Ο λαός είπε και ελάλησε: «Κυβέρνηση συνεργασίας και γρήγορα. Ο τόπος πρέπει να κυβερνηθεί. Όποιος δεν έλαβε το μήνυμα φέρει ιστορική ευθύνη, διότι διαφορετικά η χώρα θα καταστραφεί». Έτσι απεφάνθησαν οι αυθεντικοί ερμηνευτές του εκλογικού αποτελέσματος της 17.06.2012, ήτοι τα επιτελεία των μνημονιακών και κρυφομνημονιακών κομμάτων, αλλά και διάφοροι τεχνοκράτες που παρήλασαν από τα τηλεπαράθυρα αναμένοντας να τους ανατεθεί κάποια δουλειά από τους νικητές που θα σχηματίσουν κυβέρνηση.
Η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, 6,5% και 12,5% = 19%, απαιτούν να μετάσχει στην κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ανεύθυνος, λένε, ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να το παίξει αξιωματική αντιπολίτευση αποποιούμενος κυβερνητικών ευθυνών. Η σωτηρία πρέπει να προέλθει από όλες τις δυνάμεις της χώρας, οι οποίες, έτσι, θα σχηματίσουν ένα μπλοκ τόσο ισχυρό που το Μνημόνιο θα μακροημερεύσει δολοφονώντας περισσότερους απεγνωσμένους πολίτες, εξαθλιώνοντας περισσότερα νοικοκυριά, στερώντας τα φάρμακα από περισσότερους ασθενείς. Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αρνείται να φορέσει το φωτοστέφανο του σωτήρα. Απέναντι σ’ αυτό το συμπαγές εθνοσωτήριο μπλοκ, τον ρόλο της αντιπολίτευσης θα αναλάβουν οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και το ΚΚΕ, ήτοι εν συνόλω 50 ακραιφνείς αντιμνημονιακοί βουλευτές που θα κανονιοβολούν τα Μνημόνια, τα οποία θα υπερασπίζονται στις επάλξεις της τρόικας 250 ολόρθοι σωτήρες βουλευτές.
Άκουσα και βαθυστόχαστες αναλύσεις περί ανυπαρξίας κουλτούρας συνεργασίας. Ακούς εκεί τόσα χρόνια να μην έχουν ενσταλάξει τη συνεργασία στην κουλτούρα μας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Αντρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής και ο ΓΑΠ. Πού ακούστηκε αυτό το πράγμα; Ακούς εκεί το διεφθαρμένο και αργυρώνητο πολιτικό προσωπικό μας να μη μας έχει προετοιμάσει για τη συνεργασία μεταξύ κατεργαρέων;
Ανεκάλυψαν, λοιπόν, τη συνεργασία. Αλήθεια, αν το πρώτο κόμμα διέθετε 152 έδρες, θα γινόταν τώρα λόγος για συνεργασίες; Όχι βέβαια. Θα σχημάτιζε κυβέρνηση και θα έγραφε τους πάντας δεόντως. Και τούτο, διότι στόχος είναι η καρέκλα. Τίποτε άλλο. Τώρα, όμως, που δεν βγαίνουν τα κουκιά, η συνεργασία είναι εκ των ων ουκ άνευ. Θαύμασα ένα ολόκληρο απόγευμα τις αναλύσεις των επαϊόντων με τη βαθειά διείσδυση στην ψυχοσύνθεση του ελληνικού λαού, τον οποίον εμμέσως πλην σαφώς λοιδορούσαν.
Αυτή η παντελώς αδικαιολόγητη δυσπιστία θα με φάει. Ξέρεις τί είναι να βλέπω όλα τα λαμόγια, τους βολεύοντες και τους βολευόμενους, τους βουλεύοντες και τους βουλευόμενους, τους βουλόμενους και τις βουλομένες, με το βλέμμα στραμμένο στο Δημόσιο Ταμείο, ήτοι στην τσέπη μου, και να εξακολουθώ να είμαι τόσο κακοπροαίρετος; Τόση κακεντρέχεια; Ούτε ο Πρόεδρος δεν με πείθει που θέλει κυβέρνηση «εδώ και τώρα», όπως έλεγε πριν από πολλά χρόνια ο δανειολήπτης του. Αλλά και ο Τόνυ Πατώνει που δήλωσε σήμερα ότι ο ελληνικός λαός «απαιτεί κυβέρνηση πάνω από πρόσωπα και κόμματα»; Αυτό δεν το απαιτούσε την 06.05.2012 ρε Τόνυ; Τώρα του ήρθε; Γιατρέ μου διατρέχω σοβαρό κίνδυνο, έτσι δεν είναι;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, 6,5% και 12,5% = 19%, απαιτούν να μετάσχει στην κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ανεύθυνος, λένε, ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να το παίξει αξιωματική αντιπολίτευση αποποιούμενος κυβερνητικών ευθυνών. Η σωτηρία πρέπει να προέλθει από όλες τις δυνάμεις της χώρας, οι οποίες, έτσι, θα σχηματίσουν ένα μπλοκ τόσο ισχυρό που το Μνημόνιο θα μακροημερεύσει δολοφονώντας περισσότερους απεγνωσμένους πολίτες, εξαθλιώνοντας περισσότερα νοικοκυριά, στερώντας τα φάρμακα από περισσότερους ασθενείς. Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αρνείται να φορέσει το φωτοστέφανο του σωτήρα. Απέναντι σ’ αυτό το συμπαγές εθνοσωτήριο μπλοκ, τον ρόλο της αντιπολίτευσης θα αναλάβουν οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και το ΚΚΕ, ήτοι εν συνόλω 50 ακραιφνείς αντιμνημονιακοί βουλευτές που θα κανονιοβολούν τα Μνημόνια, τα οποία θα υπερασπίζονται στις επάλξεις της τρόικας 250 ολόρθοι σωτήρες βουλευτές.
Άκουσα και βαθυστόχαστες αναλύσεις περί ανυπαρξίας κουλτούρας συνεργασίας. Ακούς εκεί τόσα χρόνια να μην έχουν ενσταλάξει τη συνεργασία στην κουλτούρα μας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Αντρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής και ο ΓΑΠ. Πού ακούστηκε αυτό το πράγμα; Ακούς εκεί το διεφθαρμένο και αργυρώνητο πολιτικό προσωπικό μας να μη μας έχει προετοιμάσει για τη συνεργασία μεταξύ κατεργαρέων;
Ανεκάλυψαν, λοιπόν, τη συνεργασία. Αλήθεια, αν το πρώτο κόμμα διέθετε 152 έδρες, θα γινόταν τώρα λόγος για συνεργασίες; Όχι βέβαια. Θα σχημάτιζε κυβέρνηση και θα έγραφε τους πάντας δεόντως. Και τούτο, διότι στόχος είναι η καρέκλα. Τίποτε άλλο. Τώρα, όμως, που δεν βγαίνουν τα κουκιά, η συνεργασία είναι εκ των ων ουκ άνευ. Θαύμασα ένα ολόκληρο απόγευμα τις αναλύσεις των επαϊόντων με τη βαθειά διείσδυση στην ψυχοσύνθεση του ελληνικού λαού, τον οποίον εμμέσως πλην σαφώς λοιδορούσαν.
Αυτή η παντελώς αδικαιολόγητη δυσπιστία θα με φάει. Ξέρεις τί είναι να βλέπω όλα τα λαμόγια, τους βολεύοντες και τους βολευόμενους, τους βουλεύοντες και τους βουλευόμενους, τους βουλόμενους και τις βουλομένες, με το βλέμμα στραμμένο στο Δημόσιο Ταμείο, ήτοι στην τσέπη μου, και να εξακολουθώ να είμαι τόσο κακοπροαίρετος; Τόση κακεντρέχεια; Ούτε ο Πρόεδρος δεν με πείθει που θέλει κυβέρνηση «εδώ και τώρα», όπως έλεγε πριν από πολλά χρόνια ο δανειολήπτης του. Αλλά και ο Τόνυ Πατώνει που δήλωσε σήμερα ότι ο ελληνικός λαός «απαιτεί κυβέρνηση πάνω από πρόσωπα και κόμματα»; Αυτό δεν το απαιτούσε την 06.05.2012 ρε Τόνυ; Τώρα του ήρθε; Γιατρέ μου διατρέχω σοβαρό κίνδυνο, έτσι δεν είναι;
Σωτήριος Καλαμίτσης
