Κάπου διάβασα ότι η μίζα που εισέπραξε ο πατριώτης Άκης για τα διάφορα οπλικά συστήματα, με τα οποία εφοδίασε τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, ώστε να θωρακίσει τη χώρα, ανήλθε σε € 2 δισ. Ιλιγγιώδες ποσό! Ο παντογνώστης, βεβαίως, Πάγκαλος, μας είπε ότι το ποσό είναι υπερβολικό και ότι η μίζα του Άκη δεν ξεπέρασε τα € 200 εκ. Δεν μας διευκρίνισε, αν τα € 200 εκ. αφορούν στο..
ποσό που πήρε ο Άκης υπό την έννοια ότι τα υπόλοιπα € 1,8 δισ. τα μοιράστηκαν άλλοι.
Αφού αναρωτηθώ, αν ο Άκης θα είχε την ίδια τύχη σε περίπτωση που τα οπλικά συστήματα που προμηθευθήκαμε ήταν αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως και όχι ρωσικής, γαλλικής ή γερμανικής, θα κάνω μερικούς υπολογισμούς. Εν πρώτοις, δεν είναι δυνατόν ο Άκης να τα έφαγε μόνος του. Είναι πάρα πολλά τα λεφτά και όταν κανείς τα τρώει μόνος του, τον τρώνε οι πάσης φύσεως βοηθοί-συνδαιτυμόνες. Εκ δευτέρου, αν θυμάμαι καλά, το χρέος της χώρας, όταν ανέλαβε το βλαμμένο τής Χαριλάου Τρικούπη, ανερχόταν σε € 270 δισ. Άρα, η μίζα του Άκη αποτελεί το ένα εκατοστό τριακοστό πέμπτο του χρέους. Αν, δηλαδή, η τιμή των οπλικών συστημάτων δεν εμπεριείχε τη μίζα τού Άκη, το χρέος μας θα ήταν μικρότερο κατά το 1/135, ήτοι θα ανερχόταν σε € 268 δισ.
Σιγά τα ωά, λοιπόν, θα μου πείτε. Από το 0 μέχρι το 268 υπάρχει τεράστια απόσταση. Πώς, όμως, εμείς οι κοπρίτες τα φάγαμε όλα αυτά ρε αδέλφια μαζί με τον Πάγκαλο και την σοσιαληστρική παρέα του; Δεν είναι δυνατόν. Είναι αδιανόητο να αποδεχόμεθα ότι δανειζόταν ο Πάγκαλος για να πληρώνει τους μισθούς μας στα πόστα, στα οποία μας διόριζε με αντάλλαγμα την ψήφο μας.
Ας κάνουμε, λοιπόν, μία άλλη άσκηση. Ας υπολογίσουμε πόσοι βουλευτές πέρασαν από το Κοινοβούλιο την τελευταία 38ετία. Να πούμε 1000 λόγω ανανεώσεως των κοινοβουλευτικών ομάδων; Να πούμε. Πόσοι δήμαρχοι, κοινοτάρχες, δημοτικοί σύμβουλοι, κοινοτικοί σύμβουλοι, νομάρχες και νομαρχιακοί σύμβουλοι παρήλασαν από τα αυτοδιοικητικά πόστα την ίδια περίοδο; Πόσοι Διοικητές, υποδιοικητές και σύμβουλοι μεγάλων και μικρών οργανισμών; Να πούμε 50.000; Γιατί όχι; Είναι ένας μετριοπαθής αριθμός, μια και δεν κάνουμε διατριβή, η οποία απαιτεί επιστημονική ακρίβεια.
Πόσοι βρέθηκαν σε καίρια πόστα προμηθειών σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες ή υπηρεσίες του Δημόσιου Τομέα γενικώτερα την ίδια περίοδο; Πόσα κομματόσκυλα εκινούντο στις παρυφές της εξουσίας, όταν κυβερνούσε το κόμμα τους; Να πούμε άλλες 50.000; Γιατί όχι; Κι’ αυτός είναι ένας μετριοπαθής αριθμός. Έχουμε, λοιπόν, μέχρι στιγμής 101.000 άτομα που ενεπλάκησαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο στα γρανάζια της μηχανής που αναθέτει έργα και προβαίνει σε προμήθειες. Από την προμήθεια γραφικής ύλης ύψους € 1000, για την οποία εισπράττει ο αναθέτων αρμόδιος € 200 ως προμήθεια, μέχρι την προμήθεια ενός μαχητικού αεροσκάφους αξίας € 30 εκ., όπου η προμήθεια είναι τουλάχιστον 10%. Στο ενδιάμεσο ας βάλουμε και τις προμήθειες μεγάλης αξίας ιατρικών μηχανημάτων που προμηθεύονταν τα νοσοκομεία μας με «προμήθειες» της τάξης του 10-15%. [ΣΗΜ: πάρα πολλά από αυτά τα μηχανήματα ετίθεντο ταχέως και όλως παραδόξως εκτός λειτουργίας, ώστε οι ασθενείς να προωθούνται στον ιδιωτικό τομέα, από τον οποίοι κάποιοι του Δημόσιου Τομέα πάλι εισέπρατταν προμήθεια].
Από την άλλη δεν μπορώ να δεχθώ ότι και οι 101.000 εμπλακέντες έλαβαν την προμήθειά τους, διότι υπάρχουν πάμπολλοι συμπολίτες μας, οι οποίοι - διαθέτοντες ακέραιο χαρακτήρα - αρνήθηκαν τη μίζα, εξ ου και μετακινήθηκαν σε άλλα πόστα για να μη χαλάνε την πιάτσα κατά το κοινώς λεγόμενο. Να δεχθώ, λοιπόν, όλως επιεικώς ότι οι επίορκοι ήταν 70.000. Διαιρώντας τα χρέος των € 268 εκ. δια του 70.000 έχουμε πηλίκον € 3.828.571. Το νούμερο είναι μεγάλο. Είναι δυνατόν κάθε ένας από τους 70.000 αυτούς να έκανε περιουσία τόσης αξίας; Λίγο δύσκολο. Έλα, όμως, που το ΣΔΟΕ απεκάλυψε προ ημερών ότι δήμαρχός τις βρέθηκε με μη δικαιολογούμενες καταθέσεις ύψους € 3 εκ., οι οποίες δημιουργήθηκαν σε διάστημα μηνών!! Για να είμαι δίκαιος, λοιπόν, θα πω ότι κάποιος μπορεί να απεκόμισε € 100.000, άλλος € 500.000, άλλος € 6.000.000, οπότε ο μέσος όρος του € 3,8 εκ. δεν είναι παράλογος. Τα νούμερα βγαίνουν. Ας θυμηθούμε και το διαμέρισμα 300 μ2 που αγόρασε η κ. Τσαρλαμπά δίπλα στο Προεδρικό Μέγαρο το 1995 έναντι € 300.000 «μόνον» χωρίς ποτέ να ελεγχθεί από πλευράς «πόθεν έσχες». Αμ τα € 36.000.000 του κ. Καράβελα; Υπάρχουν δε τόσα άλλα παραδείγματα με ποσά της τάξης των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που μας οδηγούν ευθέως στο συμπέρασμα ότι τα νούμερα βγαίνουν και παραβγαίνουν.
Αν θυμηθώ, μάλιστα, ότι ο Χριστοφοράκος έδωσε το 2% της αξίας όλων των έργων της Siemens σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, γιατί να μην πιστέψω πως όλο το χρέος τής χώρας αποτέλεσε μέρος της αξίας όλων των προμηθειών που έκανε ο Δημόσιος Τομέας από το 1974 μέχρι σήμερα; Και γιατί να μη θυμηθώ ότι ο προϋπολογισμός των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ανερχόταν σε € 750 εκ., αλλά ο απολογισμός ανήλθε σε € 22 δισ., χωρίς ποτέ να κληθεί κανείς να δώσει εξηγήσεις;
Αν σ’ όλη αυτή τη βρωμιά προσθέσουμε τις αρπαχτές και τις υπερτιμολογήσεις των εθνικών εργολάβων, για χάρη των οποίων έπεφταν τεράστιες μίζες, γιατί δεν βγαίνουν τα νούμερα; Γιατί δεν είναι η μίζα και οι επίορκοι η αιτία της σημερινής κακοδαιμονίας μας κύριε Μπογιόπουλε;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Υ.Γ. Ο κ. Σαμαράς είχε πει κάποτε ότι όταν έλθει στην εξουσία, θα ελέγξει όλες τις δημόσιες συμβάσεις από το 1974 και δώθε. Επειδή τώρα ασθενεί και ασχολείται με το φλέγον ζήτημα της μη αναδιαπραγμάτευσης, θα περιμένω. Κάνω, άλλωστε, 38 χρόνια υπομονή. Τι είναι άλλοι 6 ή και 16 μήνες μπροστά στην αιωνιότητα;
