Δυο χρόνια τώρα προσπαθούσα να εντοπίσω το ισοσθενές τού «Μαζί τα φάγαμε»[1]. Εις μάτην. Και ω του θαύματος με έβγαλε από αυτό το αδιέξοδο ο Mr. Dildo, ο από ηλικίας 51 ετών συνταξιούχος δικηγόρος που ποτέ δεν άσκησε το επάγγελμα και που θεωρεί απολύτως φυσιολογικό το πετσόκομμα των συντάξεων όσων δούλευαν, και μάλιστα σκληρά, μέχρι τα 65 τους ή δούλεψαν υπό..
αντίξοες συνθήκες στο στράτευμα και συνταξιοδοτήθηκαν στα 55 τους. Ο τεράστιος αυτός «δημοκράτης», «προοδευτικός» και «σοσιαλιστής» μού είπε χθες ότι λάδωσα το αντεράκι μου ελέω ΠΑΣΟΚ και Αντρέα Παπανδρέου. Το λάδωσα με τα δανεικά που έπαιρνε ερήμην μου ο κ. Dildo, εξ ου και νομιμοποιείται τώρα να μου πάρει πίσω βιαίως το λάδι, με το οποίο με λάδωνε μια ζωή[2].
αντίξοες συνθήκες στο στράτευμα και συνταξιοδοτήθηκαν στα 55 τους. Ο τεράστιος αυτός «δημοκράτης», «προοδευτικός» και «σοσιαλιστής» μού είπε χθες ότι λάδωσα το αντεράκι μου ελέω ΠΑΣΟΚ και Αντρέα Παπανδρέου. Το λάδωσα με τα δανεικά που έπαιρνε ερήμην μου ο κ. Dildo, εξ ου και νομιμοποιείται τώρα να μου πάρει πίσω βιαίως το λάδι, με το οποίο με λάδωνε μια ζωή[2].
Έσπασε κόκκαλα η ειλικρίνεια του κ. Dildo. Ούτε ίχνος μεταμέλειας. Με το λάδι που με πότισε αυτός και τα συντρόφια του απέκτησε το ΠΑΣΟΚ βαθειές λαϊκές ρίζες, είπε, εξ ου και, λέω εγώ, οφείλουν αυτές οι ρίζες που κάηκαν την τελευταία διετία να ξανανθίσουν, ώστε με πρωτοπόρο το ΠΑΣΟΚ να ξαναζήσω στιγμές ταπείνωσης και καταισχύνης, όπως αυτές της τελευταίας διετίας. Τώρα, όμως, δεν θα ξανανθίσουν με λάδι. Θα ξανανθίσουν με λόγια παχειά από παχείς αρχηγούς που θέλουν να συνεχίσουν να κυβερνούν, ώστε η χώρα μου να μην ταλανίζεται από ακυβερνησία. Αναρωτιέμαι: αν αυτό που γίνεται εδώ και 30 χρόνια λέγεται διακυβέρνηση, σε τί διαφέρει από την ακυβερνησία;
Για να καταλάβει κανείς τι εννοώ, αρκεί να διαβάσει τα Μνημόνια. Ναι, αυτά που δεν διάβασαν αυτοί που τα ψήφισαν. Αν εξαιρέσει κανείς τη βίαιη ανακατανομή του εισοδήματος που επέφεραν, εφάμιλλη της εκσυγχρονιστικής ληστείας του Χρηματιστηρίου του 1999, όλα αυτά που προβλέπει το Μνημόνιο είναι τόσο απλά και τόσο λογικά που διερωτάται στο τέλος της ανάγνωσης: «Γιατί έπρεπε να έλθουν τα πάνω κάτω για να γίνουν αυτά τα τόσο βασικά πράγματα που πρέπει να διαθέτει κάθε ευνομούμενη και αξιοκρατούμενη πολιτεία;». Αν βρισκόμασταν υπό την κατοχή των Άγγλων ή των Γερμανών όλα αυτά τα χρόνια, θα είχαν γίνει βίωμά μας όλες οι προβλέψεις και οι ορισμοί του Μνημονίου. Θα ήμασταν ένα διαφορετικό κράτος.
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι οι σωστές, στην συντριπτική πλειονότητά τους, προβλέψεις του Μνημονίου, αλλά τα μέσα υλοποίησής τους. Πώς θέλεις κύριε Dildo μου να εφαρμόσεις αυτά που έπρεπε να έχεις επαγγελθεί και εφαρμόσει από το 1981 με μοναδική μέθοδο τη διάλυση του λαού και την ακατάσχετη διανομή των κόπων του στη φυλή της Εκάλης; Πώς έχεις το θράσος να απαιτείς από τον λαό με το λαδωμένο αντεράκι να πέσει στη δυσκοιλιότητα, επειδή το λάδι πρέπει να πάει στο παχύ άντερο το δικό σου, της παρέας σου και των αφεντικών σας; Δεν σε φοβίζει η διάρροια;
Έτσι, λοιπόν, πορευόμαστε προς τις εκλογές της 06.05.2012 με το λάδι στο άντερό μας να λιγοστεύει. Τι θα κάνουμε την 07η Μαΐου 2012; Θα γυρίσουμε πλευρό, αφού θα έχουμε ξυπνήσει την 06.05.2012, η θα πεταχτούμε ολόρθοι; Μήπως θα συνεχίσουμε να κοιμόμαστε, αφού δεν θα έχει αλλάξει τίποτε την 06.05.2012;
Πάντως, τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο. Κι’ ας μας νανουρίζουν και πάλι οι σωτήρες μας με τα διλήμματα «συγκυβέρνηση ή ακυβερνησία», «ακυβερνησία ή αυτοδύναμη κυβέρνηση». Τα πάντα μπορούν να αλλάξουν, αν υπάρχει πολιτική βούληση. Πώς άλλαξε π.χ. το Μνημόνιο όσον αφορά στις εκλογικές δαπάνες; Έτσι μπορεί να αλλάξει το Μνημόνιο σε πολλά άλλα σημεία. Συγκεκριμένα: Το προσχέδιο του προϋπολογισμού 2012 προέβλεπε ως δαπάνες για εκλογές ΜΗΔΕΝ [μούφα ήταν οι εκλογές για 19.02.2012;] σε σχέση με το 2011 που προέβλεπε € 20.000.000 [μάλλον στο τσακ τις γλίτωσαν εντός του 2011 με τη βοήθεια του Τόνυ Πατώνει]. Επίσης, το Μνημόνιο ΙΙ [ν. 4046/2012] προέβλεπε μείωση των εκλογικών δαπανών κατά € 270.000.000 [δηλαδή πόσο ήταν το ποσό ρε παλληκάρια και θα μειωνόταν κατά € 270 εκ.;]. Με τον εφαρμοστικό τού Μνημονίου ΙΙ ν. 4051/2012 οι δαπάνες για αμοιβές των προσώπων που θα απασχοληθούν στις εκλογές της 06.05.2012 ορίσθηκαν στο ποσό των € 25.000.000 κατ’ ανώτατο όριο. Πριν, όμως, αλέκτορα φωνήσαι τρις, ο τεράστιος Mr. Dildo και η πρασινογάλανη παρέα του αύξησαν το ποσό αυτό σε € 50.000.000 πλέον € 10.000.000 για τους υπαλλήλους του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Το έπραξαν με τον ν. 4071/2012.
Τόσο απλά τροποποιείται το Μνημόνιο, όταν γουστάρουν αυτοί που λάδωναν το αντεράκι μας, προκειμένου να μη δυσαρεστήσουν όσους ασχοληθούν με τις εκλογές [υπάλληλοι, δικαστικοί αντιπρόσωποι κ.λπ.]. Όταν, όμως, πρόκειται για παιδεία, υγεία, κοινωνικές παροχές, το Μνημόνιο δεν μπορεί να τροποποιηθεί, δεν υπάρχει δυνατότητα διαπραγμάτευσής του. Έτσι είναι, όταν έτσι θέλετε κύριοι πολιτευτάδες της δεκάρας είτε επειδή εκτελείτε εντολές του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος είτε επειδή έχετε εθισθεί να πιάνετε στον αέρα την εικαζομένη βούλησή τους. Αν εσείς, όμως, θέλατε; Αν ήσασταν αυτόφωτοι; Αν δεν ήσασταν λακέδες; Με άλλα λόγια: αν υπήρχε πολιτική βούληση;
Σωτήριος Καλαμίτσης
[1] Οφείλω να αναγνωρίσω ότι ο Πάγκαλος είναι ο μόνος πολιτικός και δη κυβερνητικός [ας μη λησμονούμε ότι είναι ο επί σειράν ετών παρανόμως διορισμένος Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης] που δήλωσε ευθαρσώς και δημοσίως ότι είναι μεγάλο λάθος να θεωρηθεί το μισθολογικό κόστος ως σημαντικός παράγοντας της ανταγωνιστικότητας. Όλοι οι άλλοι παλαμοκρούστες έχουν σιωπήσει.
[1] Βρείτε στο διαδίκτυο τις νυκτερινές εκπομπές του Βασίλη Λεβέντη της Ένωσης Κεντρώων έτους 1993 ο οποίος έλεγε από τότε: «δανείζονται και σπαταλάνε τα δανεικά. Αργότερα θα σας πουν ότι εσείς ζητάγατε ρουσφέτια και διορισμούς, τους οποίους πραγματοποιούσαν με δανεικά». Βέβαια ο Λεβέντης ήταν γραφικός, όπως «απέδειξε» με τις πίτσες ο Κόκκινος Πάνος, Νο 1 τότε τη ΑΝΤ1 δημοσιογραφίας, ο μετέπειτα υπουργός εργασίας επί ΝΔ. όπως γραφικός ήταν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο οποίος απεβλήθη από το ΠΑΣΟΚΙΚΟ μαντρί ως ξένο σώμα.
[1] Οφείλω να αναγνωρίσω ότι ο Πάγκαλος είναι ο μόνος πολιτικός και δη κυβερνητικός [ας μη λησμονούμε ότι είναι ο επί σειράν ετών παρανόμως διορισμένος Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης] που δήλωσε ευθαρσώς και δημοσίως ότι είναι μεγάλο λάθος να θεωρηθεί το μισθολογικό κόστος ως σημαντικός παράγοντας της ανταγωνιστικότητας. Όλοι οι άλλοι παλαμοκρούστες έχουν σιωπήσει.
[2] Βρείτε στο διαδίκτυο τις νυκτερινές εκπομπές του Βασίλη Λεβέντη της Ένωσης Κεντρώων έτους 1993 ο οποίος έλεγε από τότε: «δανείζονται και σπαταλάνε τα δανεικά. Αργότερα θα σας πουν ότι εσείς ζητάγατε ρουσφέτια και διορισμούς, τους οποίους πραγματοποιούσαν με δανεικά». Βέβαια ο Λεβέντης ήταν γραφικός, όπως «απέδειξε» με τις πίτσες ο Κόκκινος Πάνος, Νο 1 τότε τη ΑΝΤ1 δημοσιογραφίας, ο μετέπειτα υπουργός εργασίας επί ΝΔ. όπως γραφικός ήταν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο οποίος απεβλήθη από το ΠΑΣΟΚΙΚΟ μαντρί ως ξένο σώμα.
