Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος στον Ρ/Φ Flash

«Για να τρέξει το κράτος πρέπει πάση θυσία να σχηματιστεί κυβέρνηση»

Όλα δείχνουν ότι βαίνουν σε καλό δρόμο. Είμαι αισιόδοξος για το σχηματισμό κυβέρνησης γιατί όλες οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις έχουν πλήρη επίγνωση ότι πρέπει να κάνουν τα πάντα,..
προκειμένου να υπάρχει κυβέρνηση. O τόπος δεν αντέχει άλλο την ακυβερνησία. Εκ των πραγμάτων, γνωρίζουν ότι τα ταμειακά αποθέματα επαρκούν για ένα μικρό χρονικό διάστημα.

«Πέρα από τα προβλήματα πρέπει να μπούμε στη διαδικασία σταδιακής εφαρμογής των προγραμματικών μας εξαγγελιών»

Τις «καυτές πατάτες», τα πραγματικά προβλήματα που έχει μπροστά της η νέα κυβέρνηση πρέπει να τα διαχειριστεί άμεσα. Εκτός αυτού πρέπει να μπούμε στη διαδικασία σταδιακής εφαρμογής των προγραμματικών μας εξαγγελιών στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Πράγμα που αυτή τη στιγμή απ’ τη μια πλευρά είναι εξαιρετικά δύσκολο και επώδυνο, απ’ την άλλη είναι αυτό για το οποίο μας εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός ως πρώτο κόμμα.

«Το μήνυμα αυτών των εκλογών είναι συνεργασία. Είναι σημαντικό στην κυβέρνηση να συμμετέχει ένα κομμάτι της Αριστεράς»

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτικές δυνάμεις. Διότι το μήνυμα αυτών των εκλογών είναι συνεργασία. Συνεργασία εθνικής ενότητας με την προϋπόθεση η Νέα Δημοκρατία να είναι η κεντρική δύναμη ενός ευρωπαϊκού μετώπου. Έχει μεγάλη αξία η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ σ’ αυτή την κυβέρνηση. Διότι είναι τελείως διαφορετικό το μήνυμα που εκπέμπουμε αν η κυβέρνηση είναι μονοκομματική, τελείως διαφορετικό αν απαρτίζεται από δύο κόμματα και τελείως διαφορετικό αν συμμετέχει ολόψυχα ένα κομμάτι της Αριστεράς.

«Η Αριστερά πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να είναι μια κυβερνώσα πολιτική δύναμη και όχι απλώς ένα κόμμα διαμαρτυρίας»

Απ’ τη στιγμή που η ΔΗΜΑΡ θα στηρίξει, είτε δια της εμπιστοσύνης, είτε δια της συμμετοχής-καλό θα ήταν να συμμετέχει- θα συμβολίσουμε προς το εσωτερικό και προς το εξωτερικό την ενότητα των ευρωπαϊκών δυνάμεων, είτε προερχόμενη απ’ την Κεντροδεξιά, είτε απ’ την Αριστερά για εθνική συνεννόηση, δουλειά και κυρίως για παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Κάποια στιγμή η Αριστερά πρέπει να αποδείξει ότι εκτός απ’ τον καταγγελτικό της χαρακτήρα, έχει και κυβερνητική ικανότητα. Να αποδείξει ότι μπορεί να είναι μια κυβερνώσα πολιτική δύναμη και όχι απλώς ένα κόμμα διαμαρτυρίας.  Έτσι θα διαφοροποιήσει τη σοβαρή Αριστερά απ’ τις όποιες θεωρητικές αριστερές πλην όμως ανεφάρμοστες εξαγγελίες και καταγγελτικές κορώνες. Η σοβαρότητα πρέπει να διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα. Δε διεκδικείται μόνο από εμάς. Υπάρχουν δυνάμεις στην Αριστερά που παραμένουν σοβαρές.

«Οι τεχνοκρατικές λύσεις είναι άλλοθι για να μην στηριχθεί ολόψυχα μια κυβέρνηση»

Δεν είμαι απ’ τους θιασώτες που εμμένουν σε τεχνοκρατικές λύσεις όχι, γιατί δεν τις πιστεύω, αλλά γιατί πολλές φορές χρησιμοποιούνται στη χώρα μας ως «άλλοθι» για να μη στηριχθεί ολόψυχα μια κυβέρνηση. Το ολίγον ως πολιτική επιλογή δε με βρίσκει σύμφωνο. Ή στηρίζεις και συμμετέχεις σε μια κυβέρνηση με όλη σου την ψυχή ή δεν στηρίζεις, κάθεσαι απέναντι και ασκείς τον αντιπολιτευτικό σου ρόλο. Δεν πιστεύω την άποψη «ναι μεν συμμετέχω, αλλά δεν παίρνω και την πλήρη ευθύνη βάζοντας τεχνοκράτες». Απ’ τη στιγμή που στηρίζεις και επιλέγεις πρόσωπα είτε απ’ τον τεχνοκρατικό, είτε απ’ τον πολιτικό χώρο αναλαμβάνεις την ευθύνη που σου αποδίδεται απ’ τον κόσμο.

Υπάρχουν πεδία συνεννόησης με την αξιωματική αντιπολίτευση;

Η χώρα μας την επόμενη μέρα έχει να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες και οι δυσκολίες είναι κοινές. Δεν έχει σημασία ποιοι έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης ή ποιοι θα υποστούν τα αποτελέσματα αυτής. Σημασία έχει ότι όταν το καράβι αντιμετωπίζει προβλήματα όλοι κάνουμε κάτι. Άλλος καθαρίζει τα νερά που μπάζει, άλλος έχει το πηδάλιο και άλλος βοηθάει στο λεβητοστάσιο.  Όλοι όμως έχουμε μια ευθύνη και αυτή την ευθύνη πρέπει να αναλάβουμε σε ένα ομαδικό ταξίδι που πρέπει να είναι προς τα μπρος. Υπάρχουν ζητήματα στα οποία θα έπρεπε αυτά που μας ενώνουν να είναι περισσότερα απ’ αυτά που μας χωρίζουν. Ασφάλεια της χώρας, ατομικά δικαιώματα, διεύρυνση ατομικών ελευθεριών είναι σημαντικά ζητήματα τα οποία μπορούν να είναι στην ατζέντα όλων των πολιτικών δυνάμεων. Επίσης ζητήματα που έχουν να κάνουν με την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, όπως για παράδειγμα η Παιδεία. Το να έχουμε ένα πιο ουσιαστικό εξεταστικό σύστημα δεν είναι θέμα Δεξιάς ή Αριστεράς. Είναι θέμα ρεαλισμού, δυνατοτήτων και ευκαιριών που δίνουμε στη νέα γενιά.  Δε μπορούμε να ζήσουμε αυτό το αναχρονιστικό σύστημα των Πανελληνίων μια φορά το χρόνο λες και όλα  τα παιδιά είναι σε μια «καρμανιόλα» και επιχειρούν να δοκιμάσουν την τύχη και το μέλλον τους μόνο με μια ευκαιρία.