Τελικά η διαφορά είναι ανάμεσα σε δημόσιο με ιδιωτικό τομέα ή σε δημόσιο με ιδιωτικό υπάλληλο;
Η απάντηση είναι απλή: ανάμεσα στους δυο υπαλλήλους. Υπάρχουν δύο διαφορές ο δημόσιος υπάλληλος ορκίζεται και είναι μόνιμος.
Όσο αφορά την ορκωμοσία πλέον έχει καταντήσει απλά έθιμο αφού η σημασία της ήταν μετά τον όρκο, ο δημόσιος υπάλληλος να θεωρείται έμπιστος και αδέκαστος. Αυτό πλέον δεν ισχύει αφού και στον ιδιωτικό τομέα παρατηρούμε ορκωμοσία (π.χ. ορκωτός λογιστής). Επομένως η ορκωμοσία δεν εμποδίζει τη μετατροπή του δημοσίου σε ιδιωτικό υπάλληλο (βλ. συμβασιούχους) και των δημοσίων υπηρεσιών σε ιδιωτικές υπηρεσίες (π.χ. ιδιωτικοποίηση των εφοριών με αντικατάστασή τους από τις τράπεζες)...
Όσον αφορά τη μονιμότητα, αυτή έχει να κάνει με τις πιέσεις που μπορεί να δεχθεί ένας δημόσιος υπάλληλος από τους προϊσταμένους του (κυρίως κομματικούς) για να εξυπηρετήσει παράνομα μια υπόθεση πολίτη υπό την απειλή της απόλυσης από τους εκάστοτε κομματάρχες οι οποίοι για ψηφοθηρικούς λόγους πιέζουν τον υπάλληλο.
Υπάρχει νόμος που λέει για να απολύσεις δημόσιο υπάλληλο πρέπει να συντρέχουν συγκεκριμένοι λόγοι, π.χ. αποδεδειγμένα να βλάψει την υπηρεσία, ή για λόγους οικονομίας (μισθό). Το ίδιο συμβαίνει και στον ιδιωτικό τομέα.
Τώρα όσον αφορά τις πιέσεις, αν ένας ιδιωτικός καθηγητής διαταχθεί από το αφεντικό του να βάλει μεγάλο βαθμό σε ένα σκράπα μαθητή αλλιώς θα τον απολύσει, η ίδια περίπτωση με το να παρανομήσει ένας δημόσιος υπάλληλος δεν είναι; (πόσοι επίορκοι καθηγητές δημοσίου κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα για να βάλουν καλό βαθμό στους μαθητές πελάτες τους;)
Επομένως ούτε η μονιμότητα δεν είναι απαραίτητη στο να ιδιωτικοποιηθεί ο δημόσιος τομέας.
Πως θα γίνει η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα; Πολύ απλά όπως δουλεύει ο Δικαστικός Επιμελητής, ο συμβολαιογράφος, ο υποθηκοφύλακας, κλπ. Και θα πληρώνεται από τα παράβολα των πολιτών για τις κατ΄ αποκοπή υπηρεσίες που θα προσφέρει.
