Είπαμε ρε Αλέξη, όσο μεγαλώνει το ποσοστό ενός κόμματος και υπάρχει ο κίνδυνος να κυβερνήσει, τόσο πιό αστικό, συστημικό και δεξιό γίνεται, αλλά εσύ ξεπέρασες και τον Λούις Χάμιλτον στις δεξιές στροφές ! Ακόμη δεν φτάσαμε στις εκλογές και δεν έμεινε τίποτε αριστερό στον ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο πολύ σε επηρέασε η στήριξη του Γιώργου Παπανδρέου; Τον ξεπέρασες κιόλας...
Διαβάζουμε στο ΡΕΣΑΛΤΟ:
«Δύο πράγματα θα κάνουμε: Το πρώτο είναι να προχωρήσουμε με ταχύτητα τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών (...) Το δεύτερο θα διεκδικήσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο να αποκατασταθεί αυτό το κλίμα της ασφάλειας (...) Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι είναι εθνική ανάγκη σήμερα να μπορέσουμε να κρατήσουμε ζωντανό το χρηματοπιστωτικό σύστημα».
Να διασώσουμε δηλαδή τους κλέφτες…
Τα σχόλια περιττεύουν…
Εκτός και αν ο Τσίπρας μπροστά στον ΤΡΟΜΟ να έρθει πρώτο κόμμα, αγωνίζεται εναγωνίως να έρθει δεύτερο, για να δημοκοπεί και πάλι εκ του ασφαλούς…
ΠΗΓΗ:
ΠΡΟΣΘΗΚΗ taxalia:
ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΟΙ ΔΗΏΣΕΙΣ
Αλ. Τσίπρας: Κύριε Αλειφερόπουλε, πρέπει να γνωρίζετε ότι ιδίως στην οικονομία το πιο σημαντικό πράγμα είναι η ψυχολογία. Η ψυχολογία της σταθερότητας και της ασφάλειας και της ανάκαμψης είναι το πιο σημαντικό το οποίο θα επιδιώξουμε από την επόμενη των εκλογών.
Θα ήθελα, λοιπόν, να σας πω ότι διακρίνω μία απίστευτη ωριμότητα του ελληνικού λαού, μια ωριμότητα που φαίνεται στον τρόπο με τον οποίον κινούνται οι μικροί καταθέτες, που, παρά την επαναλαμβανόμενη κινδυνολογία από τα πιο επίσημα χείλη, σας θυμίζω ποιοι ήταν αυτοί που εδώ και δύο χρόνια αναπαράγουν αυτό τον φόβο για τη δραχμή, για την κατάρρευση της οικονομίας. Ποιοι είναι; Οι υπουργοί των κυβερνήσεών μας ήταν.
Ξεκίνησε από την επίτροπο την Ελληνίδα αυτή η συζήτηση, συνεχίστηκε από τους υπουργούς των Οικονομικών, ο κ. Παπακωνσταντίνου ο υπουργός έλεγε ότι είμαστε Τιτανικός και βουλιάζουμε. Συνέχισε να αναπαράγεται από τους πρωθυπουργός, τώρα από τον κ. Σαμαρά, ο οποίος μάλιστα υποστέλλει στα διαφημιστικά του σποτάκια και την ελληνική σημαία. Φανταστείτε να το είχαμε κάνει εμείς αυτό τι θα ακούγαμε.
Κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος για να είναι ασφαλής ο καταθέτης
Λοιπόν, κ. Αλειφερόπουλε, με ρωτάτε τι θα κάνουμε για να αντιστρέψουμε αυτό το κλίμα. Δύο πράγματα θα κάνουμε: το πρώτο είναι να προχωρήσουμε με ταχύτητα τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με κοινές μετοχές μετά δικαιώματος ψήφου, που σημαίνει δηλαδή ότι θα προχωρήσουμε με ταχύτατη διαδικασία αυτό που εμείς ονομάζουμε κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, δημόσιου κοινωνικού ελέγχου του τραπεζικού συστήματος, για να αισθάνεται ασφαλής ο κάθε Έλληνας καταθέτης, έχοντας την εγγύηση ενός ολόκληρου κράτους και όχι μιας ιδιωτικής επιχείρησης.
Αυτό που μπορούμε όμως εμείς να εγγυηθούμε είναι ότι η Ελλάδα δεν θα συνεχίσει να είναι το πειραματόζωο πάνω στο οποίο θα παίζεται το παιχνίδι προκειμένου όλα τα βάρη να φορτωθούν στον ελληνικό λαό, μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνεται ο ελληνικός λαός.
Θα πετάξουμε την μπάλα στο τερέν, όπου πρέπει να βρίσκεται η μπάλα. Η κρίση, επαναλαμβάνω, είναι πανευρωπαϊκή και θα πρέπει όλοι να αναλάβουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί. Και επαναλαμβάνω: δείτε τις εξελίξεις στην Ευρώπη το τελευταίο διάστημα. Δείτε ότι η Ισπανία κατάφερε να έχει διαδικασία χρηματοδότησης χωρίς Μνημόνιο και οι εδώ κυβερνήσεις μας όχι μόνο έκαναν ό,τι τους ζητήθηκε, όχι μόνο δεν διαπραγματεύθηκαν, αλλά ήταν αυτοί -να θυμηθώ τον κ. Παπανδρέου- που προέτρεξε να μας μεταφέρει τα εκβιαστικά διλήμματα πριν καν ειπωθούν από την κ. Μέρκελ. Και για να κάνω σύνδεση με το προηγούμενο ερώτημα: Επειδή η Ευρωζώνη είναι απολύτως διασυνδεδεμένη όσον αφορά τους κινδύνους, πρέπει να έχουμε απόλυτη επίγνωση ότι το πρώτο πράγμα που θα διασωθεί θα είναι οι τράπεζες.
Γι’ αυτό οι Έλληνες πολίτες πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και στο ευρωπαϊκό. Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι είναι εθνική ανάγκη σήμερα να μπορέσουμε να κρατήσουμε ζωντανό το χρηματοπιστωτικό σύστημα μέσα από μια διαδικασία εθνικοποίησής του και είναι ανάγκη όλοι να συμβάλουμε σε αυτό, γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος και ο μεγαλύτερος εχθρός, επαναλαμβάνω, δεν είναι οι εξελίξεις και οι ξένοι και οι εταίροι και οι πιστωτές, είναι ο δικός μας πανικός. Και φυσικά η ανεύθυνη στάση που κρατούν οι πολιτικές δυνάμεις του χθες που βλέπουν να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια τους.
