[απάντηση στην εκτός χρόνου δήλωση Καραμανλή]
από τον Σωτήριο Καλαμίτση
Ο θάνατος της αμαρτωλής μεταπολίτευσης δεν τελεί υπό επ-ανα-διαπραγμάτευση. Μπορεί στη Συγγρού και στην Ιπποκράτους να γράφουν ωραίες εκθέσεις ιδεών, αλλά όλες ανεξαιρέτως βαθμολογούνται με ένα τεράστιο ΜΗΔΕΝΙΚΟ. Γιατί; Διότι είναι όλες εκτός θέματος. Κι’ όταν ..
λέμε όλες, εννοούμε ΟΛΕΣ.
Ανεκάλυψαν το βράδυ της 06.05.2012 τον όρο «αναδιαπραγμάτευση», τον οποίον ο αγράμματος Τόνυ Πατώνει αναβάθμισε [ή μήπως υποβάθμισε;] σε «επαναδιαπραγμάτευση». Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τον εντιμότατο κ. Τόμσεν: «Μη φαντασθείτε ότι βρισκόμασταν επί ώρες κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο με καπνούς, όπου επικρατούσε ένταση και ανησυχία. Όλα κύλησαν ομαλά και με απόλυτη σύμπνοια» [ΣΗΜ: δεν τα είπε έτσι κατά λέξη, αλλά αυτό ήταν το νόημα]. Ας θυμηθούμε και την βουλευτή Επικρατείας τού ΠΑΣΟΚ [τι είναι αυτό;] κ. Παναρίτη, η οποία την 12.02.2012 ψήφισε ΝΑΙ σε ΟΛΑ όσα είχε κατακεραυνώσει την προηγουμένη στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής λέγοντας, μεταξύ πολλών άλλων, με έκδηλη την αγανάκτηση: «Μα δεν υπάρχει κάτι που να έχει γραφτεί στην Ελλάδα; Όλα ήρθαν έτοιμα απ’ έξω;». Ας θυμηθούμε και τη στιχομυθία Μπένυ-Λούκας την 20.10.2011 ενώπιον του ΓΑΠ, όπου η Λούκα είπε στον Μπένυ ότι δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε και ότι απλώς εξυπηρετεί 3-4 επιχειρηματίες με την εμμονή του να υπερψηφισθεί το άρθρο 37, ώστε να γυρίσουμε στον εργασιακό Μεσαίωνα.
Συμπέρασμα: ουδεμία διαπραγμάτευση υπήρξε με τους δανειστές μας. Οι κυβερνήσεις μας κατέβασαν τα παντελόνια, έκαναν βαθειά επίκυψη και υπέγραψαν την καταδίκη μας πιστεύοντας ότι θα επαναληφθεί το θαύμα των αυτοδιοικητικών εκλογών της 07-14.11.2010, τότε που ο ελληνικός λαός υπέκυψε για πολλοστή φορά στον εκβιασμό τού Γιωργάκη ότι αν δεν πάρει το ΠΑΣΟΚ την πλειοψηφία των περιφερειών και δημαρχιών, θα πηγαίναμε σε εθνικές εκλογές, αντί να προκαλέσει με την ψήφο του εθνικές εκλογές που θα μας απήλλασσαν από τους λόχους των γαλάζιων και πράσινων τυφεκιοφόρων. Αφού, λοιπόν, δεν έγινε διαπραγμάτευση, πώς είναι δυνατόν να γίνει αναδιαπραγμάτευση, πολύ δε περισσότερο επαναδιαπραγμάτευση;
Ανεκοίνωσαν, παρά ταύτα, τα κώματα παραεξουσίας τα 6 και 18 σημεία που θα επαναδιαπραγματευθούν την 18.06.2012, τα οποία διεκήρυσσαν μέχρι και την 05.05.2012 ότι ήτο αδύνατον να τεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η λέξη «υποκρισία» είναι πολύ χλωμή για να περιγράψει την αθλιότητα αυτών των δύο κωμάτων. Πρόκειται για αλητεία. Γι’ αυτό και εκπλήσσομαι που ακούω ότι το μεν ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να διεκδικεί ποσοστό >10% του εκλογικού σώματος, η δε τοσοΝΔούλα >20%. Απορώ! Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν 2.000.000 ψηφοφόροι που πιστεύουν ακόμη στις αγαθές προθέσεις, στην ανικανότητα και στη δουλοφροσύνη της ΝΕΑΣ ΠΑΣΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Επί 38 χρόνια εκπονούσαν προεκλογικά προγράμματα, τα οποία ουδέποτε εφάρμοσαν.
Επί 38 χρόνια διόριζαν αφειδώς εφευρίσκοντας θέσεις εργασίας μόνον στον Δημόσιο Τομέα.
Επί 38 χρόνια συγκάλυπταν τις παρέες τους που λυμαίνονταν το Δημόσιο χρήμα τρώγοντας τις σάρκες μας, για να ανακαλύψουν τώρα ότι το Δημόσιο Ταμείο θα είχε πολύ περισσότερο χρήμα για να φάνε, αν πληρώναμε κανονικά τους φόρους μας και δεν μας δίδασκαν τη φοροδιαφυγή με καθηγητή τον «αείμνηστο Αντρέα».
Επί 38 χρόνια αδιαφόρησαν για την Ανάπτυξη κλείνοντας το ένα εργοστάσιο πίσω απ’ τ’ άλλο. Ανεκάλυψαν τις προβληματικές επιχειρήσεις, τις οποίες, αφού «εξυγίαναν» με στρατιές διοριζόμενων, απέδωσαν πάλλευκες στους ιδιοκτήτες τους.
Επί 20 χρόνια γέμιζαν την Ελλάδα με λαθρομετανάστες για να εφοδιάζουν με φτηνό εργατικό δυναμικό τους νταβατζήδες τους, χωρίς αυτό να έχει αυξήσει την ανταγωνιστικότητα.
Επί 2,5 φορολογούσαν και χαράτσωναν ασυστόλως ασελγώντας πάνω στο φιλότιμο και στο βιος των Ελλήνων.
Επί 2,5 χρόνια κατεδάφιζαν το κράτος πρόνοιας.
Επί 2,5 χρόνια μας σπρώχνουν στον γκρεμό, όπου μας έφεραν τα προηγούμενα χρόνια.
Και τώρα; Τώρα που πλησιάζει η ώρα της κρίσης και ετοιμάζεται να πέσει βαρύς ο πέλεκυς, τώρα που το φάσμα της ΝΕΜΕΣΗΣ πλανάται πάνω από τη χώρα, ήλθε η ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ σε συνέχεια της ΑΛΛΑΓΗΣ, της ΚΑΘΑΡΣΗΣ, του ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ, της ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗΣ, του ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ και των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ.
Το εργολαβοπολιτκό σύμπλεγμα παίζει τα ρέστα του. Μια πανστρατιά λυμεώνων του δημόσιου χρήματος έχει ξεχυθεί στα ΜΜΕ τρομοκρατώντας τον πολίτη που δεν είναι απλά θυμωμένος ή αγανακτισμένος. Είναι εξαγριωμένος και συνειδητοποιημένος. Το μόνο αξίωμα που ισχύει σήμερα είναι ότι οι στερημένοι, οι πεινασμένοι, οι εγκαταλελειμμένοι και οι εξαθλιωμένοι δεν έχουν να χάσουν τίποτε εξοβελίζοντας τη ΝΕΑ ΠΑΣΟΚΡΑΤΙΑ. Αντιθέτως, τη δουλειά τους μπορούν να τη χάσουν, το βιος τους μπορούν να το χάσουν, αλλά την αξιοπρέπειά τους δεν θα τη χάσουν.
Αγαπητέ Τόνυ με την «Ανάκαμψη, Ανακούφιση και Επαναδιαπραγμάτευση». Το πρώτο και το τρίτο αποκλείεται να το προσφέρεις. Το δεύτερο είναι σίγουρο, διότι το βράδυ της 17.06.2012 θα αισθανθούμε μια τεράστια «ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ». Με χαρά, ελπίζω, θα αναφωνήσουμε: «6 και 18 να είναι οι μέρες σας».
Σωτήριος Καλαμίτσης
Υ.Γ. Για να είμαι σωστός παραθέτω τη δήλωση Καραμανλή: «Είναι μπροστά μας η σοβαρή πιθανότητα μιας πολύ πιο οδυνηρής περιπέτειας για όλους. Η άποψη ότι δεν μπορούμε να πάθουμε τίποτα χειρότερο είναι εσφαλμένη. Ειδικά όταν η ιστορία του τόπου μας διδάσκει πως κατά κανόνα μεγάλες κοινωνικοπολιτικές κρίσεις συνεπέφεραν και εθνικές συμφορές. Υπάρχει όσο ποτέ ανάγκη να εξασφαλιστεί πολιτική σταθερότητα και έξοδος από την καταστροφική ύφεση. Προϋπόθεση και για τα δύο είναι μια όσο το δυνατόν ισχυρότερη Νέα Δημοκρατία. Γι αυτό και πιστεύω ότι πρέπει να τη στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις.Αντιθέτως αν επιλέξουμε την αποχή ή την ψήφο διαμαρτυρίας και μάλιστα σε μικρότερους σχηματισμούς της ευρύτερης κεντροδεξιάς στην ουσία ψηφίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Εμμέσως πλην σαφώς δηλαδή πολίτες χωρίς αριστερό προσανατολισμό θα στήριζαν έτσι την Αριστερά. Ειδικά σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση αυτό δεν βοηθάει την Ελλάδα».
