Έι ψιτ, εσείς που κατοικείτε εκεί σε μία παράλια πόλη που αποκαλείται και Νύμφη του Θερμαϊκού. Μην σας ξανακούσω να λέτε πως είσθε Θεσσαλονικείς ή Σαλονικιοί ή Μακεδόνες και τα τοιαύτα. Θα λέτε απλώς ότι είσθε άνθρωποι καταγόμενοι από μία παράλια πόλη του βορρά. Όπως κι εγώ θα πάψω να λέω πώς κατάγομαι από τον Πειραιά ή από την Αθήνα. Θα λέω πώς κατάγομαι από το....
ιοστεφές άστυ και ότι είμαι απλώς άνθρωπος. Όπως άνθρωπος είναι ο πάλαι
ποτέ ονομαζόμενος Αιγύπτιος ή Σομαλός ή Σενεγαλέζος ή Αφγανός ή Μαροκινός
ή Γκανέζος ή Κογκολέζος ή Τανζανός ή ή .΄Έλληνας. Αυτά τελείωσαν. Συναντώ
στον δρόμο μου έναν Κινέζο ας πούμε; Θα τον καλημερίσω λέγοντας «Καλημέρα
καλέ μου άνθρωπε». Τι με δίδαξε τόσα χρόνια ο γίγαντας Βέγγος; Κι αν τον
γνωρίζω αυτόν που συναντώ, θα μου επιτρέπεται να του λέω «Γεια σου ρε
μάγκα Σωτήρη από τον γαλάζιο πλανήτη». Θα με ρωτούν οι αστυνομικοί «Μήπως
πήρε το μάτι σας κύριέ μου έναν Κινέζο συνοδευόμενο από δύο μαύρους;» και
εγώ θα τους απαντώ «Εννοείτε έναν συνάνθρωπό μου με σχιστά μάτια και
κίτρινη επιδερμίδα συνοδευόμενο από δύο καρβουνιασμένους από τον ήλιο; Δεν
είδα!». Μέχρις εκεί. Τα κόλπα τελείωσαν με τα τοπωνύμια, τις πατρίδες, τις
χώρες, τα κράτη κ.λπ.Βρισκόμαστε όλοι τυχαίως σε ένα χώρο, σε ένα
πλεούμενο που θα έλεγε και ο ποιητής και ναυσιπλοούμε στο άγνωστο με βάση
το εγχειρίδιον του αυνανισμού του εκδοτικού οίκου «ΔΗΜΑΡΑΤΟΣ».
Κι αν ο τεράστιος Σωτήρης Κούβελας είχε πει το περίφημον «Οι ποιητές
είναι λαπάδες», τί πρέπει να πω εγώ ο άνθρωπος ο προερχόμενος εκ του
ιοστεφούς άστεως για τους πολιτικούς; Ότι είναι τρόμπες; Αφού μόνον αυτό
είναι το ισοδύναμον της Κουβέλειας ρήσης, αυτό θα πω.
Κοίτα φίλε μου τί παιχνίδια σου παίζει η μοίρα όταν γράφεις. Κουβέλεια
ρήση, όταν μιλάς για απόφθεγμα του Σωτήρη Κούβελα. Κουβέλεια απόφαση, όταν
μιλάς για την απόφαση του Ισίδωρου Κούβελου να αποκλείσει τη Βούλα
Παπαχρήστου από την ελληνική [θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου] ομάδα που
θα μετάσχει στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου. Κουβέλεια έγκριση, όταν
μιλάς για το πράσινο φως που έδωσε ο Φώτης Κουβέλης, προκειμένου να
αποκλεισθεί η Βούλα δι ανακοινώσεως, η οποία αρχίζει ως εξής: «Εκ του
Αρχηγείου της .». Γιατί άραγε χρησιμοποίησαν τον όρο «Αρχηγείο»; Ίσως να
ήταν βαρύς ο όρος «Κομαντατούρ», τον οποίον πολλοί συνάνθρωποί μας θα
μπορούσαν να παρερμηνεύσουν και να νομίσουν ότι η απόφαση ελήφθη από τον
«Κομαντάντε» Τσε Γκουβελάρα, με αποτέλεσμα να νομίσουν ότι κατέφθασε επί
τέλους στον ταλαιπωρημένο τούτο τόπο η πολυαναμενόμενη επανάσταση.
Και σεις όλοι που ιδρύετε συλλόγους με τον βαρύγδουπο τίτλο «Σύλλογος των
απανταχού τάδε ή δείνα» κόφτε την πλάκα. Δεν υπάρχουν πόλεις, περιοχές και
πατρίδες, όπως το γελοίον όνομα «Ελλάς». Είμαστε όλοι άνθρωποι και
μπορούμε να χρησιμοποιούμε και τον όρο «συνάνθρωποι». Οι όροι «συμπολίτης»
και «συμπατριώτης» τελείωσαν. Υπάρχουν μόνον συνάνθρωποι. Ήλθε η ΔΗΜΑΡ, η
οποία βλέπει πολύ μακρυά. Κάποια ημέρα, λένε, θα έλθουν οι εξωγήινοι,
οπότε θα μας ρωτήσουν: «Τι είσθε σεις;». Θα έχουμε, λοιπόν, έτοιμη την
απάντηση: «Είμαστε άνθρωποι που κατοικούμε σε έναν πλανήτη που κάποιοι
κάποτε τον ονόμασαν Γη, εξ ου και αποκαλούμεθα και γήινοι. Κατά βάσιν,
όμως, είμαστε άνθρωποι. Σεις δεν είσθε άνθρωποι;»
Απορώ που δεν διαμαρτυρήθηκε ακόμη ο κ. Ανδρέας Παπαδόπουλος, επειδή,
λέει, στους Ολυμπιακούς αγώνες θα παρελάσουν αθλητές από 205 χώρες και όχι
τόσες χιλιάδες συνάνθρωποι-αθλητές. Διερωτώμαι, επίσης, πώς και δεν έθεσε
θέμα [μάλλον «έβαλε θέμα» κατά την ορθή αριστερή συνδικαλιστική/πολιτική
φρασεολογία, προκειμένου να «τοποθετηθούν» οι ακροατές, όπως τοποθετούνται
τα βάζα στο σαλόνι] κατάργησης των σημαιών των χωρών. Πώς δεν πρότεινε να
παρελαύνουν όλοι οι αθλητές σε μία φάλαγγα κατά δεκάδες με άσπρες
αθλητικές ενδυμασίες και χωρίς κανένα διακριτικό, ενώ στο στήθος θα φέρουν
μόνον το μικρό τους όνομα π.χ. Roulis, Takis, Lorenzo, Ahmet, Sandam, Tsin
Tso, John, Attila. Και όταν θα απονέμονται τα μετάλλια, δεν θα ανακρούεται
ο εθνικός ύμνος του πρώτου Ολυμπιονίκη, αλλά το άσμα* της αρεσκείας του
(*σημείωση taxalia, ότι καλύτερο έχω ακούσει για το θέμα!)
Ανο συνάνθρωπός μας έτυχε να έχει γεννηθεί στα μέρη μας, θα μπορεί να
επιλέξει το «Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ» ή το μελοποιημένο ποίημα
«Έκλασα από τον πολύ πόνο» που απήγγειλε με τόση χάρη και μαεστρία η
σύζυγος του επί κεφαλής της Κομαντατούρ. ’, ξέχασα. Στην τελετή έναρξης
των αγώνων δεν θα απαγγέλλεται το ποίημα του Παλαμά «Αρχαίο πνεύμα
αθάνατο», αλλά το «Αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας το καμάρι», το οποίο
έχει αναλύσει με εξαιρετική εμβάθυνση και ευρύτητα πνεύματος η κ.
Ρεπούτση.
Τελικά θα μου απαντήσει κανείς; Πόσοι λαθρομετανάστες έχουν ελληνοποιηθεί
μέχρι σήμερα, ώστε να σφάζονται τα κόμματα στην ποδιά τους;
Σωτήριος Καλαμίτσης
