Ανήκω εκ φύσεως σ’ αυτούς που θα ονόμαζε κανείς μετριοπαθείς πολιτικούς λόγω ιδεολογίας και ιδιοσυγκρασίας. Πιστεύω πάντοτε στη σύνθεση των ιδεών και των απόψεων. Όταν πρόκειται για το
εθνικό συμφέρον, στα πολιτικά αδιέξοδα μπορούν να υπάρξουν λύσεις και μάλιστα λύσεις, οι οποίες προκύπτουν απ’ τη συνεργασία όλων των πολιτικών φορέων, που ξεπερνούν ή θα πρέπει να ξεπερνούν τις διαφορετικές πολιτικές ή ιδεολογικές τους τοποθετήσεις. Υπό αυτή την έννοια πρέπει οι τόνοι να χαμηλώσουν. Χρειάζεται ψυχραιμία και σύνεση. Από την άλλη πλευρά όμως δικαιολογώ τις δηλώσεις του εκπροσώπου τύπου της Νέας Δημοκρατίας κατά του κ.Τσίπρα, όταν χαρακτηρίζει πολιτικές και όχι πρόσωπα. Διότι οι χαρακτηρισμοί ή τα επίθετα όταν αναφέρονται σε πρόσωπα ενδεχομένως είναι βαρείς. Όταν αναφέρονται όμως σε πολιτικές, τότε δεν είναι χαρακτηρισμοί, αλλά περιγραφές των συνεπειών που έχουν τέτοιου είδους πολιτικές.
«Οι πολιτικές πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες. Να λέμε αλήθειες»
Η δράση φέρνει πάντοτε αντίδραση και η αντίδραση γίνεται μια νέα δράση. Όταν αναφερόμαστε σε πολιτικές πρέπει να έχουμε απόλυτη επίγνωση για το τι μιλάμε. Όταν απ’ την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένα πανέρι με διάφορα ζαχαρωτά, καλούδια και περιφέρονται και τάζουν τα πάντα στους πάντες χωρίς να τα κοστολογούν και χωρίς να λένε ποιες είναι οι ρεαλιστικές λύσεις και ποιες οι συνέπειες των όποιων επιλογών τους, τότε σ’ αυτή την περίπτωση πώς να χαρακτηρίσουμε αυτή την πολιτική, παρά μόνο ως λαϊκίστικη, ανεύθυνη και επικίνδυνη. Διότι χρησιμοποιούν επιλογές, οι οποίες σε χαρτοπαικτική ορολογία χαρακτηρίζονται ως μπλόφα. Λένε ότι έχουν καλό φύλλο. Κι αν μπλοφάρουν; Αν εμείς ποντάρουμε σ’ αυτό το «καλό φύλλο» και όντως μπλοφάρουν, θα βρεθούμε εκτός Ευρωζώνης με ό, τι αυτό σημαίνει. Σημαίνει κλείσιμο της στρόφιγγας δανεισμού. Σημαίνει αδυναμία εισαγωγής βασικών αγαθών. Το είδαμε να συμβαίνει με τα φάρμακα. Ένα δισεκατομμύριο μας έκοψαν και αυτό δυστυχώς μας κόστισε στο να μη μπορούμε να κάνουμε εισαγωγή φαρμάκων τους καρκινοπαθείς συνανθρώπους μας, καθώς όλες οι εταιρίες θέλουν τα χρήματα μπροστάγια. Αύριο, μεθαύριο αν κλείσει η στρόφιγγα του δανεισμού θα επεκταθεί σε όλα τα βασικά αγαθά. Ακόμα και στα καύσιμα. Διότι καλώς ή κακώς ζούμε σε μια χώρα η οποία δεν έχει παραγωγική βάση και ζει πραγματικά με εισαγωγές. Όλα αυτά σηματοδοτούν πολιτικές που πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες. Να λέμε αλήθειες.
«Ο κρατισμός που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ εκτόξευσε το δημόσιο χρέος»
Την Κυριακή δεν αναμετριέται ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η Νέα Δημοκρατία. Αναμετριέται η Ελλάδα με τον κακό της εαυτό. Από τη μια έχουμε μια πολιτική η οποία μπορεί να είναι ρεαλιστική και εφαρμόσιμη και από την άλλη του ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχεται επιστροφή στο παρελθόν. Το παρελθόν του κρατισμού. Αυτό είναι που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ ως επιστροφή με τις παλιές του ιδέες και το παλιό του υλικό. Ο κρατισμός είχε ως συνέπεια τη δημιουργία όλων αυτών των προβλημάτων που μας οδήγησαν στην κρίση και την αδυναμία διαχείρισης της, ελλείμματα, εκτόξευση του δημοσίου χρέους. Όταν μεγαλώνεις μια φούσκα που λέγεται Δημόσιο για να συντηρηθεί πρέπει να δανειστείς. Και δανεισμός σημαίνει χρέος.
