100 ημέρες φρίκης…

Γράφει για taxalia o Επιβλέπων Μηχανικός

100 ημέρες προθεσμία, ανακοίνωσαν ευρωπαίοι αξιωματούχοι, ότι θα έχει η επόμενη κυβέρνηση για να εφαρμόσει τα προβλεπόμενα στο μνημόνιο 2 ή για να διαπραγματευτεί τις οποιεσδήποτε αλλαγές. Τα λένε αυτά τόσο από θέση ισχύος (γιατί αυτοί δίνουν τα λεφτά), αλλά και από έλλειψη (σοβαρής) πίεσης (γιατί αυτοί δουλειά θα έχουν και την επομένη των Ελληνικών εκλογών).

Από τον περασμένο Νοέμβριο όταν...

φθάσαμε στο ναδίρ της αξιοπιστίας και έπεσε ο ΓΑΠ, αλλά και αρκετά ενωρίτερα, η Ελληνική οικονομία βιώνει μια πρωτόγνωρη ύφεση, μια επενδυτική και αναπτυξιακή ανομβρία που έχει οδηγήσει τη χώρα στην ερήμωση και την κοινωνία στην απόγνωση. Κάθε μέρα αυξάνει ο κατάλογος των συμπολιτών μας που χάνουν τη ζωή τους από τα δικά τους χέρια, ή από τα χέρια λαθρομεταναστών. Κάθε μέρα 1000 εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους. Επομένως μέχρι να συνεννοηθούμε με τους Ευρωπαίους, πολλοί ακόμη θα χάσουν άδικα τη ζωή τους, ενώ άλλοι 100.000 Έλληνες θα περάσουν άδικα στην ανεργία, θα συνεχιστεί το επενδυτικό και επιχειρηματικό τέλμα, θα οξυνθούν τα προβλήματα από τη φτώχεια, που θα την γιγαντώσει η επερχόμενη φοροεπιδρομή.

Ποιος έχει το ζόρι για τις καθυστερήσεις; Οι ευρωπαίοι ή εμείς; Και μη μου πει κανείς ότι κι αυτοί πρέπει να λύσουν το θέμα επειδή κινδυνεύει το ευρώ. Και σε τί θέση διαπραγμάτευσης θα είμαστε 100 ημέρες μετά, όταν θα συνεχίζεται η υστέρηση στα έσοδα; Θα αφαιμάξουμε και τον τελευταίο δημιουργικό Έλληνα για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις;

Φτάνει πια! Ή είμαστε σοβαροί και νοήμονες ή δεν είμαστε. Τόσους μήνες δεν καταλάβαμε τί φταίει, τί θέλουμε και τί και πώς μπορεί να γίνει; Σαν απλοί πολίτες δεν θέλουμε να δώσουμε ένα τέλος σ’ αυτή την κατηφόρα; Και αν δεν μπορεί να γίνει το δικό μας, μήπως βρούμε μια λύση ανάγκης; Μήπως προτιμήσουμε ανάμεσα στους δύο φόβους (δραχμή και μνημόνιο) να αντιμετωπίσουμε τον χειρότερο; Με συμβιβασμούς (στις επιλογές μας) και παραχωρήσεις (στις συνήθειές μας), με απαράβατους όρους (ευρώ και Ευρώπη) και διεκδικήσεις (επαναδιαπραγμάτευση μνημονίου) και το κυριότερο, με την αλήθεια και την αξία μας, με την ψήφο μας; Όσο ο λαϊκισμός είναι ηρωισμός, τόσο οι ήρωες της καθημερινότητας θα χάνουν τη μάχη με την πραγματικότητα.

Ούτε μια μέρα, λοιπόν, καθυστέρηση σε περιαγωγή κυβερνητικών εντολών από κόμμα σε κόμμα. Να ανοίξουν τα χαρτιά τους σε σύσκεψη υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας τη Δευτέρα το πρωί όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, αν δεν υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση, η μόνη σίγουρη λύση για τη λήξη (για μια τουλάχιστο διετία) αυτού του τέλματος που ζούμε εδώ και ένα και πλέον χρόνο, περιμένοντας τον πάτο που δεν υπάρχει.

Ούτε μια μέρα καθυστέρηση από την Ευρώπη. Σύνοδος Ε.Ε. και Ελληνικής Κυβέρνησης την επομένη της ορκωμοσίας της, πριν ακόμη πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, ώστε η νέα βουλή να ψηφίσει τις όποιες αλλαγές και ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ!

Αν δεν προχωρήσουμε με ταχύτητα φωτός δεν θα αποφύγουμε το τέλμα του σκότους. Αν συζητάμε για πρόσωπα, για συσχετισμούς και για ευθύνες, τότε κάθε νύχτα 1000 νέες ερινύες θα «κοσμούν» τα όνειρά τους, αλλά κι εμείς δεν θα έχουμε δικαίωμα να ομιλούμε, γιατί το ξέραμε…