Γραφει για ta xalia ο "Επιβλέπων Μηχανικός"
''Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία, παραχώρησαν μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας. Κάτι που δεν θα ευχόμουνα ποτέ στην Ιταλία'', δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Μ.Μόντι. Τόσο η Ιταλία, όσο και η Ισπανία, προτιμούν τις αγορές για να καλύπτουν τις δανειακές ανάγκες τους, θεωρώντας ότι η ένταξή τους σε πρόγραμμα προσαρμογής θα είχε καταστροφικές συνέπειες, μεταξύ των οποίων..
και η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Και κάνουν σημαντικές θυσίες γι αυτό. Προτιμούν να δανείζονται με επιτόκια διπλάσια από αυτά της Ελλάδας, τρέμοντας για την επόμενη αξιολόγηση των γνωστών οίκων.
Είναι προφανές ότι οι Ισπανοί και οι Ιταλοί την πληρώνουν ακριβά την εθνική κυριαρχία τους. Οι Έλληνες θέλουμε να τη βγάλουμε τζάμπα. Μας χάρισαν ένα μεγάλο κομμάτι του χρέους, μας επιμήκυναν το υπόλοιπο για 20 επιπλέον χρόνια, μας δάνεισαν (γιατί ποια αγορά θα μας εμπιστευόταν;) και μάλιστα με μισό επιτόκιο, με την προϋπόθεση όμως να αλλάξουμε, να δουλέψουμε και να σοβαρευτούμε. Εμείς όμως δεν φαινόμαστε διατεθειμένοι! Αντί να πάρουμε ό,τι θετικό μπορούμε και να διεκδικήσουμε τη βελτίωση των όρων προσαρμογής και παραμονής στο club των ισχυρών, θέλουμε την πλήρη «απαγκίστρωση» και απομόνωση...
Θυμόμαστε ότι παλαιότερα περνούσαμε καλύτερα, αλλά εκ των υστέρων (και ίσως πολύ αργά) κακίζουμε αυτούς που δανείζονταν τότε για να περνάμε καλύτερα και να έχουμε ανάπτυξη, να διοργανώνουμε Ολυμπιακούς και να μειώνουμε την ανεργία, μοναδική στον κόσμο περίπτωση σε μεταολυμπιακή περίοδο. Αυτά θυμόμαστε και είμαστε αποφασισμένοι (και καλά κάνουμε) να τιμωρήσουμε όλους όσους μας τα στέρησαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Είμαστε όμως, ταυτόχρονα, έτοιμοι να τα τινάξουμε όλα στον αέρα κάνοντας ακόμη μεγαλύτερο κακό στις γενιές που έρχονται. Όχι μόνο τους χρεοκοπήσαμε τη χώρα, αλλά δεν θέλουμε να πληρώσουμε και τα χρέη μας, έτσι, για να μη ξανασηκώσει κεφάλι κανένα παιδί με Ελληνικό όνομα σε όλο τον κόσμο, όπου θα ψάχνει να βρει την τύχη του, όπου θα ψάχνει δουλειά για να ζήσει ή κεφάλαια για να επιχειρήσει. Για να εκδικηθούμε αυτούς που μας παρέσυραν, που τα έφαγαν, που μας έφεραν ως εδώ και χάσαμε ό,τι δημιουργήσαμε.
Στην πράξη εκδικούμαστε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Εκτός αν περιμένουμε να βρούνε δουλειά σε κάποιο Δημόσιο κάπου στη γη, όπου προσλαμβάνουν (από το παράθυρο) πολίτες μιας χρεοκοπημένης και ανυπόληπτης χώρας. Οι Ιταλοί και οι Ισπανοί όμως θέλουν να είναι ισχυροί και να τους υπολήπτονται, να τους σέβονται και να τους προτιμούν, οι πελάτες, οι επενδυτές, οι αγορές, οι εργοδότες σε όλο τον κόσμο. Και το σημαντικότερο θέλουν να σώσουν την εθνική κυριαρχία τους. Αυτή που στην Ελλάδα χάνεται γιατί νομίζουμε ότι μας αδικούν, όταν (για δικούς τους λόγους) μας στηρίζουν και μας θέλουν ζωντανούς για να ξεχρεώσουμε (όπως ακριβώς δουλεύει η αγορά). Ας το εκμεταλλευτούμε λοιπόν και ας προσπαθήσουμε να ξεχρεώσουμε, χωρίς να χάσουμε όλα όσα πετύχαμε.
Όσο πιο σύντομα επιστρέψουμε στις αγορές τόσο πιο γρήγορα θα ανακτήσουμε τη χαμένη υπόληψη και εθνική κυριαρχία μας, τόσο πιο γρήγορα θα γυρίσουμε στις μέρες της ανάπτυξης και της ευημερίας.
και η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Και κάνουν σημαντικές θυσίες γι αυτό. Προτιμούν να δανείζονται με επιτόκια διπλάσια από αυτά της Ελλάδας, τρέμοντας για την επόμενη αξιολόγηση των γνωστών οίκων.
Είναι προφανές ότι οι Ισπανοί και οι Ιταλοί την πληρώνουν ακριβά την εθνική κυριαρχία τους. Οι Έλληνες θέλουμε να τη βγάλουμε τζάμπα. Μας χάρισαν ένα μεγάλο κομμάτι του χρέους, μας επιμήκυναν το υπόλοιπο για 20 επιπλέον χρόνια, μας δάνεισαν (γιατί ποια αγορά θα μας εμπιστευόταν;) και μάλιστα με μισό επιτόκιο, με την προϋπόθεση όμως να αλλάξουμε, να δουλέψουμε και να σοβαρευτούμε. Εμείς όμως δεν φαινόμαστε διατεθειμένοι! Αντί να πάρουμε ό,τι θετικό μπορούμε και να διεκδικήσουμε τη βελτίωση των όρων προσαρμογής και παραμονής στο club των ισχυρών, θέλουμε την πλήρη «απαγκίστρωση» και απομόνωση...
Θυμόμαστε ότι παλαιότερα περνούσαμε καλύτερα, αλλά εκ των υστέρων (και ίσως πολύ αργά) κακίζουμε αυτούς που δανείζονταν τότε για να περνάμε καλύτερα και να έχουμε ανάπτυξη, να διοργανώνουμε Ολυμπιακούς και να μειώνουμε την ανεργία, μοναδική στον κόσμο περίπτωση σε μεταολυμπιακή περίοδο. Αυτά θυμόμαστε και είμαστε αποφασισμένοι (και καλά κάνουμε) να τιμωρήσουμε όλους όσους μας τα στέρησαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Είμαστε όμως, ταυτόχρονα, έτοιμοι να τα τινάξουμε όλα στον αέρα κάνοντας ακόμη μεγαλύτερο κακό στις γενιές που έρχονται. Όχι μόνο τους χρεοκοπήσαμε τη χώρα, αλλά δεν θέλουμε να πληρώσουμε και τα χρέη μας, έτσι, για να μη ξανασηκώσει κεφάλι κανένα παιδί με Ελληνικό όνομα σε όλο τον κόσμο, όπου θα ψάχνει να βρει την τύχη του, όπου θα ψάχνει δουλειά για να ζήσει ή κεφάλαια για να επιχειρήσει. Για να εκδικηθούμε αυτούς που μας παρέσυραν, που τα έφαγαν, που μας έφεραν ως εδώ και χάσαμε ό,τι δημιουργήσαμε.
Στην πράξη εκδικούμαστε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Εκτός αν περιμένουμε να βρούνε δουλειά σε κάποιο Δημόσιο κάπου στη γη, όπου προσλαμβάνουν (από το παράθυρο) πολίτες μιας χρεοκοπημένης και ανυπόληπτης χώρας. Οι Ιταλοί και οι Ισπανοί όμως θέλουν να είναι ισχυροί και να τους υπολήπτονται, να τους σέβονται και να τους προτιμούν, οι πελάτες, οι επενδυτές, οι αγορές, οι εργοδότες σε όλο τον κόσμο. Και το σημαντικότερο θέλουν να σώσουν την εθνική κυριαρχία τους. Αυτή που στην Ελλάδα χάνεται γιατί νομίζουμε ότι μας αδικούν, όταν (για δικούς τους λόγους) μας στηρίζουν και μας θέλουν ζωντανούς για να ξεχρεώσουμε (όπως ακριβώς δουλεύει η αγορά). Ας το εκμεταλλευτούμε λοιπόν και ας προσπαθήσουμε να ξεχρεώσουμε, χωρίς να χάσουμε όλα όσα πετύχαμε.
Όσο πιο σύντομα επιστρέψουμε στις αγορές τόσο πιο γρήγορα θα ανακτήσουμε τη χαμένη υπόληψη και εθνική κυριαρχία μας, τόσο πιο γρήγορα θα γυρίσουμε στις μέρες της ανάπτυξης και της ευημερίας.
