Όταν ο Σπανούλης αγωνιζόταν με την ομάδα του Ολυμπιακού στον πρόσφατο τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Καλαθοσφαίρισης στην Κωνσταντινούπολη, οι ευγενείς κάφροι του Παναθηναϊκού που μόλις είχαν παρακολουθήσει τον αγώνα της δικής τους ομάδας, ούρλιαζαν απευθυνόμενοι στον Σπανούλη με την ουρανομήκη ιαχή ...
«Σπανούλη μπινέ, πουτάνας γιε». Δεν μπορούν ακόμη και σήμερα να συγχωρήσουν την προδοσία του πράσινου Σπανούλη που εγκατέλειψε την ομάδα τους για να κατηφορίσει στο μεγάλο λιμάνι και να ντυθεί στα κόκκινα. Το θέμα είναι ηθικής τάξης γι’ αυτούς. Αδιαφορούν για το χρήμα που έπεσε για τη μεταγραφή. Γι’ αυτούς ο Σπανούλης έπρεπε να παραμείνει στον Παναθηναϊκό και να κλείσει τ’ αυτιά στις Σειρήνες-χρήμα.
Όλως περιέργως δεν συμβαίνει το ίδιο με τις μεταγραφές πολιτικών. Εξεπλάγην ευχαρίστως με τον αριθμό των πατριωτών που για να με σώσουν αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν το κόμμα που τους ανέδειξε ή δημιούργησαν, τις ιδέες τους, τους όρκους πίστης στον Αρχηγό τους, τα «δεν ξαναγυρίζω πίσω», «αν δεν εκλεγώ εγκαταλείπω την πολιτική», και να υποβάλουν τα σέβη τους στον νονό της μίας εκ των δύο συμμοριών που μας κυβερνούν επί 31 συναπτά έτη. Ώστε τόση πολλή θυσία αξίζω; Έσκασα από αλτρουϊσμό. Κατασυγκινήθηκα! Δακρύων παρακολουθούσα Βελόπουλους, Μπουμπούκους, Πλεύρηδες, Ανατολάκηδες, Ντόρες και τόσους άλλους, ων ουκ έστιν αριθμός, να αλλάζουν κόμμα σαν να αλλάζουν πουκάμισο. Θα πρέπει να μην το σκέφτηκαν καν. Θα πρέπει να μη βασανίστηκαν καθόλου. Έπρεπε να με σώσουν και το έκαναν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Καθώς παρακολουθούσα όλ’ αυτά τα σούρτα-φέρτα των σωτήρων μου, πήγε άθελα ο νους μου στους διάφορους σχολιαστές και αρθρογράφους που μαστιγώνουν τόσον καιρό τον μέσο έλληνα. Αυτόν τον άνθρωπο που τον αποκαλούν με μεγάλη ευκολία πονηρό, βολεψάκια, διορισμένο, κοπρίτη, αδιάφορο για τον πλησίον του, παρτάκια, διαφθορέα του Πάγκαλου, υπεύθυνο για όλα. Δεν διάβασα κάποιο άρθρο για παντελή έλλειψη ηγετών που θα οραματίζονταν να αλλάξουν αυτόν τον κακό έλληνα. Που θα ήθελαν να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση ακόμη και με προσωπικό κόστος. Που έκλεισαν την πόρτα σε πολιτευτάδες άλλου κόμματος, οι οποίοι άγγιξαν το κατώφλι τους κομίζοντας δίκην προικός τα ψηφαλάκια αυτών των κακομαθημένων ελλήνων.
Και μέσα σ’ όλα νάσου κι’ ο Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας να αποκαλεί τον Τσίπρα «Θαθαντρέου» και να τον συγχαίρουν πλείστοι όσοι γι’ αυτή τη φοβερή ατάκα. Ο Τσίπρας τον μάρανε. Δεν είχε τίποτε να μας πει για τον σαπιοκοιλιά του σάπιου μήλου που έγινε δεκτός από τον Γάλλο Πρόεδρο και είχε το θράσος να δηλώσει ότι επισκέφθηκε τον Ολάντ ως «εκπρόσωπος του ελληνικού λαού». Τις ατάκες τις έχουμε γι’ αυτούς που είναι λαϊκιστές και εκμεταλλεύονται τον πόνο των απλών ανθρώπων αντί να επενδύουν στην άφατη οδύνη των βιομηχάνων, των διαπλεκομένων και των νταβατζήδων. Να σου πω κι’ εγώ μια ατάκα εξυπνάκια κύριε Περιφερειάρχα: «Υπάρχει επώνυμος στην Ελλάδα που ν’ ακούει στο όνομα Ψωμιάδης και να μην είναι υπόδικος ή κατάδικος;».
Ούτε για τον Άκη έχει κανείς να πει το παραμικρό. Δεν έχει να πει πόσο άσχημα νοιώθει απέναντι στους άνδρες και στις γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων, των οποίων προΐστατο κάποτε η τεράστια αυτή «δημοκρατική, προοδευτική και σοσιαλιστική» αρπάχτρα. Δεν έχει να πει τίποτε στα πληρώματα των σκαφών, τα οποία επισκεπτόταν για επιθεώρηση ο γίγαντας Άκης έχοντας το θράσος να στέκεται δίπλα τους και να τους κυττάζει στα μάτια. Ναι, αυτούς που παίρνουν ένα μισθό ελάχιστων χιλιάδων[;] πολλαπλώς πετσοκομμένο για να θαλασσοδέρνονται μακρυά από τις οικογένειές τους, αλλά είχαν την ατυχία να στέκεται δίπλα τους ένα μίασμα που εκμεταλλευόταν και αυτούς τους ίδιους βγάζοντας μίζες από τα οπλικά συστήματα που αυτοί χειρίζονταν για την προάσπιση της ακεραιότητας της πατρίδας.
Σας μάρανε ο Τσίπρας που θα φέρει δήθεν τη δραχμή, ενώ εσείς είσαστε ευρωπαϊστές και θα δεν θα φέρετε τη δραχμή. Ευρωλιγούρηδες είσαστε που έχετε βγάλει τις καταθέσεις σας στο εξωτερικό. Για θυμηθείτε πόσοι από σας υπογράψατε εξουσιοδότηση προς τον Πρόεδρο της Βουλής για άνοιγμα λογαριασμών σας στην Ελβετία. Θα μας πείτε τίποτε γι’ αυτό κύριε Ψωμιάδη ή είσθε πολύ απασχολημένος αναπαυόμενος εις τα δάφνας που δρέψατε με το φοβερό «Θαθαντρέου»;
Ο ελληνικός λαός δεν είναι ούτε βλαξ ούτε βολεψάκιας ούτε … ούτε …. Έχει απλώς ασθενή μνήμη, την οποία φροντίζουν όλα τα λαμόγια να μην ερεθίζουν. Σεις οι πολιτικοί τον κάνατε άθυρμα στα χέρια σας με τους εκβιασμούς σας. Για θυμηθείτε πόσοι πολίτες ήλθαν στα γραφεία σας ζητώντας τη μεσολάβησή σας για να προστατευθούν από το αδικούν κράτος, αφού σεις είχατε αναγάγει εαυτούς σε διαμεσολαβητές, αλλά τους αποπέμψατε, επειδή δεν ήταν ψηφοφόροι της εκλογικής περιφέρείας σας; Και μη μου πείτε πως οι επιδοτήσεις που σκορπάγατε στους αγρότες πήγαιναν μόνον στις τσέπες τους. Μάλλον, όμως, κάτι έχει άρχισε να κινείται και να κεντρίζει τη μνήμη αυτού του πολίτη. Είναι η κινούμενη άμμος που σας καταπίνει. Και θυμάται πολύ καλά αυτός ο πολίτης ποιοί τον ξέσκισαν. Ποιοί ψήφισαν τα Μνημόνια. Ποιοί είναι ανίκανοι να σχεδιάσουν το παραμικρό ανιδιοτελώς και απλώς εξαγγέλλουν παπαρολογίες. Ενίοτε δε ξυπνούν ένστικτα που τα έχει βαθειά μέσα του καταχωνιασμένα αυτός ο πολίτης. Και τότε λέει με το δίκηο του: «Πολιτικέ μπινέ, πουτάνας γιε!».
Σωτήριος Καλαμίτσης
