Η Μακεδονία με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, η Ήπειρος, αλλά –τολμώ να πω- και η Θράκη, παρά τη συχνή μειονοτική διαφοροποίηση, συνέθεταν πάντα ένα προνομιακό πεδίο πολιτικής επίδρασης της κεντροδεξιάς γενικότερα και της Νέας Δημοκρατίας ειδικότερα.
Το αίτιο αυτού του αιτιατού, είναι πολυπαραγοντικό. Συνοψίζεται ωστόσο, στην αναλογία επίδρασης – δράσης. Δηλαδή, η αυξημένη επίδραση της Ν.Δ. οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στη διαχρονικά αυξημένη δράση της ευρύτερης κεντροδεξιάς παράταξης (και μάλιστα αισθητά σε σχέση με άλλες παρατάξεις), υπέρ των περιοχών της Βόρειας Ελλάδας.
Παραδείγματα:
Οι κάτοικοι της Μακεδονίας ιδιαίτερα ευαίσθητοι στο εθνικό θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, βρίσκουν στη Ν.Δ. διαχρονικά, τον βασικό πυλώνα αντίστασης στην τάση αρκετών διεθνών «κέντρων» (οργανισμών ή κυβερνήσεων) να κλείσει το ζήτημα όπως-όπως γιατί έχει κουράσει.
Οι κάτοικοι των παραμεθόριων περιοχών, ξέρουν ότι η κεντροδεξιά πολιτική σκέψη είναι αυτή που δεν έλεγε ποτέ όχι στην παρουσία στρατιωτικών μονάδων στη μεθόριο, που εκτός από το αίσθημα ασφάλειας, ενισχύουν και τις τοπικές οικονομίες.
Οι κάτοικοι της Β.Ελλάδας, ξέρουν πως η κεντροδεξιά είναι αυτή που διαχρονικά εμπιστεύθηκε και ανέδειξε Βορειοελλαδίτες ηγέτες – πρωθυπουργούς.
Οι Βορειοελλαδίτες εκτιμούν πως η κεντροδεξιά, με αιχμή πάντα τη Ν.Δ., είναι αυτή που στηρίζει την επιχειρηματικότητα και το επιχειρηματικό κέρδος στον ιδιωτικό τομέα, που επί σειρά δεκαετιών, κράτησε «όρθια» τη Βόρεια Ελλάδα, επειδή είχε τη διάθεση να αξιοποιήσει τα γεωγραφικά της πλεονεκτήματα. Κι αυτό, σε διαρκή κόντρα με την κεντροαριστερά που αντιμετωπίζει την επιχειρηματικότητα και το επιχειρηματικό κέρδος με διάθεση «τιμωρίας» και «ενοχοποίησης». Όμως η επιχειρηματικότητα είναι αυτή που καλείται σήμερα να λειτουργήσει και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και ανάπτυξη.
Επειδή η πολιτική μνήμη των υφιστάμενων γενεών εκτείνεται και πέραν του 1981, το εκλογικό σώμα της Βόρειας Ελλάδας, θυμάται ότι σχεδόν το σύνολο των σημαντικών υποδομών αυτού του τόπου, δημιουργήθηκε …προ του 1981 και σίγουρα επί κεντροδεξιάς ηγεσίας.
Κατά τον ίδιο τρόπο, αντιλαμβάνονται οι κάτοικοι της Βόρειας Ελλάδας, πως η κεντροδεξιά και η Ν.Δ. ήταν η παράταξη που μέσα στα μικρά χρονικά διαστήματα που κυβέρνησε -από το 1981 και μετά- προσπάθησε να «ξεκλειδώσει» έργα και σημαντικές υποδομές της Β.Ελλάδας, που έμεναν στα χαρτιά ή «πισωγύριζαν» στα μεγάλα διαστήματα σοσιαλιστικών διακυβερνήσεων της χώρας.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα παραδείγματα, του τρόπου που σκέφτονται σε μεγάλο βαθμό οι Βορειελλαδίτες, αποφασίζοντας διαχρονικά να στηρίξουν την κεντροδεξιά.
Βλέποντας τον εκλογικό χάρτη του Μαΐου του 2012, είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς, ότι η ίδια τάση επικράτησε και αυτή τη φορά, έστω και με τα ποσοστά της Ν.Δ. να περιορίζονται, αφού και οι Βορειοελλαδίτες βρέθηκαν να διαμαρτύρονται δικαίως κατά του συνόλου του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος εξουσίας, για ένα σύνολο χαμένων δεκαετιών σωστής οργάνωσης της χώρας.
Ξέρουν οι Βορειελλαδίτες, πως κατά κύριο λόγο επί ΠΑΣΟΚ, διαμορφώθηκε η νεοελληνική νοοτροπία του …«vivere μ`ότιδανειζαμέντε». Αντιλήφθηκαν όμως οι Βορειοελλαδίτες, πως όλοι όσοι άφηναν το λαό να πιστεύει ότι μπορούμε να είμαστε Ευρωπαίοι στα προνόμια αλλά …Ελληνάρες στις υποχρεώσεις, έχουν μεγάλες ευθύνες για το γεγονός ότι δεν αποκτήσαμε ευρωπαϊκή νοοτροπία κρατικής οργάνωσης και διοίκησης.
Και έστειλαν και οι Βορειοελλαδίτες, τον περασμένο Μάϊο, έστω και σε πιο ισορροπημένα, το δικό τους μήνυμα τιμωρίας.
Ωστόσο, η ψήφος της Βόρειας Ελλάδας, ήταν αυτή που συγκράτησε τη Ν.Δ. σε τροχιά ευθύνης διακυβέρνησης της χώρας.
Προσοχή: Τροχιά σύμφωνη μ` αυτό το πνεύμα που μόλις ανέφερα. «Τροχιά ευθύνης διακυβέρνησης της χώρας» και όχι «τροχιά εξουσίας». Υπάρχει μια λεπτή, αλλά σημαντική διαφορά αντίληψης και ήθους αντιμετώπισης του κυβερνητικού ρόλου, ανάμεσα στις δύο εκφράσεις. Η πρώτη έκφραση αφορά την κυβέρνηση που επιθυμεί να υπηρετεί. Η δεύτερη αφορά την κυβέρνηση που επιθυμεί να εξουσιάζει.
Ο Αντώνης Σαμαράς, που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη ακολουθώντας με επιτυχία τη συμβουλή εκείνων που του έδειξαν το δρόμο της κοντινής επαφής με πολλά μικρά σύνολα πολιτών, παρά σε μια μεγάλη συγκέντρωση παλαιοκομματικού τύπου, είναι αντιμέτωπος με το μεγάλο προσωπικό του στοίχημα: Να πείσει ότι πραγματικά έλαβε το μήνυμα του λαού όπως τονίζει προς κάθε κατεύθυνση και με κάθε ευκαιρία. Να πείσει ότι είναι αποφασισμένος να κυβερνήσει, βασισμένος σ` εκείνους που πραγματικά έλαβαν το μήνυμα των πολιτών και που είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν στην ανόρθωση αυτού του τόπου, για τον τόπο και όχι για τον εαυτό τους.
Η Βόρεια Ελλάδα, από την άλλη, βρίσκεται αντιμέτωπη με το δικό της παραδοσιακό εκλογικό «στοίχημα»: Να δικαιώσει την φιλοευρωπαϊκή προοπτική που έχει αναπτύξει, χάρη στην γεωγραφική της εγγύτητα προς την Ευρώπη και να αποτελέσει το σύγχρονο εφαλτήριο ανανέωσης της ευρωπαϊκής ταυτότητας της Ελλάδας.
Η Βόρεια Ελλάδα, ίσως να μην γίνει ποτέ «βαρόμετρο» εκλογικών αποτελεσμάτων, σαν τη Β΄εκλογική περιφέρεια Αθηνών.
Μα μπορεί να διατηρήσει τον αδιαμφισβήτητο τίτλο της «βάσης εκκίνησης» για την ελληνική ευρωπαϊκή κεντροδεξιά.
thinkfree
