Όπως βαρεθήκατε να ακούτε, όλοι (κι όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι), θέτουν ως ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξης της Ελλάδας, την τήρηση των όρων του μνημονίου. Όλοι, δεξιοί κι αριστεροί (ακόμη κι ο "κόκκινος Ντάνι", που τόσο αγαπούν οι αριστεροί μίλησε για υποχρεώσεις και παρουσίασε ως ηλίθιους όσους..
πιστεύουν ότι μπορεί να μη μειωθούν οι μισθοί ή να συνεχίσουν χωρίς τα λεφτά των Ευρωπαίων), Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, με πρώτο τον Ομπάμα, πολιτικοί και οικονομολόγοι, πολίτες και τουρίστες, υδραυλικοί και νευροχειρουργοί. Πιό απλά δεν γίνεται: οποιαδήποτε συζήτηση για το μέλλον της Ελλάδας, θέτει ως προϋπόθεση την τήρηση των όρων των μνημονίων.
Αυτό βεβαίως δεν μας αρέσει καθόλου, θέλουμε να βρεθεί ένας πολιτικός που να μας δώσει ελπίδες, να μας πεί ότι αυτός έχει τη μαγική λύση, να καταγγείλουμε τα κακά μνημόνια, αλλά και να βρούμε λεφτά να πληρώσουμε το τεράστιο, αχανές και πολύ "ξοδιάρικο" ελληνικό δημόσιο.
Και την πίτα ολόκληρη δηλαδή και τον σκύλο χορτάτο. Γίνεται;
Μπορεί να γίνεται. Όπερ έδει δείξαι.
