Η αφόρητη υποκρισία της συνεργασίας

του Σωτήριου Καλαμίτση

Αξιότιμε γιατρέ Βλάση Γωγούση έχετε δίκηο όταν λέτε ότι γράφουμε και ξαναγράφουμε χωρίς να γινόμαστε κατανοητοί παρά σε 10-15 αναγνώστες. Αλλά τί να κάνω που κατακλύζομαι από τις μπουρδολογίες των πολιτικών και την προπαγάνδα των μηντιαρχών και, έτσι, είμαι αναγκασμένος να ακολουθώ ομοιοπαθητική αγωγή, μήπως και θεραπευθώ;

Τί να κάνω όταν ακούω συνεχώς για συναίνεση, συνεργασία, συνευθύνη, εθνική ενότητα, οικουμενική, σωτηρία. Αχ αυτή η πλούσια ελληνική γλώσσα με τις πάμπολλες λέξεις που νομίζουμε πως είναι ταυτόσημες, αλλά διαφέρουν με ανεπαίσθητες νοητικές αποχρώσεις.

Αφορμή για το σημείωμα τούτο απετέλεσε ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος των συναινετικών Δημητράκης ο Tamiflu που ξαναμίλησε σήμερα για οικουμενική. Σε πολύ υψηλότερους τόνους ουρλιάζει επί καθημερινής βάσεως ο Μπαίνει Βγαίνει [«Αξιόπιστη κυβέρνηση χωρίς ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει»]. Αφού δεν μπορεί να υπάρξει αξιόπιστη κυβέρνηση χωρίς το ΠΑΣΟΚ, τί πιο απλό από μία κυβέρνηση, η οποία, όμως, θα είναι τόσο αναξιόπιστη, ώστε μόνον με το ΠΑΣΟΚ θα μπορεί να αποκτήσει αξιοπιστία; Αν π.χ. ο λαός ψηφίσει κυβέρνηση ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει ο νικητής να προστρέξει αμέσως στη συνδρομή των σοφών και πανάξιων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ώστε νααποκτήσει αξιοπιστία, αφού αυτά είναι τα μόνα που γνωρίζουν πώς μπορεί να διασωθεί η χώρα, επειδή είναι τα μόνα που γνωρίζουν πώς την έστειλαν στη λαιμητόμο.

Στο μεταξύ ουρλιάζουν ακατάπαυστα και οι ύαινες των αγορών απειλώντας τον ελληνικό λαό με χίλια μύρια δεινά. Έχω χάσει πλέον τον λογαριασμό των διλημμάτων. Μόλις ακουστεί η λέξη «αναδιαπραγμάτευση» ή «καταγγελία» του Μνημονίου, η υδρόγειος πετάει μπιμπίκια. Σηκώνονται οι βρυκόλακες από τους τάφους και σείουν το δρεπάνι τού Χάρου εκσφενδονίζοντας τις ταφόπλακες επί των ελληνικών κεφαλών.

Προ του τεράστιου αυτού κινδύνου που διατρέχει ο ελληνικός λαός, σπεύδουν αρωγοί οι πολιτικοί μας υπενθυμίζοντας ότι μόνον αυτοί μπορούν να διασφαλίσουν το μέλλον των παιδιών μας. Έτσι έλεγαν και προ 30ετίας. Καμώνονται πως λησμονούν ότι το παρόν είναι το μέλλον του τότε.

Αφού λοιπόν έχουν βαλθεί να με σώσουν συνεργαζόμενοι, επειδή δήθεν μόνον η συνεργασία προάγει την ευημερία μου, ερωτώ όλους τους μονομάχους της 17.06.2012:

«Γιατί την 17.05.2012 δεν ψηφίσατε νόμο που θα καταργούσε τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, θα θέσπιζε την απλή αναλογική και θα όριζε την άμεση εφαρμογή του για τις εκλογές της 17.06.2012;»

Δεν απαιτείτο να υπάρχει κυβέρνηση για να ψηφισθεί νόμος, αφού «Το δικαίωμα πρότασης νόμων ανήκει στη Βουλή και στην Κυβέρνηση» [άρθρο 73§1 Συντάγματος]. Εφ’ όσο όλοι είχατε ήδη διαπιστώσει την ανάγκη συνεργασίας, γιατί δεν ψηφίσατε την απλή αναλογική, ώστε να εκμηδενίσετε στο ελάχιστο πολιτικούς εκβιασμούς και μικροκομματικές ίντριγκες;

Απαιτείτο δε η υπερψήφιση ενός τέτοιου νόμου από 200 βουλευτές [άρθρο 54§1 Συντάγματος]. Λέτε μία τέτοια πρόταση νόμου να μη συγκέντρωνε αυτή την πλειοψηφία; Μα ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην υποβάλει τέτοια πρόταση, ενώ ήδη από ετών έχει υποβάλει πρόταση νόμου για την απλή αναλογική, η οποία εκκρεμεί στη Βουλή; Τόσο πολύ γλυκάθηκε από το πριμ των 50 εδρών του Πάκη που λαμπίριζε στην άκρη του εκλογικού τούνελ; [Υπόμνηση: το πριμ των 40 εδρών εφηύρε ο Σκανδαλίδης, ενώ ο Πάκης το αύξησε σε 50].

Και μ’ εκείνη την ευκαιρία θα μπορούσε η ίδια Βουλή να επιτρέψει την ψήφο και στους ευρισκόμενους εκτός της επικρατείας [άρθρο 51§4 Συντάγματος]. Αλήθεια, επί 37 συναπτά έτη γιατί ουδείς έχει τολμήσει να επιτρέψει την ψήφο στους εκτός της επικρατείας ευρισκομένους Έλληνες, ενώ το αξιόπιστο ΠΑΣΟΚ επέτρεψε στους μη Έλληνες μετανάστες να ψηφίζουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές; Ακούει κανείς; Μάλλον όχι. Επιδίδονται όλοι σε εξαντλητικές ασκήσεις οικουμενικής συναινετικής συνεργασίας εθνικής συνευθύνης. Σιγά μη με σώσουν. Μόνος μου θα σωθώ. Θα το δείτε.

Έχω δίκηο ή άδικο που γράφω γιατρέ μου;

Σωτήριος Καλαμίτσης