Οδεύουμε ολοταχώς προς τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 αλλά δίνεται η εντύπωση ότι ο προεκλογικός αγώνας γίνεται για το παρελθόν κι΄ όχι για το μέλλον της χώρας.
Συνήθως ακόμα κι΄ αυτός που διεκδικεί την διοίκηση ενός πολιτιστικού η επιστημονικού συλλόγου, ενός Δήμου η άλλου φορέα παρουσιάζει πρόγραμμα και το όραμά του γι΄ αυτό τον φορέα λέγοντας..
τι ονειρεύεται, τι σχεδιάζει, πως βλέπει το μέλλον του και οι πολίτες αφού μελετήσουν τα προγράμματα και την προσωπικότητα των υποψηφίων επιλέγουν αυτό που τους εκφράζει.
Αυτά θα έπρεπε πολύ περισσότερο να ισχύουν γι΄ αυτούς που διεκδικούν να κυβερνήσουν την Ελλάδα που βιώνει δεινή οικονομική και θεσμική κρίση .Θα έπρεπε τα πολιτικά μας κόμματα να έχουν τεκμηριωμένο πρόγραμμα και να μας πουν πως θα βγούμε από την κρίση, πως θα έλθει η ανάπτυξη στη χώρα ,πως θα βελτιωθούν και θα λειτουργήσουν καλύτερα οι θεσμοί.
Βέβαια παρουσιάστηκαν από πολιτικά μας κόμματα προτάσεις για καταγγελία η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και βελτίωση καθημερινότητας αλλά όχι ολοκληρωμένο τρίπτυχο προτάσεων α) για έξοδο από την κρίση ,β)ανάπτυξη, γ) πλαίσιο θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Δηλαδή δεν παρουσίασαν προτάσεις τεκμηριωμένες π.χ. για το πως θα αυξηθεί ο τουρισμός , πως θα αξιοποιηθεί η εμπορική μας ναυτιλία, πως θα αξιοποιηθεί ο ορυκτός μας πλούτος και οι άλλες πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, πως θα γίνει αναδιάρθρωση καλλιεργειών και πως θα γίνουν και σε ποιους τομείς νέες επενδύσεις. Επίσης δεν παρουσιάσθηκαν ολοκληρωμένες προτάσεις θεσμικών μεταρρυθμίσεων εν΄ όψει και της δυνατότητας Αναθεώρησης του Συντάγματος που τυπικά μπορεί να αρχίσει από το 2013. Μάλιστα το περίεργο είναι ότι ακόμη και η Ν.Δ που έχει επεξεργασθεί και δημοσιοποιήσει σε ανύποπτο χρόνο αξιοπρόσεκτες προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος που κινούνται στην σωστή κατεύθυνση, δεν τις προβάλλει ως ολοκληρωμένη πρόταση που θα φέρει ουσιαστική λειτουργία των θεσμών…
Αντικειμενικά μπορούμε να πούμε ότι η πολιτική μας ζωή δίνει εικόνα παρακμής με εικόνες «ποδοσφαιροποίησης» της, με μικροπολιτικά ψευτοδιλήμματα και προκλητικά φαινόμενα οικογενειοκρατίας με κάποιους πλούσιους γόνους να εμφανίζονται από το πουθενά για να κάνουν «δήλωση αποδοχής κληρονομιάς» της οικογενειακής Βουλευτικής έδρας.
Για να ξεφύγουμε από το τέλμα και για να υπάρξει ελπίδα νέας προοπτικής για τη χώρα πρέπει οι πολιτικές δυνάμεις να ξεπεράσουν τον εαυτό τους αρχίζοντας με δημοκρατικό διάλογο να αναζητούν όσα τους ενώνουν για να καταλήξουν σε σχέδιο εθνικής σωτηρίας. Επιβάλλεται εθνική ενότητα και όραμα που θα συνεγείρει και θα δημιουργεί προοπτική για να ξεφύγει από την παρακμή η χώρα.
*Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Το άρθρο δημοσιεύθηκε και στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ(6-6-12)
