(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Μακεδονία της Κυριακής" στις 27-05-2012)
O ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πορεύεται προς τις εκλογές του Ιουνίου με θέσεις θολές, οι οποίες ξεκινούν από τη μονομερή καταγγελία της...
δανειακής σύμβασης και τη διαγραφή του δημοσίου χρέους και φτάνουν μέχρι τη σύναψη υποχρεωτικού δανείου όσων πολιτών έχουν καταθέσεις μεγαλύτερες από 20.000 ευρώ καθώς και την επιστροφή στο Δημόσιο όσων επιχειρήσεων ή οργανισμών έχουν εν μέρει ή συνολικά ιδιωτικοποιηθεί. Οι παραπάνω προτάσεις που διατυπώνουν δημόσια προβεβλημένα στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποτελούν...
προγραμματικές θέσεις αυτού που ο Αλέξης Τσίπρας αποκαλεί «κυβερνώσα Αριστερά», χωρίς ωστόσο να λαμβάνει υπόψη δυο βασικούς παράγοντες.
Πρώτον, ένα ποσοστό της Αριστεράς στην Ελλάδα προέρχεται από τη μεσαία τάξη, είτε λόγω κάποιων μετεμφυλιακών αναφορών είτε λόγω κουλτούρας ή ακόμα και… μόδας. Όταν, όμως, φαίνεται στον ορίζοντα η πιθανότητα η Αριστερά να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, αυτό το τμήμα της κοινωνίας δεν συμπορεύεται μαζί της, κυρίως λόγω διαφορετικής προσέγγισης της οικονομίας και επιστρέφει στη βάση του.
Δεύτερον, τα κόμματα που ανήκουν στο συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο δεν διαθέτουν κοινό πλαίσιο σύγκλισης όπως φάνηκε κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διερευνητικών εντολών.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, για παράδειγμα, χαρακτήρισε «μπλόφα» τα περί «κυβερνώσας Αριστεράς» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., η Δημοκρατική Αριστερά κατέστησε σαφές ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ και σταδιακά να απαγκιστρωθεί από το Μνημόνιο, ενώ την ίδια ώρα ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει ορισμένες φορές να εκφράζει την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια ότι στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. συμμετέχουν η Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά, η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά, η Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς, το Κόκκινο-τροτσκιστές κομμουνιστές, η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, οι μαοϊκοί κομμουνιστές, η «ΡΟΖΑ» με αναφορά στη Ρόζα Λούξεμπουργκ, το Αριστερό Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και άλλα.
Συνιστώσες, δηλαδή, ορισμένες από τις οποίες έχουν ταχθεί δημόσια υπέρ «της νομιμοποίησης των μεταναστών», της επανόδου στο καθεστώς ανομίας του Πανεπιστημιακού ασύλου και της «αναγνώρισης της ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα».
Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, πιστεύω οτι η Αριστερά δεν μπορεί να είναι «κυβερνώσα».
Τέλος, αν υπάρχει κάτι που προσέφερε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στο διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου μέχρι σήμερα, είναι ότι επανέφερε στο προσκήνιο το ερώτημα με ποιους και πώς θα κυβερνηθούμε. Διότι οι πολίτες έχουμε την ευθύνη της ψήφου μας και στις 17 Ιουνίου ουδείς θα προσέλθει «αθώος» στην κάλπη.
* Ο Στράτος Σιμόπουλος είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός, υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ στην Α΄ Θεσσαλονίκης. (stra_sim@otenet.gr).
Περισσότερα άρθρα και απόψεις του μπορείτε να διαβάσετε στο: www.efsimopoulos.gr.
