Προ ετών είχαν την τιμητική τους οι καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου με τα διάφορα ζητήματα που ετίθεντο εξ αφορμής των πλειοψηφιών που απαιτούνται για την ψήφιση από τη Βουλή των Μνημονίων κ.λπ. Δεκάδες εξ αυτών στα παράθυρα των βοθροκάναλων.
Τώρα πλέον έχουν την τιμητική τους οι καθηγητές οικονομικών. Αμέτρητοι. Έχω χάσει τον λογαριασμό. Αν μετρήσω τις ελληνικές οικονομικές σχολές ή τα ελληνικά ΑΕΙ με έδρα Οικονομικών είναι περί τις 10. Να έχει η κάθε μία 5 έδρες κατά μέσον όρο; Άρα 50 έδρες περίπου. Μα οι καθηγητές που εμφανίζονται κάθε λίγο και λιγάκι πρέπει να πολύ περισσότεροι είτε είναι υπουργοί, είτε υφυπουργοί είτε σύμβουλοι κ.λπ.
Γνωρίζω ότι από το 1982, οπότε έγινε μια μεγάλη «τομή» στη λειτουργία των ΑΕΙ, ωραιοποιήθηκαν οι τίτλοι των πανεπιστημιακών. Έτσι, λοιπόν, ο βοηθός μετονομάσθηκε σε λέκτορα, ο υφηγητής σε επίκουρο καθηγητή, ο έκτακτος καθηγητής σε αναπληρωτή καθηγητή και ο καθηγητής σε τακτικό καθηγητή, ενώ ο συνταξιούχος καθηγητής φέρει τον τίτλο του «ομότιμου καθηγητή». Έκτοτε ουδείς επίκουρος καθηγητής αναφέρεται ως τέτοιος. Διαγράφεται το «επίκουρος» και γίνεται αναφορά σε «καθηγητή». Ακόμη και στα επισκεπτήριά τους ή στις πινακίδες των γραφείων του οι επίκουροι καθηγητές γράφουν το «επ.» με μικρά γράμματα και το «καθηγητής» με μεγαλύτερα.
Επίσης, υπάρχουν πολλοί καθηγητές που έλαβαν τον τίτλο σε κάποιο Πανεπιστήμιο της αλλοδαπής εντελώς προσωρινά, π.χ. επί τρία χρόνια, αλλά έκτοτε χρησιμοποιούν τον τίτλο σε κάθε ευκαιρία. Υπάρχουν και κάποιοι που έγιναν καθηγητές επί δύο έτη στο πανεπιστήμιο π.χ. της Γουαδελούπης, αλλά δεν παύουν να χρησιμοποιούν τον τίτλο, χωρίς, βεβαίως, να αναφέρουν το Πανεπιστήμιο. Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι το ίδιο πράγμα να είσαι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών ή της Οξφόρδης ή του Yale με το να είσαι καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς ή του Βουκουρεστίου. Τούτο δε χωρίς να αποκλείω το ενδεχόμενο ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς να είναι κλάσεις ανώτερος ενός καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλ’ απλώς δεν είχε τις προσβάσεις [ένεκα συγγενείας ως επί το πλείστον] και τη δυνατότητα να καταλάβει έδρα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Θα μπορούσαν τα ΜΜΕ να μας κάνουν τη χάρη, όταν αναφέρονται σε κάποιον καθηγητή, να μας ενημερώνουν για την ακριβή βαθμίδα του [επίκουρος, αναπληρωτής κ.λπ.;]. Δεν είναι δα και τόσο μεγάλη αυτή η χάρη όσο θα ήταν η αναγραφή κάτω από οποιονδήποτε ομιλούντα της περιουσιακής του κατάστασης, κατά την έξοχη ιδέα του δημοσιογράφου Θανάση Νικολαΐδη, ώστε να γνωρίζουμε σε ποιό οικονομικό στρώμα της κοινωνίας ανήκει ο ομιλών και, έτσι, να μπορούμε να κρίνουμε από ποιο υποσυνείδητο οικονομικό υπόβαθρο εκκινεί η οικονομική άποψη αυτού.
Σωτήριος Καλαμίτσης
