιμετώπισε εν μία νυκτί το, πρόβλημα. με προφανές πολιτικό κόστος.
Αυτό που απαιτείται είναι μια διαρκής παρακολούθηση για την αποτελεσματικότητα των μηχανισμών ελέγχου αλλά και για την ολοκληρωμένη εφαρμογή των νόμων, πριν και μετά τα επεισόδια.
Οι αποτροπιαστικές σκηνές βίας –το άνανδρο πέταγμα του μπουκαλιού στην γυναίκα επόπτη είναι διπλά καταδικαστέο- σε συνδυασμό με την οικονομική συγκυρία, πληγώνουν θανάσιμο τον ελληνικό αθλητισμό, επαγγελματικό και ερασιτεχνικό.
Πρέπει όλα τα ξαναχτίσουμε από την αρχή.
Είναι ανάγκη να γίνει κατανοητό πως ο αθλητισμός συνιστά μια εξόχως παραγωγική δραστηριότητα, που συνδράμει στη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.
Χωρίς αυτή τη συνοχή, δεν μπορεί να υπάρξει ανάταση, δε μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη.
Για την επανεκκίνηση της οικονομίας, οφείλουμε να «ξαναδιαβάσουμε» την παιδεία μας.
Και ο αθλητισμός είναι ζήτημα παιδείας….
Οι αποφάσεις πρέπει να παρθούν άμεσα, δραστικά και να εφαρμοστούν από όλους…
Αλλιώς θα συνεχίσουμε να είμαστε στο ίδιο "μάτς θεατές".
Η Αννα Καραμανλή είναι δημοσιογράφος, υποψήφια βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στη Β Αθηνών.
