Γράφει για ta xalia ο Χρήστος Νικολαίδης
Έχω ξαναγράψει εδώ στο φιλόξενο ιστολόγιο, που πάντα δημοσιεύει τα άρθρα μου (και για το λόγο αυτό ευχαριστώ θερμά τους διαχειριστές του), ότι σήμερα στην Ελλάδα όποιος πολιτεύεται θα πρέπει υποχρεωτικά να μιλά αποκλειστικά και μόνο για την ανεργία. Αυτή είναι η πληγή, αυτή είναι η γάγγραινα που κατατρώει την ελληνική κοινωνία, ισοπεδώνει συνειδήσεις, τσαλακώνει προσωπικές αξιοπρέπειες, και...
οδηγεί πολίτες μέχρι και την αυτοκτονία. Όλα τα υπόλοιπα είναι απολύτως περιττά. Και εύκολα. Ο κάθε πολιτικός ή θα προτείνει τρόπους για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ή -εάν δεν έχει- θα πρέπει να σιωπά και να χαρίζει το χρόνο του σε κάποιον που μπορεί.Η φυσική -και επιθυμητή- απόληξη κάθε δημόσιας κουβέντας, κάθε σχεδιαζόμενης πολιτικής θα πρέπει να είναι ότι με αυτή θα πετύχουμε τόσες νέες θέσεις εργασίας. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να περιμένουν. Σίγουρα η κρίση και η ύφεση μαστίζουν τον κάθε Έλληνα με πολλούς και διάφορους τρόπους. Αλλά οι περισσότεροι αν και δύσκολα, αντέχονται. Η ανεργία όχι...
Εάν λοιπόν δεν μπούμε σε δρόμους ανάσχεσης της πρωτοφανούς ανεργίας το μέλλον -και πιθανότατα και τα παιδιά μας- θα μας εκδικηθεί.
Το καμπανάκι έχει ήδη χτυπήσει από καιρό. Όσοι δεν τον ακούνε να παραμερίσουν, πιάνουν χώρο από τους άλλους... τους καλούς...
Ως ανήκων στην κεντροδεξιά πιστεύω ακράδαντα ότι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μπορεί να προέλθει μόνο από τον μικρομεσαίο έλληνα επιχειρηματία. Και θα προσπαθήσω να το στοιχειοθετήσω: όποιος περιμένει αθρόες προσλήψεις στο Δημόσιο, ή τεράστιες επενδύσεις τύπου "Έσο Πάπας" ή άλλους περιπεπλεγμένους τρόπους για μείωση της ανεργίας απλούστατα ζει σε άλλον πλανήτη. Η μείωση της ανεργίας θα επιτευχθεί μόνο εάν ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα. Μόνο εάν το κράτος αποφασίζει επιτέλους να βοηθήσει όποιον θέλει με συγκεκριμένα μέτρα και τρόπους να ανοίξει μία επιχείρηση ή να επεκτείνει την ήδη λειτουργούσα. Μόνο έτσι ο κάθε μικρομεσαίος θα μπορέσει να προσλάβει από έναν ή από δύο, τρεις, δέκα υπαλλήλους και προοπτικά να πετύχουμε το στόχο μας.
Στο πνεύμα αυτό ο κάθε φορέας, πολιτικός, δημόσια υπηρεσία αλλά και πολίτης θα πρέπει από την πλευρά του να κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύει την κάθε επιχείρηση. Συμπεριφορές του "τύπου Κερατέας", ή "Χρυσού της Χαλκιδικής", παγώματος κάθε αποκρατικοποίησης ή του Μπουτάρη με τα συνεχιζόμενα πρόστιμα σε επιχειρήσεις για ψύλλου πήδημα θα πρέπει να καταργηθούν. Κανείς δεν λέει να αφεθούν κάποια μπουμπούκια επιχειρηματίες παντελώς ανεξέλεγκτοι. Αλλά αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα με τη γραφειοκρατία και τις κοινωνικές αντιδράσεις είναι πέραν πάσης λογικής...
Υπό το πρίσμα αυτό η σημερινή εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα είναι παντελώς εκτός θέματος. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για πολλά, για το Μνημόνιο, τους εφοπλιστές, τα χαράτσια και τη φορολογία. Δεν είπε όμως κουβέντα για νέες θέσεις εργασίας και αυτό τον καθιστά έκθετο στην πολιτική εκτίμηση πολλών.
Ο Τσίπρας δε θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό. Είναι κάθετα αντίθετος με την επιχειρηματικότητα. Στο πρόσωπο κάθε μικρομεσαίου δεν βλέπει έναν δημιουργό, έναν άνθρωπο που πασχίζει και φέρνει στο περιβάλλον του την πρόοδο, όπως εμείς οι Δεξιοί, αλλά έναν εχθρό, έναν στυγνό εκμεταλλευτή των εργαζομένων, έναν ύποπτο και σίγουρα φοροφυγά. Που αντί να του κάνει τη ζωή και τη δουλειά πιο εύκολη μελετά να τον φορτώσει με νέους φόρους...
Άλλωστε ηγείται ενός πολιτικού χώρου που έχει μάθει να στηλώνει τα πόδια απέναντι σε κάθε αλλαγή. Που ποινικοποίησε την έννοια της επιχειρηματικότητας επί δεκαετίες.
Γι' αυτό και νομίζω ότι ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας παράγουν ένα φάρμακο το οποίο δεν ταιριάζει στην ελληνική ασθένεια. Σε κάποια άλλη εποχή μπορεί η κεντροαριστερή ιδεολογία να έδινε λύσεις.
Σήμερα, εν μέσω αυτής της πρωτοφανούς κρίσης το φάρμακο είναι "δεξιά πολιτική", δηλαδή αποκρατικοποιήσεις, μικρότερο κράτος, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και ρευστότητα προς τις επιχειρήσεις, όχι προς το κράτος που τα κάνει ελλείμματα.
Ή, όπως είπε χθες και ο Σαμαράς, μέτρα και κίνητρα ώστε να δημιουργηθούν στην ιδιωτική οικονομία 150.000 νέες θέσεις εργασίας.
