Παρακολούθησα πολλά παιδία να παίζει στο Βουλευτήριο. Ατάκα στην ατάκα για το φιλοθεάμον, αλλά και νοήμον πλην αμνήμον, κοινό. Πόσο εύκολα αλλάζει κανείς στρατόπεδο/στέγη για να βολευτεί διατηρώντας τη βουλευτική έδρα του. Πόσο πιο εύκολα, όμως, πείθεται ο ευκολόπιστος λαός να επιβραβεύει διαρκώς την κωλοτούμπα. Μάλλον «θέλει να πείθεται» είναι το ορθόν. Το ατομικό συμφέρον πάνω απ’ όλα. Αυτοί που ψήφιζαν τα Μνημόνια το ένα πίσω από το άλλο επανεξελέγησαν για να τα ξαναψηφίσουν. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η ψήφος του..
λαού, ο οποίος είχε τρεις ευκαιρίες μέσα σε δύο χρόνια να τρίξει τα δόντια του στο πολιτικό κατεστημένο που τον κατακρεουργεί, αλλά δεν το έπραξε: 07-14.11.2010, 06.05.2012 και 17.06.2012. Εκτός αν δεχθούμε ότι την πλειοψηφία στα μνημονιακά κόμματα χαρίζουν οι έχοντες και κατέχοντες υπό τον φόβο απωλείας έστω και ελάχιστου τμήματος των κατεχομένων. Είναι άραγε τόσοι πολλοί;
Και καλά για τον ψηφοφόρο που έχει εθισθεί στην ανταλλαγή της ψήφου του με την προσδοκία ότι ο βουλευτής θα τον θυμηθεί όταν θα έλθει εν τη έδρα του. Ο βουλευτής όμως; Όσο παρακολουθούσα χθες τις αναγνώσεις κειμένων από απλούς βουλευτές και αρχηγούς κομμάτων, ο νους μου έτρεχε στον βουλευτή Βασίλειο Οικονόμου. Ήταν ένας από του τρεις που τόλμησαν να πουν «όχι» στον παντοδύναμο και λαοπρόβλητο Αρχηγό όταν ψηφιζόταν το Μνημόνιο Ι στη σκιά των νεκρών της Marfin. Ίδρυσε το «Άρμα Πολιτών» μαζί με τον δεύτερο των αντιμνημονιακών συντρόφων του Ιωάννη Δημαρά. Κι΄ όταν ο μεν Δημαράς απεφάσισε να συμπλεύσει με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, η δε Σοφία Σακκοράφα με τον ΣΥΡΙΖΑ, πιστοί στα αντιμνημονιακά «πιστεύω» τους, ο Β. Οικονόμου εντάχθηκε στη ΔΗΜΑΡ. Και χθες ενέκρινε ο Β. Οικονόμου με σθένος και συλλήβδην όλα τα Μνημόνια που είχε αρνηθεί με το ίδιο σθένος και συλλήβδην να ψηφίσει μέχρι τώρα. Μαζί με όλους εκείνους τους μνημονιακούς που έγιναν δεκτοί με ανοικτές αγκάλες στην πάλαι ποτέ αντιμνημονιακή ΔΗΜΑΡ.
Πολύ θα ήθελα να γνωρίσω έναν-έναν τους συμπατριώτες μου που έδωσαν σταυρό προτίμησης στον Β. Οικονόμου. Να μου πουν τί σκέφτονταν χθες που άκουγαν τον εκλεκτό τους να λέει ΝΑΙ σε όλα τα Μνημόνια που ο ίδιος κατακεραύνωνε σταθερά λόγω και έργω.
Το μόνο που απέμεινε πλέον είναι η παλινόρθωση της Μοναρχίας. Είμαι βέβαιος ότι δεν θα δίσταζε η πλειοψηφία της Βουλής να την υπερψηφίσει χάριν της σωτηρίας της πατρίδος τις κρίσιμες τούτες ώρες της συνευθύνης. Ευτυχώς που το Σύνταγμα απαγορεύει κάτι τέτοιο. Αν και δεν είμαι βέβαιος ότι θα ορρωδούσαν προ μίας ακόμη συνταγματικής εκτροπής. Προκειμένου να σωθεί το υπεύθυνο 42% συμπαρασύροντας στη σωτηρία και το ανεύθυνο 58%, τα πάντα επιτρέπονται. Ο μαρμαρωμένος συνταγματολόγος Πάκης δεν έχει πει ότι υπεράνω του Συντάγματος κείται η σωτηρία του Έθνους; Οι συντάκτες του, φευ, δεν είχαν προβλέψει ότι το συγκεκριμένο Σύνταγμα προνοεί για τα πάντα εκτός από την σωτηρία της πατρίδος.
Σωτήριος Καλαμίτσης
