Γράφει ο Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος
Μπορεί το χθεσινό αποτέλεσμα να μην άρεσε σε πολλούς. Ίσως δικαιολογημένα. Έτσι όμως λειτουργεί η Δημοκρατία! Δεν μπορεί όλοι να συμφωνούν με όλους. Αυτό εξάλλου είναι και το νόημα της Δημοκρατίας. Άσχετα αν λειτούργησε στην όποια απόφαση του κόσμου, ο φόβος ή η ελπίδα ή κάτι άλλο. Όμως...
οι διχαστικές υστερίες μιας μερίδας, λες κι αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, όλα θα λυνόταν ως δια μαγείας σε μια μέρα, υποδηλώνει ατομικό και συλλογικό έλλειμμα δημοκρατίας. Ούτως ή άλλως χρειάζεται πολύ δουλειά για να πάει αυτή η χώρα μπροστά με… όποια κυβέρνηση.
Ωστόσο, μια βασική επισήμανση, επειδή πολύς ντόρος –και δικαίως- έγινε από την πρώτη στιγμή για το ότι ο Αντ. Σαμαράς στο νικητήριο μήνυμά του από το Ζάππειο «ξέχασε» να πει τη λέξη επαναδιαπραγμάτευση. Εάν η ΝΔ (ως κορυφαία της συγκυβέρνησης που είθε να προκύψει) δεν προχωρήσει ΑΜΕΣΑ στην υλοποίηση του “σχεδίου εξόδου από την κρίση“, δηλαδή επαναδιαπραγμάτευση και λήψη μέτρων που αλλάζουν την οικονομική πολιτική, τότε το Σεπτέμβρη θα εκτινάξει τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις στο 50-55%. Η κοινωνική αναταραχή θα είναι μπροστά μας με συνέπειες απρόβλεπτες.
Η ψήφος της Κυριακής σε κρίσιμο βαθμό πρέπει να ερμηνευθεί ως ψήφος ανοχής στο πολιτικό σύστημα. όχι ως ψήφος επικρότησης. Και τώρα, η ευθύνη των πολιτικών είναι ιστορική. Τα 18 σημεία του Σαμαρά, μπορούν να διασφαλίσουν τη βάση που θα ενώσει τις πολιτικές δυνάμεις απέναντι σε μια Ευρώπη που βρυχάται. Είναι το κρίσιμο σημείο για τον εμπνευστή τους, για τη ΝΔ, για την Ελλάδα σε μια εποχή που δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων. Οι θολές υποσχέσεις έχουν πεθάνει.
