Ζντανοφισμός είναι η τακτική που ακολούθησε το σοβιετικό καθεστώς απέναντι σε κάθε μορφή τέχνης. Η απαγόρευση κάθε μορφής έκφρασης κυρίως στην τέχνη που δεν ήταν "κατανοητή" από τις μάζες, μαζί με την υποχρέωση της εξύμνησης του σοβιετικού συστήματος, κυρίως της εποχή του σταλινισμού, και την απεριόριστη και αδιάκοπη καταγγελία της αστικής κοινωνίας, του αστικού τρόπου ζωής και πολιτισμού. Την τακτική αυτή ακολούθησαν, φυσικά για πολλά χρόνια, όλες οι υπόλοιπες σοσιαλιστικές χώρες. Η ονομασία του όρου οφείλεται στον... πρώτο υπεύθυνο για την εφαρμογή αυτής της τακτικής, τον Ζντανοφ (Andrey Zhdanov).
Που μοιάζει όμως ο Ζντανοφισμός με την υπηρεσία προοδευτικής λογοκρισίας της Ελληνικής αριστεράς; μα είναι προφανές. Καταρχάς η τακτική δεν περιορίζεται μόνο στην τέχνη. Απαγορεύει και καταδικάζει έμμεσα ή άμεσα μέσω της προπαγάνδας των αριστεροκρατούμενων αλλα και των αριστεροπροσκυνημένων Μέσων οποιαδήποτε έκφραση (από τέχνη μέχρι απλή γνώμη) δεν ταιριάζει με τις αριστερές πολιτικές τους αντιλήψεις. Υποχρεώνοντας όχι μόνο την μη αντίθετη άποψη αλλά και την εξύμνηση των επιλογών τους (π.χ μεταναστολαγνεία) ως πρότυπο. Αυτό συνοδεύεται εδώ και χρόνια με την ταυτόχρονη αδιάκοπη καταγγελία της αστικής κοινωνίας απαξιωτικά ως ...νοικοκυραίοι. Την καταγγελία του αστικού τρόπου ζωής γιατί οι πλειοψηφία των αστών δεν αποδέχεται την με το ζόρι γκετοποίηση της κοινωνίας. Και φυσικά την έμμεση καταγγελία του Ελληνικού πολιτισμού γιατί τους φαίνεται αδιανόητο το ότι ακόμη οι Έλληνες δείχνουν σε κάθε ευκαιρία να προτιμούν τον πολιτισμό η αν θέλετε το όποιο πολιτισμό κληρονόμησαν και έφτιαξαν απο το ψευτοδίλλημα και το ιδεολόγημα του πολυπολιτισμού.
Αυτό όμως που προκαλεί απορίες είναι πως ενώ στο παράδειγμα του Σοβιετικού συστήματος ήταν λογικό να μπορεί να επιβληθεί ο Ζντανοφισμός μιας και μιλάμε για ένα απολυταρχικό καθεστώς. Στην Ελλάδα όμως που υπάρχει δημοκρατία, πως μπορεί η υπηρεσία προοδευτικής λογοκρισίας να εφαρμόζει τις επιταγές της απαγορεύοντας κάθε άλλη άποψη;
Αυτό είναι κάτι που καλλιεργήθηκε για χρόνια και βρήκε έδαφος ειδικά την δεκαετία του 1990 και 2000 που με την βοήθεια των αθρόων επιδοτήσεων ανδρώθηκε μία διαπλεκόμενη προοδευτική φάμπρικα που με το χρήμα χειραγώγησε και φαίνεται να χειραγωγεί ακόμη μεγάλο μέρος των ΜΜΕ αλλά και του υπολοίπου συστήματος εξουσίας. Αν σε αυτό προσθέσουμε το υποσυνείδητο ενοχικό δεξιό κόμπλεξ τότε θα καταλάβουμε πως μιλάμε για απόλυτη αριστερή ιδεολογική επικράτηση και χειραγώγηση που μεταχειρίζεται (χρησιμοποιεί) τους όρους δημοκρατία και προοδευτισμός για να καλύψει την πραγματική της μορφή που δεν απέχει καθόλου από τα πρότυπα του Σταλινισμού και των πιό απολυταρχικών σοσιαλιστικών καθεστώτων.
oistros (greekalert)
.png)
.jpg)
.jpg)
.jpeg)
